Το θέματου ονόματοςτης FYROM δεν μ¹ορείνα είναι τί¹οτεάλλο ¹αρά θέμασυμβιβασμού,δεν ισχύειόμως το ίδιοκαι με τοζήτημα τηςαναγνώρισηςτης ανεξαρτησίαςτουΚοσσυφο¹εδίου

 

(Ε¹ιστολήτου ΡαφαήλΠα¹αδό¹ουλου, ομότιμουκαθηγητήΘερμοδυναμικής,¹ου δημοσιεύτηκεστηνÇΚαθημερινήÈστις 5.2.08)

 

 

Σύμφωναμε κά¹οιεςεισηγήσεις θα¹ρέ¹ει η Ελλάδανα δια¹ραγματευθείμε τουςΑλβανούς, τουςΑμερικανούς ήτο ΝΑΤΟ, τηστήριξη τωνθέσεών της στοθέμα του ονόματοςτης FYROM σεαντάλλαγμα τηςαναγνώρισηςτης ε¹ικείμενηςμονομερούςανεξαρτησίαςτουΚοσσυφο¹εδίου. Εκείνοόμως ¹ου ¹ρέ¹ει¹ολύ¹ερισσότερογια την ¹ερί¹τωση,είναι ο¹ροσεκτικός¹ροβληματισμός,γιατί ¹ρόκειταιγια θέματα ¹ουδεν Çμ¹αίνουνστο ίδιοτσουβάλιÈ κατάτη γνωστήλαϊκή ρήση. Τοθέμα τουονόματος της FYROMδεν μ¹ορεί ναείναι τί¹οταάλλο ¹αρά θέμασυμβιβασμού,αυτό όμως δενισχύει στοθέμα τηςαναγνωρίσεωςτης μονομερούςανεξαρτησίαςτουΚοσσυφο¹εδίου.

 

Τονομικόυ¹όβαθρο γιατην ύ¹αρξη τηςΔιοικήσεως τουΟΗΕ στοΚοσσυφο¹έδιο –και την¹αρουσία των στρατιωτικώνδυνάμεων ¹ουτην στηρίζουν– είναι τογνωστό ψήφισματου ΣυμβουλίουΑσφαλείας ¹ου – εκτόςα¹ό τα άλλα –ορίζει ¹ως τοΚοσσυφο¹έδιοείναι τμήματης Σερβίας. Ηδιευκρίνισηαυτή ήταν μια α¹Õτις βασικές¹ροϋ¹οθέσειςτόσο για τηνα¹οχώρηση του σερβικούστρατού – καιτην αναίμακτηείσοδο του στρατούτου ΝΑΤΟ στοΚοσσυφο¹έδιο –όσο και για τηνέκδοση τουψηφίσματος.Και αυτός ήτανο τρό¹ος τον ο¹οίοε¹έλεξε ηδιεθνήςκοινότητα στην¹ροσ¹άθειά της νααντιμετω¹ίσειόχι μόνο τηνκατάσταση στοΚοσσυφο¹έδιο,αλλά και τιςε¹ι¹τώσεις ¹ουείχε η¹αραβίαση του ΔιεθνούςΔικαίου  α¹Õ το ΝΑΤΟ, μετους βομβαρδισμούςτης τότεΓιουγκοσλαβίας,το 1999.

 

Μεαυτά ταδεδομένα, ηβασικήαντίρρηση στιςεισηγήσεις ¹ουακούγονταιείναι ¹ως ησυμμόρφωση¹ρος το ΔιεθνέςΔίκαιο – ¹ου στησυγκεκριμένη¹ερί¹τωσηεκφράζεται  στοψήφισμα τουΣυμβουλίουΑσφαλείας τουΟΗΕ – δεν είναιεκλεκτική ούτεε¹ηρεάζεται α¹ÕτιςÇιδιαιτερότητεςȹου μ¹ορεί ναέχει η κάθε¹ερί¹τωση.Υ¹άρχει,άλλωστε, τοδιδακτικό¹ροηγούμενο ¹ωςη ε¹ίκληση ÇιδιαιτεροτήτωνÈχρησιμο¹οιήθηκεστην ¹ροσ¹άθειανα δικαιολογηθούνηθικάολισθήματα και¹αρανομίες, ό¹ωςοιβομβαρδισμοίτηςΓιουγκοσλαβίαςκαι η εισβολήστο Ιράκ.

Ηεκλεκτικήεφαρμογή τωνδιεθνώνκανόνωνα¹οτελείδιαχρονικήαδυναμία τωνεκάστοτεισχυρών, στην ο¹οίαφαίνεταιε¹ιρρε¹ής ηυ¹ερδύναμη τηςε¹οχής μας. Μιαάλληδιαχρονικήαδυναμία τωνισχυρών εκφράζεταιμε το ότιχρειάζονταιτην υ¹ενθύμιση¹ως η ισχύς –στρατιωτική ήάλλου είδους –είναι εφήμερη.ΣÕ αυτήν τη βάσηη ¹αραγνώρισητων διδαγμάτωντης ιστορίαςα¹ό τουςεκάστοτεισχυρούςα¹οδεικνύεταιοδυνηρή γιατους ίδιους.Είναι όμωςιδιαίτεραοδυνηρή – καιτελείωςακατανόητη –στην ¹ερί¹τωσημικρών χωρών¹ου μόνιμαυφίστανται τιςολέθριεςσυνέ¹ειες τηςαυθαιρεσίαςκαι τηςρευστότηταςτων διεθνών κανόνων.

 

Στησυγκεκριμένη¹ερί¹τωση θαείναι τραγικόλάθος αν ηΕλλάδα – καικά¹οιες άλλεςχώρες ¹ου Çέχουνφωτιά στο σ¹ίτιτουςÈ – ¹εισθούν¹ως οιÇιδιαιτερότητεςÈ δικαιολογούντην ¹αραβίασητου ΔιεθνούςΔικαίου με τηναναγνώριση τηςμονομερούςανεξαρτησίαςτου Κοσσυφο¹εδίου.Η ά¹οψη αυτήσχετίζεται μετην ¹ρόβλεψη ¹ως– στο σύντομομέλλον – οιχώρες αυτές θαδια¹ιστώσουν¹ως ηρευστότητα δεν¹εριορίζεταιστο ΔιεθνέςΔίκαιο, αλλάε¹εκτείνεταικαι στη λίστατων ιδιαιτεροτήτων.Και ¹ως η λίστααυτή¹εριλαμβάνει καιιδιαιτερότητες¹ουδικαιολογούντην –εκλεκτική¹άντοτε –αναγνώριση τηςανεξαρτησίαςκαι άλλων ¹εριοχώνσυμ¹εριλαμβανομένηςκαι αυτής της –ούτωκαλουμένης –ÇΤουρκικήςΔημοκρατίαςτης ΒόρειαςΚύ¹ρουÈ.