Οι τίμιοι πολιτικοί να απομονώσουν τους διεφθαρμένους, αλλιώς γίνονται συνένοχοι...

Ο Στάμος Ζούλας, στην “Καθημερινή” της 14ης Σεπτεμβρίου 2008, στη στήλη του “Διαπιστώσεις”, έγραψε για τις ευθύνες των πολιτικών ηγεσιών όλων των κομμάτων, των “λοιπών και ποικιλώνυμων ηγεσιών του τόπου (...)” και, τέλος, όλων μας για το ότι “δεν έχουμε απομονώσει και δεν έχουμε καταστήσει κοινωνικά απόκληρους ...” τους διεφθαρμένους πολιτικούς.

Έτσι είναι! Οι πολιτικοί που θέλουν να λένε πως είναι τίμιοι δεν μπορούν να ανέχονται και να μην απομονώνουν, αλλά, αντίθετα, να δέχονται να έχουν δίπλα τους τους διεφθαρμένους (δίνοντάς τους έτσι και διαπιστευτήρια τιμιότητας!)... “για το καλό του κόμματος” ή το δικό τους.

Ας γνωρίζουν ότι “οι σιωπούντες συναινούν” και ότι, συναινούντες, γίνονται συνένοχοι και επιβεβαιώνουν το λεγόμενο: “όλοι τους ίδιοι είναι”!

Κι ας μην πουν ότι δεν ξέρουν ποιοι είναι οι, ανάμεσά τους, διεφθαρμένοι. Τους γνωρίζουν πολύ καλά, όπως τους γνωρίζουμε όλοι μας.

Είναι εκείνοι – πολιτικοί, στελέχη Δημόσιων Υπηρεσιών (κεντρικών και δημοτικών) και Δημόσιων Οργανισμών, συνδικαλιστές, δημοσιογράφοι κλπ – που, χωρίς το επάγγελμά τους να το δικαιολογεί, έχουν αποκτήσει πολυτελή σπίτια, ακριβά αυτοκίνητα, διάγουν πολυτελή βίο. Εκείνοι που “μέσα σε λίγα χρόνια πέρασαν από την ‘έντιμον πενίαν’ στην αχαλίνωτη χλιδή”.