Ματαίωση μεθοδεύσεων Ντάουνερ

(του Ραφαήλ Παπαδόπουλου, ομότιμου καθηγητή Θερμοδυναμικής, στον “Φιλελεύθερο” Κύπρου στις 31.1.13)

Οι ειδικός αντιπρόσωπος του Γ.Γ. του ΟΗΕ κ. Ντάουνερ εξέφρασε πρόσφατα στον Πρόεδρο Χριστόφια την πρόθεσή του για καταγραφή και επισημοποίηση στους πρώτους μήνες του 2013 των συγκλίσεων που έχουν επιτευχθεί στις δικοινοτικές συνομιλίες.

Αυτό δημιουργεί σοβαρό πρόβλημα γιατί οι συγκλίσεις στις οποίες αναφέρεται ο κ. Ντάουνερ εκπορεύονται από μονομερείς υποχωρήσεις της δικής μας πλευράς. Οι υποχω- ρήσεις αυτές πολλαπλασιάστηκαν τα τελευταία χρόνια και χαρακτηρίστηκαν από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, σαν «δώρα» με αποδέκτη «τον σύντροφο Ταλάτ» που έμειναν, για λόγους πολλούς και εξαιρετέους, χωρίς «αντίδωρα».

Η αντίδραση του Προέδρου στις προθέσεις Ντάουνερ ήταν μάλλον περίεργη και αμφιλεγόμενη. Είναι γνωστό πως ο Πρόεδρος έχει αρκετές φορές αναφερθεί στις «συγκλίσεις» αφήνοντας να νοηθεί πως προήλθαν από αμοιβαίες υποχωρήσεις. Και εκτός απ’ αυτό δεν φαίνεται να υπενθύμισε στον κ. Ντάουνερ την ασφαλιστική δικλείδα, που άλλοτε επικαλείτο ότι «τίποτα δεν έχει συμφωνηθεί πριν συμφωνηθούν όλα».

Κατά συνέπεια και όχι για πρώτη φορά, οι υποχωρήσεις και παραλείψεις των προκατόχων του δεν βοηθούν τον νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Παρ’ όλα αυτά η νέα Προεδρία έχει αν το θελήσει τη δυνατότητα να επιτύχει ευρεία συναίνεση στην προσπάθειά της να ματαιώσει τις μεθοδεύσεις Ντάουνερ και να ζητήσει την αντικατάστασή του με το επιχείρημα ότι, σε πολλές περιπτώσεις, υπερέβη τη δικαιοδοσία του και απώλεσε την έξωθεν καλή μαρτυρία.

Μπορεί επίσης να ζητήσει κατανόηση και συνδρομή απ’ τους εταίρους μας –εντός και εκτός του eurogroup– επικαλούμενη το προηγούμενο ότι στη δεκαετία του 1960, η τουρκική κυβέρνηση, στο όνομα της προστασίας των συμφερόντων των Τουρκοκυπρίων, εζήτησε και επέτυχε την αντικατάσταση του τότε ειδικού αντιπροσώπου του Γ.Γ. του ΟΗΕ κ. Plaza. Ο κ. Plaza στην έκθεσή του χαρακτήριζε τη διζωνική ή τη δικοινοτική ομοσπονδία ως ανέφικτη λόγω του ότι προϋπέθετε τη βίαιη μετακίνηση πληθυσμού.

Εν κατακλείδι και εν συντομία, το διαχρονικό-εθνικό μας πρόβλημα είναι να διακρίνουμε ανάμεσα στους πολιτικούς τον ηγέτη που θα σταθεί όρθιος απέναντι στις αντιξοότητες και τους εκβιασμούς για να διασώσει, ανάμεσα στα σημαντικά που μπορούν ακόμα να διασωθούν, την αξιοπρέπεια του Έθνους των Ελλήνων.