Επικίνδυνη η “θεωρία” του κ. Τσίπρα για τους επίορκους δημοσίους υπαλλήλους

του Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλου

(α) “Όταν εξαθλιώνεις τον δημόσιο υπάλληλο, πρέπει να βρει ένα τρόπο να ζήσει”. Είπε ο κ. Τσίπρας, κατά τη συνένευξή του στη Θεσσαλονίκη, απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου για τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στους επίορκους δημοσίους υπαλλήλους.

Γιατί, “Το πρώτο πράγμα που έχουμε να κάνουμε είναι ο δημόσιος υπάλληλος να ζει με αξιοπρέπεια. Και όταν φτάσουμε στο επίπεδο αυτό θα πρέπει να είμαστε πάρα πολύ αυστηροί στην τήρηση της νομιμότητας”.

Μας λέει δηλαδή, με άλλα λόγια, ο κ. Τσίπρας:

Μέχρις ότου “φτάσουμε στο επίπεδο αυτό”, ο δημόσιος υπάλληλος, για “να βρει ένα τρόπο να ζήσει”, νομιμοποιείται:

- να ζητά και να παίρνει “φακελάκι”, ως εφοριακός, ως υπάλληλος Πολεοδομίας, ΙΚΑ, Νοσοκομείου, Υπουργείου, Δήμου, ΔΕΚΟ κ.λ.π.

- να παραδίδει “ιδιαίτερα μαθήματα” στους μαθητές του, ως καθηγητής ή δάσκαλος,

- να κάνει τον σύμβουλο επιχειρήσεων, τον φοροτεχνικό, τον ηλεκτρολόγο…, ως υπάλληλος του ΥΠΑΝ, του ΥΠΟΙΚ, της ΔΕΗ…

(β) Το “επιχείρημα” αυτό –αυξημένης μάλιστα βαρύτητας, αφού διατυπώνεται από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης– προσφέρει άλλοθι στους τωρινούς και ελπίδα στους μελλοντικούς επίορκους δημοσίους υπαλλήλους.

Και μάλιστα άλλοθι… διαρκές: Θα ισχύει, προφανώς, όχι μόνο κατά την τωρινή συγκυρία, αλλά, ως “κεκτημένο (πλέον) δικαίωμα”, κάθε φορά που θα βρισκόμαστε κάτω από “το επίπεδο αυτό”.

Μένει μόνο να ξεκαθαριστεί ποιος θα αποφασίζει αν και πότε “φτάσαμε στο επίπεδο αυτό”, καθώς και πότε απομακρυνόμαστε απ’ αυτό, ώστε να αρχίζει και να τερματίζεται, αντίστοιχα, η… “τήρηση της νομιμότητας”!

Τέτοιου είδους “επιχειρήματα” προβάλλονται ως άλλοθι και από κείνους, που, με πρόφαση την αβελτηρία του κράτους, “παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους”: “Μέχρις ότου το Κράτος ‘φτάσει στο επίπεδο αυτό’– να απονέμει δικαιοσύνη, να εξασφαλίζει τη δημόσια τάξη, να διώκει την ανομία, να ελέγχει τους παράνομους μετανάστες, να εμποδίζει το παρεμπόριο, να…, να…– νομιμοποιούμαστε κι εμείς να κάνουμε ό, τι το ίδιο δεν πράττει”!

(γ) Αλίμονο στη Χώρα, αν επικρατήσουν τέτοιες αναρχικές θεωρίες!

Κι αν ξεχάσουμε πως “η παραβίαση του Νόμου από τον διπλανό μας –πολίτη, βουλευτή, δικαστικό, ή Υπουργό– δεν νομιμοποιεί την παραβίασή του κι από μας”!