Άκουσε, δεν εννόησε, επιμένει στην αντιπαλότητα με την Ευρώπη και ελπίζει σε συμμάχους… “πέραν του Ατλαντικού”!

του Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλου

1. Στις 13 Ιανουαρίου, ο κ. Τσίπρας άκουσε τον γερμανό υπουργό οικονομικών Σόιμπλε να του επαναλαμβάνει αυτά που, εδώ και καιρό, ομοφώνως και μονότονα, μας λένε οι δεκάξι χώρες της Ευρωζώνης, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ:

- “Δεν υπάρχει εναλλακτική επιλογή από την εφαρμογή του Προγράμματος οικονομικής προσαρμογής”.

- “Η Ελλάδα θα μπορέσει να μείνει στο ευρώ μόνον εάν το Πρόγραμμα προσαρμογής εφαρμοστεί επιτυχώς. Ολοι όσοι συμμετέχουν σε αυτό πρέπει να τιμήσουν τις αμοιβαίες υποχρεώσεις τους”.

Άκουσε, αλλά δεν εννόησε. Δυο μέρες αργότερα, σε συνέντευξή του στο Βερολίνο, μίλησε για “την αναγκαιότητα ακύρωσης” του Μνημονίου και προέβη σε μια βαρυσήμαντη δήλωση: “Οι εικασίες για την έξοδό της από τη νομισματική ένωση στερούνται κάθε βάσης”!

Επιβεβαίωσε έτσι αυτά που, λίγες μόλις μέρες πριν συναντήσει τον κ. Σόιμπλε, είχε πει στην Ελλάδα:

- “Δεύτερος δρόμος δεν υπάρχει. Ή μνημόνιο και χρεοκοπία ή ανατροπή του μνημονίου και δημοκρατία” (στην Κοινοβουλευτική Ομάδα ΣΥΡΙΖΑ, 8.1.13).

- “Η θέση μας έχει καταγραφεί στην επιστολή που έστειλα λίγο πριν από τις δεύτερες εκλογές, τον Μάη του 2012, προς την ηγεσία της Ε.Ε., την οποία τη γνωρίζει (…) και ο κ. Σόιμπλε. Εκεί λοιπόν εξηγώ αναλυτικά ότι οι δεσμεύσεις αυτές και οι υπογραφές αφορούν τον κ. Σαμαρά και τον κ. Βενιζέλο. Αυτοί  υπέγραψαν. Δεν αφορούν τον ελληνικό λαό” (σε συνένευξη στον Real FM, Ν. Χατζηνικολάου, 11.1.13).

2. Στην ίδια συνέντευξη, στο Βερολίνο, μίλησε για μη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους και “προειδοποίησε” τους γερμανούς φορολογούμενους.

“Το χρέος της Ελλάδας δεν είναι βιώσιμο και αυτό οφείλουμε να το παραδεχτούμε όλοι και να βρούμε τρόπο ώστε τα χρήματα που δίνουν οι γερμανοί φορολογούμενοι να μην πηγαίνουν σε ένα βαρέλι δίχως πάτο”.

Με τα λεγόμενά του αυτά, ο κ. Τσίπρας δείχνει να μη νοιάζεται για τη συνέχιση της δανειοδότησής μας από το ΔΝΤ και την Ευρωζώνη:

- Η “παραδοχή” της μη βιωσιμότητας του χρέους μας από το ΔΝΤ θα συνεπαγόταν αναγκαστικά τη διακοπή της δανειοδότησής μας απ’ αυτό (το καταστατικό του, ως γνωστό, απαγορεύει στο ΔΝΤ να δανειοδοτεί χώρες που το χρέος τους δεν είναι βιώσιμο).

- Χωρίς τη συμμετοχή του ΔΝΤ ο δανεισμός μας από την Ευρωζώνη θα γινόταν προβληματικός.

- Όταν ο αρχηγός της (ελληνικής) αξιωματικής αντιπολίτευσης υπονοεί πως τα χρήματα που δίνουν οι γερμανοί φορολογούμενοι για τον δανεισμό της Ελλάδας “πηγαίνουν σε ένα βαρέλι δίχως πάτο”, ποια περιμένει να είναι η αντίδρασή τους;

3. Ακόμα, σε εκδήλωση του αριστερού κόμματος Die Linke στο Ανόβερο, ο κ. Τσίπρας αποκάλυψε ποιοι είναι αντίπαλοι που “αντιμετωπίζει” ο ΣΥΡΙΖΑ.

“Αντιμετωπίζουμε τους ίδιους αντιπάλους: Το μεγάλο κεφάλαιο και τους πολιτικούς του συνεργάτες, τις νεοφιλελεύθερες, μνημονιακές εθνικές μας κυβερνήσεις και την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΔΝΤ, της ΕΚΤ”!

Για τους συμμάχους που ελπίζει να αποκτήσει, απέφυγε να πει κάτι στη Γερμανία, είχε όμως αναφερθεί σ’ αυτούς (όπως και στον “βασικό αντίπαλο” του ΣΥΡΙΖΑ) στην Ελλάδα, δυο μέρες πριν επισκεφτεί τον κ. Σόιμπλε (σε συνένευξη στον Real FM, Ν. Χατζηνικολάου, 11.1.13):

- “Σ’ αυτή τη σύγκρουση (…) με τους εγχώριους πολιτικούς μας αντιπάλους αλλά και με τη στρατηγική της κας Μέρκελ στην Ευρώπη, στο παγκόσμιο πλαίσιο δεν θα είμαστε μόνοι. Θα βρούμε συμμάχους, ενδεχομένως κι από εκεί που κανείς δεν θα το περίμενε… Ενδεχομένως και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού…”!

- “Ο βασικός μας αντίπαλος είναι το μεγάλο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο στην Ευρώπη…”.

ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, κατά Ευρωζώνης και Ευρώπης και κατά του “μεγάλου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου της Ευρώπης” (της Αμερικής όχι;), με συμμάχους (αναζητούμενους) στην “άλλη πλευρά του Ατλαντικού” και αλλού!

4. Είναι άραγε τόσο αφελής ο κ. Τσίπρας, ώστε να ελπίζει πως, στη γη αυτή, θα βρει “συμμάχους” που θα προσφέρουν στη Χώρα οικονομική βοήθεια, για να εφαρμόσει ένα “Πρόγραμμα” σαν αυτό του ΣΥΡΙΖΑ; (με τις γενικόλογες υποσχέσεις, τα λαϊκίστικα μέτρα, τις “μεταρρυθμίσεις” των (επανα)κρατικοποιήσεων επιχειρήσεων και τραπεζών και τα άλλα γνωστά “σοσιαλιστικά”).

Είναι τόσο ξεχασιάρης, ώστε να μη θυμάται πως όλοι οι “ενδεχόμενοι σύμμαχοί” του (όχι μόνο στην αποδώ αλλά και “στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού”) έχουν, καθαρά και ξάστερα και επανειλημένα, δηλώσει ότι η Ελλάδα πρέπει να εφαρμόσει αυτά που έχει συμφωνήσει με την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ; (για τη φοροδιαφυγή, τις αποκρατικοποιήσεις, τη μείωση του μεγέθους του δημόσιου τομέα, το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων και όλα τα άλλα).

5. Η “στροφή κατά 180 μοίρες” του κ. Τσίπρα, την οποία ανίχνευσαν διάφοροι στα κανάλια και τον τύπο, δεν αναφέρεται στις αρχές και τα “Προγράμματα” του ΣΥΡΙΖΑ (όπως, μέχρι σήμερα, έχουν αποφασιστεί από τα αρμόδια Όργανά του).

Είναι “στροφή” στην επικοινωνιακή του τακτική.