Τι θα έλεγε ο Αλ. Τσίπρας στους Γιούνκερ, Ρομπάι, τι θα του απαντούσαν εκείνοι και τι οφείλει ο ίδιος να πει σε μας για το ευρώ και τη δραχμή

του Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλου

1. Αλήθεια, περίμεναν στην Κουμουνδούρου να δεχτεί να συναντήσει ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης τον κ. Τσίπρα;

Μετά την προηγούμενη απόρριψη αιτήματός του για συνάντηση από τον Πρόεδρο της Ευρωζώνης και την παλαιότερη για συνάντηση από τον Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας;

Ζητάς, όμως, να συνομιλήσεις μ’ αυτούς που βρίζεις;

- που τους αποκαλείς “εκπρόσωπους της Ευρώπης των τραπεζιτών”, και όχι των λαών, ακόμα και “τοκογλύφους”;

- που τους έχεις προσάψει την κατηγορία ότι στις εθνικές εκλογές σε πολέμησαν ως αντίπαλοι, μαζί με “τη Μέρκελ, το Κεφάλαιο, τις τράπεζες, ολόκληρο το ευρωπαϊκό σύστημα”;

- που έχεις καταγγείλει πως σχεδιάζουν να κρατήσουν τη χώρα σου στο ευρώ “ως κράτος-παρία”;

- που τους κατηγορείς ότι συμμετέχουν “στον σχεδιασµό µιας αυταρχικής και αντιδηµοκρατικής Ευρώπης, στο έλεος του κεφαλαίου και των αγορών, µε τους ευρωπαϊκούς λαούς στο περιθώριο”;

2. Για να τους πεις κατάμουτρα (όσα, μέχρι σήμερα, τους έχεις σούρει δημόσια):

- Κακώς περιμένετε την Έκθεση των “υπαλλήλων” σας, προκειμένου να αποφασίσετε για μας (από πότε χρειαζόμαστε τη “γνώση της πραγματικότητας” για να πάρουμε αποφάσεις για το τι πρέπει να κάνουμε;). Οι αποφάσεις πρέπει να παρθούν “σε άμεση σύγκληση συνόδου κορυφής”, όπου “θα ζητηθεί ο νέος στρατηγικός σχεδιασμός για την ελληνική περίπτωση”!

Και“η (ελληνική) κυβέρνηση δεν έχει καμιά απολύτως δουλειά να συνδιαλέγεται με τους τρεις υπαλλήλους” σας (τους εκπροσώπους των δεκάξι χωρών της Ευρωζώνης, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου)!

- “Η λύση είναι να πετάξουμε από πάνω μας τα μνημόνια και την Τρόικα”, “να ακυρωθεί το Μνημόνιο, να μην περάσουν τα νέα μέτρα των €15 δισεκ. ευρώ”, να μην πραγματοποιηθεί καμιά αποκρατικοποίηση... (να παραμείνουμε, όμως, στην Ευρωζώνη σας και συνεχίσουμε να εισπράττουμε από τις χώρες της και το ΔΝΤ)!

“Η Ελλάδα δεν έχει άλλη επιλογή από την ακύρωση του Μνημονίου. Αλλαγές στο Μνημόνιο δεν γίνονται δεκτές”.

Η λύση αυτή θα πρέπει να εφαρμοστεί όχι μόνο σ’ εμάς αλλά και σε πέντε άλλες χώρες, αφού, όπως έχω πεί “σήμερα υπάρχουν τρεις χώρες σε μνημόνιο χωρίς ορατή προοπτική εξόδου, και άλλες δύο, η Ισπανία και η Ιταλία, πρακτικά στην ίδια ακριβώς κατάσταση”!

- Σφάλμα σας να υποστηρίζετε πως οι διαρθρωτικές αλλαγές αποτελούν προϋπόθεση για την ανάκαμψη της οικονομίας μας.

Το ανάποδο είναι το σωστό: “Προϋπόθεση για να γίνουν οι διαρθρωτικές αλλαγές είναι η σταθεροποίηση της οικονομίας”!

- Η επιμήκυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής “δεν αποτελεί λύση” για το πρόβλημά μας, αντίθετα “σημαίνει παράταση της ύφεσης”. Κακώς λοιπόν σας τη ζητάνε τα κυβερνητικά κόμματα.

- Πρέπει καταργήσετε την τήρηση του συμφωνημένου Προγράμματος, ως προϋπόθεση για την αναχρηματοδότηση των τραπεζών από το ESM χωρίς επιβάρυνση του κρατικού χρέους. Κι αν δεν το κάνετε, η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει “να προβάλει βέτο στο νέο ευρωπαϊκό σύμφωνο”!

3. Με όλα αυτά τα αποστομωτικά που θα τους έλεγες και με την κατηγορηματική σου “άρνηση να ακολουθήσουμε τη καταστροφική τους πορεία”, θα ανάγκαζες ίσως “την Ευρώπη να πάρει αποφάσεις”: “Ή να αλλάξει πολιτική ή να διαλυθεί”!

Όπως ακριβώς θα γινόταν αν είχες κερδίσει τις εκλογές, όπως μας έχεις διαβεβαιώσει: “Ήμασταν οι μόνοι που μπορούσαμε να διασώσουμε τη πορεία της χώρας στο ευρώ και όσο κι αν ακούγεται υπερβολή, και το ίδιο το ευρώ, αφού η εκλογή μας θα αποτελούσε ένα δημιουργικό σοκ για όλη την Ευρώπη”!

Είχες εξ’ άλλου δοκιμαστεί στο Βερολίνο και στο Παρίσι. Όπως μας έχεις πάλι πει, “Εγώ όταν πήγα στο Βερολίνο και το Παρίσι, όλα τα φώτα της παγκόσμιας δημοσιότητας βρίσκονταν γύρω από το πρόγραμμα και τις θέσεις ενός κόμματος που πριν τις τελευταίες εκλογές είχε 4,6%. Για πρώτη φορά η μικρή Ελλάδα και μια μικρή δύναμη της αριστεράς στην Ελλάδα κατάφερε να κλονίσει την ηγεμονία, την ιδεολογική και πολιτική ηγεμονία των ισχυρών στην Ευρώπη”!

4. Αν όμως, παρ’ ελπίδα (σου), δεν κατάφερνες να τους πείσεις “να αλλάξουν πολιτική ή να διαλυθούν” κι αν η απάντηση που θα εισέπρατες ήταν κάπως έτσι;

“Στην Ευρωζώνη, αγαπητέ κύριε Τσίπρα, αποφασίζουμε, τηρώντας τις δημοκρατικές διαδικασίες που όλοι μαζί έχουμε καθιερώσει και που ισχύουν για όλους (αυτή είναι, όπως έχω ακούσει, και η δική σας θέση: “Ό,τι ισχύει για την υπόλοιπη Ευρωζώνη, θα πρέπει να ισχύει και για την χώρα μας”).

Μ’ αυτές τις διαδικασίες, και όλοι μαζί, αποφασίσαμε για την Ελλάδα το γνωστό σας πακέτο “λεφτών-μέτρων”, που η Βουλή της, με μεγάλη μάλιστα πλειοψηφία, το ενέκρινε.

Από τότε, όλοι στην Ευρώπη και το ΔΝΤ εκφράζουμε σταθερά τη θέλησή μας να παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη, εφαρμόζοντας, όμως, όπως όλοι μας, τα συμφωνημένα, με όποιες τυχόν τροποποιήσεις από κοινού αποφασίσουμε.

Αυτά που εσείς κε Τσίπρα απαιτείτε (κατάργηση του Μνημονίου κ.λ.π.) συνιστούν όχι ‘τροποποιήσεις’ αλλά ‘ανατροπή’ των συμφωνημένων και δεν μπορεί να γίνουν αποδεκτά από τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης.

Η επιμονή σ’ αυτές τις απαιτήσεις θα οδηγούσε στην οικειοθελή αποχώρηση της της χώρα σας από την Ευρωζώνη”.

5. Αυτά, υποθέτουμε, θα λέγονταν αν πραγματοποιούνταν οι συναντήσεις που δεν έγιναν.

Ο κ. Τσίπρας, όμως, οφείλει να πει και σε μας κάτι για ένα ερώτημα που, μέχρι σήμερα, έχει αφήσει αναπάντητο:

Στην περίπτωση που εμείς αποφασίσουμε “να πετάξουμε από πάνω μας τα μνημόνια και την Τρόικα” και να αποχωρήσουμε οικειοθελώς από την Ευρωζώνη, θα μπορέσουμε να βρούμε κάπου ένα άλλο πακέτο “λεφτών-μέτρων” συμφερότερο από αυτό της Τρόικας ή θα αναγκαστούμε να βαδίσουμε τον μοναχικό δρόμο της χρεοκοπίας, με τη δραχμή ως εθνικό μας νόμισμα;