Η αξιολόγηση της Τουρκίας α¹ό την Ευρω¹αϊκή Ενωση, τον Δεκέμβριο 2009, και το καθεστώς του Αιγαίου

 

(Ε¹ιστολή του Ραφαήλ Πα¹αδό¹ουλου, ομότιμου καθηγητή Θερμοδυναμικής, ¹ου στάλθηκε στην ÒΚαθημερινήÓ στις 4.8.09)

 

 

Σε  συνεντευξή της στην τουρκική εφημερίδα Χουριέτ, η Κυρία Ντόρα Μ¹ακογιάννη εχαρακτήρισε τις ¹τήσεις των τουρκικών αερο¹λάνων ¹άνω α¹Õ τις στέγες των σ¹ιτιών στο Αγαθονήσι σαν  άσκο¹ες ¹ροκλήσεις ¹ου δεν θα αλλάξουν το καθεστώς στο Αιγαίο.

 

Ε¹ιτρέψτε μου, με την τα¹εινότητα ¹ου αρμόζει στη σημασία του θέματος, να διατυ¹ώσω την  ά¹οψη ¹ως η βασική συνεισφορά  της Κυρίας Υ¹ουργού, και ιδιαίτερα αυτής  των ¹ροσδοκιών ¹ου υ¹οδηλώνονται, ¹ρέ¹ει να αναζητηθεί στο ότι μ¹ορεί, κατÕ ελ¹ίδα και διακριτικά, να ¹ροκαλέσει στην ¹λευρά μας  ¹ροβληματισμό για το ¹ού ¹ηγαίνουμε. Μια λιγότερο ευχολογικήκαι ιστορικά  τεκμηριωμένητο¹οθέτηση εισάγει την ¹ρόταση ¹ως ο σκο¹ός των Ò ασκό¹ων ¹ροκλήσεωνÓ είναι, εκτός α¹Õ τÕ άλλα,να τρομοκρατήσουν τους, λίγους και ¹αραμελημένους, κατοίκους του νησιού ώστε να εγκαταλείψουν τις εστίες τους.

Και αν η δική μας ¹λευρά, για ο¹οιοδή¹οτε λόγο, ¹αρουσιάζεται ¹αραβλέ¹ουσα τις συνέ¹ειες ¹ου θα έχει η ¹ληθυσμιακή α¹οψήλωση των ακριτικών νησιών για το καθεστώς του Αιγαίου, τι ¹ρέ¹ει να ¹ει κανείς για την ¹ροσδοκία ¹ου διαφαίνεται ¹ως θα  ¹είσουμε τους Τούρκους ¹ως έτσι  έχουν τα ¹ράγματα; Και δεν είναι η ¹ροσδοκία αυτή ενδεικτική για το ¹ού μας οδηγούν τα ευχολόγια;

 

Το βασικό φιλοσοφικό χάσμα ανάμεσα στις δύο χώρες  βρίσκεται στις αντιλήψεις ¹ερί Διεθνούς Δικαίου και εξευρω¹αϊσμού. Και εδώ βρίσκεται, βασικά, η εξήγηση του ότι οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, ύστερα α¹ό συνομολίες ¹ου διαρκούν χρόνια ¹ολλά, δεν έχουν βελτιωθείμάλλον έχουν χειροτερεύσει. Σήμερα αντιμετω¹ίζουμε ένα ¹ρομελετημένο σχέδιο σταδιακής κλιμακώσεως των τουρκικών  διεκδικήσεων με α¹ροσδιόριστο τέλος.

Τι μέλει γενέσθαι;

Στη συζήτηση ¹ου έγινε ¹ριν κά¹οια χρόνια, με αφορμή την ¹αρέμβαση του ¹ρώην Προέδρου της Δημοκρατίας για τα υ¹έρ και τα κατά της ¹ροσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, ακούστηκαν αρκετές εύλογες ε¹ιφυλάξεις. ΠαρÕ όλα αυτά οι έκτοτε εξελίξες, ¹ου α¹οτυ¹ώνονται με σαφήνεια στη σημερινή κατάσταση, ¹ρέ¹ει να μας ¹είσουν ¹ως ο δρόμος ¹ρος τη Χάγη είναι όχι μόνο το μη χείρον αλλά και ο μόνος. Και ¹ως ¹ρέ¹ει να ε¹ιστρέψουμε στο δρόμο αυτό χωρίς χρονοτριβή.

 

Αυτό σημαίνει ¹ως η κατατό¹ιση των εταίρων μας στην Ευρω¹αϊκή  Ένωση ¹ρέ¹ει να ε¹ικεντρωθεί στην τεκμηρίωση του ότι οι ¹ροκλήσεις αυτές α¹οτελούν την αιχμή του δόρατος στις κλιμακούμενεςκαι α¹ροσδιόριστεςτουρκικές διεκδικήσεις και δημιουργούν ε¹ικίνδυνη κατάσταση ¹ου ¹ρέ¹ει να αντιμετω¹ιστεί άμεσα. Και μÕ αυτό το σκε¹τικό θα μ¹ορούσαμε ίσως να συνδέσουμε την αξιολόγηση της Τουρκίας τον Δεκέμβριο με την υ¹ογραφή ενός νέου Πρωτοκόλλου, ¹αρομοίου με αυτό ¹ου συμφωνήθηκε το 1999 στο Ελσίνκι ανάμεσα στις δύο χώρες και την Ε.Ε, για ¹αρα¹ομ¹ή όλων των ελληνοτουρκικών διαφορών στο Διεθνές Δικαστήριο σε τακτόκαι σύντομο  χρόνο.

Μια Διεθνής Συνθήκη ¹ου θα καθορίζει, με τρό¹ο μόνιμο και αναμφισβήτητο, τα κάθε είδους σύνορα στο Αιγαίο ε¹ιβάλλεται σαν η μόνη διέξοδος α¹Õ το σημερινό ε¹ικίνδυνο αδιέξοδο. Και η σημερινή κατάσταση δεν είναι βέβαια άσχετη με την κατάργηση του Πρωτοκόλλου του Ελσίνκι τον Ιούνιο του 2004 ¹ου ήταν α¹οτέλεσμα δικής μας  ¹ρωτοβουλίας. Τότε διακηρύξαμε την ¹ίστη μας ¹ως όλες οι ελληνοτουρκικές  διαφορές θα λυθούν στο τρα¹έζι των διμερών δια¹ραγματεύσεων (υ¹ό τη θαλ¹ωρή του casus belli). Και η ¹ίστη αυτή, άκριτη και  ανιστόρητη, εκφράζει με σαφήνεια την διαχρονική και ¹αραλυτική ¹ροσήλωσή μας σε ανεδαφικές ¹ροσδοκίεςαλλά και τις συνέ¹ειές της.