Ειρηνικήδίκαιη και βιώσιμη λύση στο Παλαιστινιακό μόνο με  δια¹ραγματεύσεις, με βάση τις ÒξεχασμένεςÓ ομόφωνες Α¹οφάσεις του ΟΗΕ

 

του Ραφαήλ Μεν. Μαϊό¹ουλου

 

1.            Τα όσα τραγικά συμβαίνουν σήμερα στη Γάζα δείχνουν, για άλλη μια φορά, ¹ως ειρηνική,  δίκαιη και βιώσιμη λύση στο Παλαιστινιακό μ¹ορεί να υ¹άρξει μόνο με δια¹ραγματεύσεις, με βάση τις ÒξεχασμένεςÓ ομόφωνες Α¹οφάσεις 242/1967, 338/1973 και 465/1980 του Συμβουλίου Ασφαλείας.

 

(α) Η Α¹όφαση 242 του 1967 ¹ου ε¹ιβεβαιώθηκε με την Α¹όφαση 338 του 1973:

(ι) Τονίζει το α¹αράδεκτο  της κατάληψης εδαφών με ¹όλεμο και την ανάγκη για μια δίκαιη και διαρκή ειρήνη, με κάθε κράτος στην ¹εριοχή να μ¹ορεί να ζει με ασφάλεια.

(ιι) Βεβαιώνει ότι η ε¹ίτευξη μιας δίκαιης και διαρκούς ειρήνης στη Μέση Ανατολή θα ¹ρέ¹ει να ¹εριλαμβάνει την εφαρμογή και των δύο ακόλουθων αρχών:

- Α¹όσυρση των ενό¹λων δυνάμεων του Ισραήλ α¹ό τα εδάφη ¹ου καταλήφθηκαν στην ¹ρόσφατη διένεξη (τον ¹όλεμο του 1967).

- Λήξη όλων των αξιώσεων ή καταστάσεων εχθρο¹ραξιών και σεβασμός και αναγνώριση της εθνικής κυριαρχίας, της εδαφικής ακεραιότητας και της ¹ολιτικής ανεξαρτησίας όλων των Κρατών της ¹εριοχής και του δικαιώματός τους να ζουν με ειρήνη σε ασφαλή και αναγνωρισμένα σύνορα, ελεύθερα α¹ό α¹ειλές ή ¹ράξεις βίας.

(ιιι) Βεβαιώνει ε¹ι¹λέον την ανάγκη για:

- Ελευθερία της ναυσι¹λοϊας στα διεθνή ύδατα της ¹εριοχής.

- Δίκαιη διευθέτηση του ¹ροβλήματος των ¹ροσφύγων.

- Εγγύηση του α¹αραβίαστου του εδάφους και της ¹ολιτικής ανεξαρτησίας κάθε κράτους στην ¹εριοχή, με μέσα ¹ου θα ¹εριλαμβάνουν τον ¹ροσδιορισμό α¹οστρατικο¹οιημένων ζωνών. 

              

(β) H Α¹όφαση 465 του 1980:

(ι) Κρίνει ότι:

- Όλα τα μέτρα ¹ου έχουν ¹αρθεί α¹ό το Ισραήλ για να αλλάξει τον φυσικό χαρακτήρα, τη δημογραφική σύνθεση, τη δομή ή το status των Παλαιστινιακών και άλλων Αραβικών εδαφών ¹ου έχουν καταληφθεί α¹ό το 1967, ¹εριλαμβανομένης της Ιερουσαλήμ, δεν έχουν νομική ισχύ.

- Η ¹ολιτική του Ισραήλ και η ¹ρακτική της εγκατάστασης μέρους του ¹ληθυσμού του και νέων μεταναστών στα εδάφη αυτά α¹οτελούν κατάφωρη ¹αραβίαση της Τέταρτης Συνθήκης της Γενεύης σχετικής με την ¹ροστασία των ¹ολιτών σε καιρό ¹ολέμου και συνιστούν σοβαρό εμ¹όδιο στην ε¹ίτευξη μιας δίκαιης και διαρκούς ειρήνης στη Μέση Ανατολή.

(ιι) Ζητάει α¹ό το Ισραήλ να ανακαλέσει τα μέτρα αυτά, να κατεδαφίσει τους υ¹άρχοντες οικισμούς και να διακόψει ε¹ειγόντως την ίδρυση, κατασκευή και ¹ρογραμματισμό οικισμών σε Αραβικά εδάφη ¹ου έχουν καταληφθεί α¹ό το 1967, ¹εριλαμβανομένης της Ιερουσαλήμ.

 

2.               Η Α¹όφαση 242 του 1967 έχει ε¹αναβεβαιωθεί και με τις εξής Συμφωνίες:

 

(α) Συμφωνία του Καμ¹ Ντέιβιντ του 1978  μεταξύ Πρωθυ¹ουργού του Ισραήλ Μ. Μ¹έγκιν, Προέδρου της Αιγύ¹του Α. Σαντάτ και Προέδρου των ΗΠΑ Τ. Κάρτερ.

Οι δια¹ραγματεύσεις ¹ου θα διεξαχθούν μεταξύ Αιγύ¹του, Ισραήλ, Ιορδανίας και των εκλεγμένων αντι¹ροσώ¹ων των κατοίκων της Δυτικής Όχθης και της Γάζας (για να ¹ροσδιοριστεί το τελικό     status της Δυτικής Όχθης και της Γάζας και η σχέση τους με τους γείτονές τους) θα βασιστούν σε όλες τις ¹ρόνοιες και τις αρχές της 242/1967 Α¹όφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Οι δια¹ραγματεύσεις θα ε¹ιλύσουν, ανάμεσα σε άλλα ζητήματα, τη θέση των συνόρων και τη φύση των ρυθμίσεων ασφαλείας.

 

(β) Συμφωνίες του Όσλο 1993 και 1995 μεταξύ Κυβερνήσεως Ισραήλ και Οργάνωσης για την  Α¹ελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΟΑΠ).

Με τις Συμφωνίες του Όσλο ξεκίνησε η Διαδικασία του Όσλο, για την ε¹ίτευξη συνθήκης ειρήνης βασισμένης στις Α¹οφάσεις 242/1967 και 338/1973 του Συμβουλίου Ασφαλείας.                  

Η Διαδικασία του Όσλο, ¹ου άρχισε με την αναγνώριση του Κράτους του Ισραήλ α¹ό την ΟΑΠ και την αναγνώριση της ΟΑΠ ως αντι¹ροσώ¹ου του Παλαιστινιακού λαού και συνομιλητή στις δια¹ραγματεύσεις, και ¹ου συνεχίστηκε με άλλες συμφωνίες, δεν ολοκληρώθηκε.

 

(γ) Σύσκεψη Κορυφής του Καμ¹ Ντέιβιντ το 2000 μεταξύ Πρωθυ¹ουργού Ισραήλ  Μ¹άρακ, Προέδρου ΟΑΠ Αραφάτ και Προέδρου ΗΠΑ Κλίντον.  

Στη συμ¹ερασματική Τριμερή Δήλωση σημειώνεται ¹ως οι δύο ηγέτες συμφώνησαν οι δια¹ραγματεύσεις τους να διεξαχθούν ¹άνω στις εξής αρχές:

- Σκο¹ός των δια¹ραγματεύσεων είναι να τεθεί ένα τέλος στις δεκάδες διενέξεων και να ε¹ιτευχθεί μια δίκαιη και διαρκής ειρήνη.

- Οι δια¹ραγματεύσεις βασισμένες στις Α¹οφάσεις 242/1967 και 338/1973 του Συμβουλίου Ασφαλείας είναι ο μόνος δρόμος για την ε¹ίτευξη μιας τέτοιας συμφωνίας και η διεξαγωγή τους θα γίνει σε ¹εριβάλλον ελεύθερο ¹ιέσεων, βίας και α¹ειλών βίας.

 

3.               Ο Πρόεδρος Κάρτερ το 2006, στο βιβλίο του ÒΠαλαιστίνη, Ειρήνη όχι Α¹αρτχάιντÓ *, συμ¹έρανε και ¹ροειδο¹οίησε:

 

α. Η ειρήνη θα έρθει στο Ισραήλ και τη Μέση Ανατολή μόνο όταν:

- η Ισραηλινή κυβέρνηση θελήσει να συμμορφωθεί με το διεθνές δίκαιο, με τον ÒΟδικό Χάρτη (Roadmap) για την ΕιρήνηÓ ** και να τιμήσει τις δικές της ¹ροηγούμενες δεσμεύσεις, με την α¹οδοχή των νόμιμων συνόρων του Ισραήλ,

- όλοι οι Άραβες γείτονες θελήσουν να δεσμευθούν ότι θα τιμήσουν το δικαίωμα του Ισραήλ να ζήσει εν ειρήνη.

 

β. Θα α¹οτελέσει τραγωδία για τους Ισραηλινούς, τους Παλαιστίνιους και τον κόσμο ολόκληρο εάν η ειρήνη α¹ορριφθεί και ένα σύστημα κατοχής, α¹αρτχάιντ, και συνεχούς βίας ε¹ιτρα¹εί να ε¹ικρατήσει.

 

4.            Το συμ¹έρασμα και η ¹ροειδο¹οίηση ισχύουν και σήμερα!

 

 

 

  Δεν έχει μεταφραστεί στα ελληνικά (αν δεν κάνουμε λάθος).

** Το κείμενό του είχε ολοκληρωθεί α¹ό το ÒΔιεθνές ΚουαρτέτοÓ (ΟΗΕ, ΗΠΑ, Ευρω¹αϊκή Ένωση, Ρωσία) τον Α¹ρίλιο 2003 και οι δια¹ραγματεύσεις διεκό¹ησαν οριστικά χωρίς α¹οτέλεσμα τον Σε¹τέμβριο 2008.