Η αλήθεια για τη ΔΕΗ

(Επιστολή Αλβέρτου Μαϊση, Δρ Μηχ/γου-Ηλεκ/γου Μηχανικού, πρ. Δ/ντή στη Γεν. Δ/νση Μεταφοράς της ΔΕΗ, που στάλθηκε στην “Καθημερινή” στις 4.4.11)

Αναφέρομαι στο άρθρο του κ. Μάνου «Ανοησίες στρατηγικής σημασίας» που δημοσιεύτηκε στη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 3-4-2011. Ο κ. Μάνος μιλά μεταξύ άλλων για τη ΔΕΗ, δυστυχώς χωρίς να γνωρίζει σε βάθος το θέμα.

Λέει ότι «η κυβέρνηση κατ’ επιταγήν των συνδικάτων της ΔΕΗ αποφάσισε να επιστρέψει τον ΔΕΣΜΗΕ 100% στη ΔΕΗ». Σε προηγούμενη επιστολή μου υποστήριξα ότι πρόκειται για εφαρμογή Κοινοτικών Οδηγιών και όχι για χάρη στα συνδικάτα. Είναι πολύ εύκολο να διαπιστώσει κανείς ότι ο νέος ΔΕΣΜΗΕ, παρά το γεγονός ότι είναι θυγατρική 100% της ΔΕΗ, θα έχει απόλυτη αυτονομία από τη ΔΕΗ στη λήψη αποφάσεων και σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να υπηρετήσει τα συμφέροντά της. Για να πειστεί ο κ. Μάνος αρκεί να διαβάσει το νομοσχέδιο και τις Κοινοτικές Οδηγίες κατ’επιταγή των οποίων συντάχτηκε, εκτός βέβαια αν υποστηρίζει ότι και οι Οδηγίες έγιναν για χάρη της ΓΕΝΟΠ! Χωρίς καμιά αμφιβολία ο ΔΕΣΜΗΕ θα εφαρμόσει το νόμο, όπως κάνει και σήμερα, χωρίς καμιά εύνοια προς τη ΔΕΗ, παρά το γεγονός ότι το προσωπικό είναι κυρίως μισθωτοί της ΔΕΗ. Μέχρι στιγμής δεν έχει ακουστεί κανένα παράπονο. Βέβαια θα ήταν προτιμότερο να φιαχτεί μία εταιρεία 100% κρατική, αλλά το κράτος περιμένει να μαζέψει λεφτά και όχι να δόσει.

Αναφέρει ακόμη ο κ. Μάνος ότι ο κ. Βενιζέλος, «ως υπουργός Βιομηχανίας (1999)... ενέδοσε στην απαίτηση της ΓΕΝΟΠ να ενισχύει ετησίως ο κρατικός προϋπολογισμός το Ταμείο του προσωπικού της ΔΕΗ με το... ευτελές ποσό των 700 εκατ. ευρώ!» Λυπάμαι αλλά τέτοια δημοσιεύματα δεν αρμόζουν καθόλου στο συγγραφέα, μας έχει συνηθίσει σε πιό σοβαρές και μελετημένες απόψεις. Καλό είναι να ενημερωθούν οι αναγνώστες και ο κ. Μάνος, για τη πραγματικότητα. Η ΔΕΗ από δημιουργία της λειτουργούσε με τη μέθοδο της αυτασφάλισης, δηλαδή εγένοντο από το προσωπικό οι νόμιμες κρατήσεις, η ΔΕΗ ως εργοδότης δεν κατέβαλε τη συμμετοχή της, τα χρήματα αυτά δεν πήγαιναν σε κάποιο Ταμείο για να δημιουργηθεί αποθεματικό κεφάλαιο, και η επιχείρηση αναλάμβανε τη παροχή ασφαλιστικών υπηρεσιών. Τα πρώτα 20 – 30 χρόνια οι ασφαλιστικές υποχρεώσεις ήσαν μηδαμινές, πρακτικά μόνο ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, δεν υπήρχαν συνταξιούχοι. Τα χρήματα του «Ταμείου» επενδύθηκαν σε εγκαταστάσεις, το κράτος ως ιδιοκτήτης της επιχείρησης δεν χρειαζόταν να εκταμιεύει πιστώσεις, η ΔΕΗ είχε οικονομική ευχέρεια. Με τη πάροδο του χρόνου βέβαια ο αριθμός των συνταξιούχων αυξανόταν και επομένως οι ανάγκες Ασφάλισης μεγάλωναν. Οταν η Κυβέρνηση απεφάσισε να μετοχοποιήσει τη ΔΕΗ έπρεπε να την απαλλάξει από τις υποχρεώσεις αυτασφάλισης του προσωπικού. Για το σκοπό αυτό δημιουργήθηκε ανεξάρτητος ασφαλιστικός οργανισμός (σήμερα υπάγεται στο ΙΚΑ) που ανέλαβε τις υποχρεώσεις της ΔΕΗ. Το αποθεματικό κεφάλαιο από τις παλιές εισφορές, το οποίο το κράτος θα έπρεπε να επιστρέψει στον Οργανισμό, ήταν τεράστειο, όπως απέδειξαν μελέτες που έγιναν την εποχή εκείνη και φυσικά κανείς κρατικός προϋπολογισμός δεν μπορούσε ν’αντέξει. Δόθηκε τότε η λύση να συμπληρώνει ο κρατικός προϋπολογισμός τις ελλείψεις του ασφαλιστικού φορέα, όσο χρειαζόταν, όχι βέβαια 700εκ, κάτι εξ’άλλου που ούτως ή άλλως κάνει το κράτος για όλα τα Ασφαλιστικά Ταμεία με πρώτο το ΙΚΑ. Τι άραγε υπονοεί ο κ. Μάνος, ότι οι συντάξεις που παίρνουμε είναι χάρισμα του κ. Βενιζέλου προς τη ΓΕΝΟΠ και όχι η ανταπόδοση από τις κρατήσεις που μας γίνονταν; Αυτή είναι η πραγματικότητα και αναγράφεται καθαρά στο νόμο 2773/99 που θεσμοθετεί το άνοιγμα της αγοράς ΗΕ και προετοιμάζει τη ΔΕΗ για το χρηματιστήριο. Τα συνδικάτα έχουν πράγματι μεγάλη επιρροή (κακώς) αλλά μην υπερβάλουμε, δεν έχουν τόση δύναμη.

Στο θέμα της ανάγκης κατασκευής δικτύων ο κ. Μάνος έχει δίκαιο. Ομως δεν είναι η έλλειψη πιστώσεων ή η αδυναμία των υπηρεσιών που δημιουργεί καθυστερήσεις. Η κατασκευή γραμμών υψηλής τάσεως συναντά την αντίδραση των τοπικών φορέων στη φάση αδειοδότησης κατ’αρχήν αλλά και με προσφυγές στο Συμβούλιο Επικρατείας. Δυστυχώς στις «Δημοκρατικές» χώρες τα έργα αυτά έχουν μεγάλες καθυστερήσεις, για παράδειγμα στην Ελβετία μία γραμμή μεταφοράς θέλει 15 χρόνια για να κατασκευαστεί! Η ανάπτυξη τέλος της αιολικής ενέργειας στα νησιά με παράλληλη σύνδεσή τους με την ενδοχώρα πράγματι έχει καθυστερήσει, υπάρχουν πολλές εταιρίες ελληνικών συμφερόντων που έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον και καλό είναι η κυβέρνηση να δόσει λύση στις σχετικές αιτήσεις αδειδότησης.