Λυγερός, Πρετεντέρης, Γιανναράς: Η συμβολή τους στον αποπροσανατολισμό των πολιτών

του Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλου

1. Δεν είναι μόνο τα περισσότερα μεγάλα κανάλια που, με τις «ομιλούσες κεφαλές» στα «πρωϊνάδικα» και τα «δελτία» των οκτώ, προκαλούν σύγχυση στους πολίτες, στο ζήτημα της τελευταίας κρίσης.

Είναι και οι γραφίδες ορισμένων σχολιαστών του γραπτού Τύπου, όπως οι τρεις του τίτλου με τις ιδεοληψίες, τις εμμονές, τις αντιφάσεις και τις ex cathedra αποφάνσεις τους.

Ιδού ένα ελάχιστο δείγμα από τα όσα, τελευταία, έχουν γράψει.

(α) Για τις πρόωρες εκλογές.

- “Η τρόικα στέκεται εμπόδιο και στην ανόρθωση και στην ανασυγκρότηση και στην ελπίδα” (Πρετεντέρης, 16.3.12).

- “Είναι πλέον εθνικό ζητούμενο (οι εκλογές) να αποτελέσουν την ευκαιρία ώστε οι σχέσεις με τους δανειστές να μπουν σε μια ισότιμη και ορθολογική βάση. Για να πάνε επιτέλους και οι Τόμσεν σπίτι τους…” (Πρετεντέρης, 20.3.12).

[Γι’ αυτό λοιπόν, κε Πρετεντέρη, γίνονται οι πρόωρες εκλογές; Για να απαλλαγούμε από την Τρόικα, πρώτα, και να μείνουμε (επί τέλους!) μόνοι μας, με τη δραχμούλα μας, μετά; Τώρα, τουλάχιστον, λέτε “με τ’ όνομά τους” όσα τόσο καιρό μας λέγατε με φιοριτούρες!]

(β) Για τους “κακούς σκοπούς” της Τρόικας και πώς να αναπτυχθεί η Χώρα.

“Η τρόικα αντιλαμβάνεται την ανάταξη της ελληνικής οικονομίας με όρους βίαιης απαξίωσης. Προσπαθεί να μετατρέψει την Ελλάδα σε χώρα φθηνών ευκαιριών για το ευρωπαϊκό κεφάλαιο. Η χώρα μπορεί να αναπτυχθεί εκμεταλλευόμενη τα σημαντικά συγκριτικά πλεονεκτήματά της, να αξιοποιήσει τις πολλές λιμνάζουσες αναπτυξιακές δυνατότητες” (Λυγερός, 16.3.12).

[Η “βίαιη απαξίωση” της Χώρα και η μετατροπή της σε “ευκαιρία” έχουν από καιρό συντελεστεί, χάρη στις προσπάθειες της πλειοψηφίας των πολιτικών, ΜΜΕ και συνδικαλιστών.

Τα “σημαντικά πλεονεκτήματα” και τις “λιμνάζουσες αναπτυξιακές δυνατότητες” τα είχαμε εδώ και δεκαετίες (όπως είχαμε και τις επιδοτήσεις της Ε.Ε και, αργότερα, ένα σταθερό νόμισμα και αφθονία φτηνών κεφαλαίων), αλλά πώς τα αξιοποιήσαμε;

Για να αναπτυχθεί η Χώρα χρειαζόμαστε επενδυτές και δανειστές, και αυτοί δεν θα έρθουν, αν, για να το πούμε με δυο λόγια, δεν “συμμαζευτούμε”, όπως μας ζητάνε οι άλλοι λαοί της Ευρώπης (και όχι μόνο το “ευρωιερατείο”).]

(γ) Για τη διάλυση “των δομών” της κοινωνίας.

- “Η ελλαδική κοινωνία ζει, για πρώτη φορά μετά τη γερμανική κατοχή, τον τρόμο και τον πανικό να βλέπει να καταρρέουν ή να αχρηστεύονται οι δομές που τη συγκροτούν” (Γιανναράς, 8.5.11).

- “Κανείς δεν συμφώνησε (…) να διαλύσουμε τις βασικές συντεταγμένες της κοινωνίας μας” (Πρετεντέρης, 17.1.12).

[Ας διατηρήσουμε λοιπόν τις γνωστές ωραίες “δομές” μας στην παιδεία, υγεία, οικονομία, δημόσια διοίκηση, δημόσια ασφάλεια…, που βολεύουν τους λίγους και βλάπτουν τους πολλούς!]

(δ) Για το Μνημόνιο και τη χρεοκοπία σε… μαθηματική εξίσωση, τα “αόρατα κέντρα αποφάσεων” και τις …”σφαγές των κουλάκων”.

- “Με τέτοιες προϋποθέσεις ο ‘σωτήριος’ δανεισμός είναι παγιωμένη και τελεσίδικη καταστροφή, τραγωδία που ίσως δεν συγκρίνεται με αυτήν της επίσημης πτώχευσης και της επιστροφής στη δραχμή” (Γιανναράς, 5.2.12).

- “Αν ισχύει κάτι δεν είναι το δίλημμα ‘Μνημόνιο ή χρεοκοπία’, αλλά η εξίσωση ‘Μνημόνιο ίσον χρεοκοπία’ ” (Λυγερός, 4.3.11).

- “Δεν αρκεί να φωνάζουμε ότι το μνημόνιο ήταν καταστροφή: πρέπει να συμφωνήσουμε γιατί το μνημόνιο μας κατέστρεψε” (Πρετεντέρης, 24.3.12).

- “Tι διαφέρουν οι σημερινές «θεραπείες σοκ» μεθοδικά οργανωμένες σε αόρατα κέντρα αποφάσεων των «αγορών», από τις μεθοδικές σφαγές εκατομμυρίων κουλάκων προκειμένου να εφαρμοστεί η Nέα Aγροτική Πολιτική του Λένιν, ή το Πρόγραμμα Eκβιομηχάνισης του Στάλιν;”!!! (Γιανναράς, 4.3.12).

[Απόλυτη, δογματική, μη επιδεκτική σχολιασμού η γραφή των τριών. Αποκαλυπτικό το ρητορικό ερώτημα του κ. Γιανναρά!]

(ε) Για τη (μη) “νομιμοποίηση” του πρωθυπουργού και της Βουλής.

“Ως πρωθυπουργός, όμως, (ο κ. Παπαδήμος) δεν έχει το δικαίωμα να ακολουθεί μια γραμμή πλεύσης που δεν έχει πολιτική νομιμοποίηση. Αμφίβολη, όμως, είναι και η θεσμική νομιμοποίηση. Οχι μόνο επειδή η παρούσα Βουλή έχει εκλεγεί σε τελείως διαφορετικές συνθήκες και με τελείως διαφορετικές προεκλογικές δεσμεύσεις, αλλά και επειδή πολλοί εντός του τρικομματικού συνασπισμού προβάλλουν αντιρρήσεις…” (Λυγερός, 13.1.12).

[Κι εμείς τόσα χρόνια νομίζαμε πως η νομιμοποίηση της Κυβέρνησης δίνεται από τη Βουλή, αποκλειστικά και μόνο με τον τρόπο που το Σύνταγμα προβλέπει και ανεξάρτητα από “συνθήκες”, “προεκλογικές δεσμεύσεις”, “αντιρρρήσεις” κ.τ.τ.]!

(στ) Για τη μη αντίδραση… “ούτε από τις Ένοπλες Δυνάμεις”.

«Καμία αντίδραση (στην “παραίτηση από την εθνική κυριαρχία” που συνόδεψε την “υπογραφή των διαβόητων Mνημονίων”) ούτε από τις ηγεσίες των Ενόπλων Δυνάμεων, των κυρίως εντεταλμένων να προασπίζουν, με ετοιμότητα αυτοθυσίας, την εθνική κυριαρχία» (Γιανναράς, 22.1.12).

[Ευτυχώς, ο κ. Γιανναράς είναι μάλλον από τους ελάχιστους με το “παράπονο” αυτό!]

(ζ) Για το “διαπραγματευτικό όπλο” “μιας στάσης πληρωμών”

“Η Ελλάδα έχει ακόμα και τώρα περιθώρια να διαπραγματευθεί ένα βιώσιμο πρόγραμμα ανάταξης, υπό την προϋπόθεση (…) ότι είναι έτοιμη να χρησιμοποιήσει το μόνο διαπραγματευτικό όπλο που διαθέτει, το γεγονός ότι παραμένει σε μεγάλο βαθμό συστημικός κίνδυνος για την Ευρωζώνη. Μία στάση πληρωμών της Ελλάδας θα προκαλέσει αναπόφευκτα καταστροφικό ντόμινο” (Λυγερός, 5.2.12).

[Τι, αλήθεια, μας λέτε, κ. Λυγερέ;

- Πως η χρεοκοπημένη χώρα μας έχει την ισχύ να επιβάλει τις απόψεις της στις 16 κυβερνήσεις, τα 16 κοινοβούλια και τους 16 λαούς της Ευρωζώνης και στις 187 χώρες του ΔΝΤ, με… την “απειλή” της στάσης πληρωμών;

- Πως δε θυμάστε τι πέτυχαν οι Παπανδρέου, Βενιζέλος, Σαμαράς, με τις “απειλές” του δημοψηφίσματος, της πολιτικής προσέγγισης, της επαναδιαπραγμάτευσης;

- Πως δεν ξέρετε γιατί και οι τρεις τους υπέγραψαν ό,τι τους ζήτησε η Τρόικα και γιατί οι 200 της Βουλής ψήφισαν όλα εκείνα στα οποία επέμεινε τελικώς η Τρόικα;

- Πως δεν έχετε ακούσει τους ηγέτες των κρατών της Ευρωζώνης και του ΔΝΤ να επαναλαμβάνουν, δυο χρόνια τώρα, μέχρι και χθες, και σ’ όλους τους τόννους, ότι θα βοηθήσουν τη χώρα μας να μείνει στο ευρώ, με την απαράβατη προϋπόθεση ότι θα εφαρμόσει όλα τα συμφωνημένα ή πως πιστεύετε ότι όλοι αυτοί απλώς “μπλοφάρουν”;]

2. Η ρήση του Τσώρτσιλ “the public opinion is formed by the published opinion” δίνει ίσως κάποια εξήγηση γιατί σήμερα ο χειμαζόμενος από την κρίση λαός βρίσκεται αποπροσανατολισμένος και σε σύγχυση.