Ειρηνική, δίκαιη και βιώσιμη
λύση στο
Παλαιστινιακό
μόνο με
δια¹ραγματεύσεις,
με βάση
τις ÒξεχασμένεςÓ
ομόφωνες Α¹οφάσεις του ΟΗΕ
του Ραφαήλ
Μεν. Μαϊό¹ουλου
1. Τα όσα
τραγικά συμβαίνουν
σήμερα στη Γάζα
δείχνουν, για άλλη
μια φορά,
¹ως ειρηνική, δίκαιη
και βιώσιμη
λύση στο
Παλαιστινιακό
μ¹ορεί να
υ¹άρξει μόνο με
δια¹ραγματεύσεις,
με βάση
τις ÒξεχασμένεςÓ
ομόφωνες Α¹οφάσεις 242/1967,
338/1973 και 465/1980 του Συμβουλίου
Ασφαλείας.
(α) Η Α¹όφαση 242
του 1967 ¹ου
ε¹ιβεβαιώθηκε
με την
Α¹όφαση 338 του 1973:
(ι) Τονίζει
το α¹αράδεκτο της κατάληψης εδαφών με
¹όλεμο και
την ανάγκη
για μια
δίκαιη και διαρκή
ειρήνη, με κάθε
κράτος στην ¹εριοχή
να μ¹ορεί
να ζει
με ασφάλεια.
(ιι) Βεβαιώνει ότι η ε¹ίτευξη
μιας δίκαιης
και διαρκούς
ειρήνης στη Μέση
Ανατολή θα ¹ρέ¹ει
να ¹εριλαμβάνει
την εφαρμογή
και των
δύο ακόλουθων
αρχών:
- Α¹όσυρση των ενό¹λων
δυνάμεων του Ισραήλ
α¹ό τα εδάφη ¹ου
καταλήφθηκαν
στην ¹ρόσφατη
διένεξη (τον ¹όλεμο
του 1967).
- Λήξη
όλων των
αξιώσεων
ή καταστάσεων
εχθρο¹ραξιών
και σεβασμός
και αναγνώριση
της εθνικής
κυριαρχίας,
της εδαφικής
ακεραιότητας
και της
¹ολιτικής ανεξαρτησίας
όλων των
Κρατών της ¹εριοχής
και του
δικαιώματός
τους να
ζουν με
ειρήνη σε ασφαλή
και αναγνωρισμένα
σύνορα, ελεύθερα α¹ό α¹ειλές
ή ¹ράξεις βίας.
(ιιι) Βεβαιώνει ε¹ι¹λέον την
ανάγκη για:
- Ελευθερία
της ναυσι¹λοϊας
στα διεθνή
ύδατα της
¹εριοχής.
- Δίκαιη
διευθέτηση
του ¹ροβλήματος
των ¹ροσφύγων.
- Εγγύηση
του α¹αραβίαστου
του εδάφους
και της
¹ολιτικής ανεξαρτησίας
κάθε κράτους
στην ¹εριοχή,
με μέσα
¹ου θα ¹εριλαμβάνουν
τον ¹ροσδιορισμό
α¹οστρατικο¹οιημένων
ζωνών.
(β)
H Α¹όφαση 465 του 1980:
(ι) Κρίνει ότι:
- Όλα τα μέτρα ¹ου
έχουν ¹αρθεί
α¹ό το Ισραήλ για
να αλλάξει
τον φυσικό
χαρακτήρα,
τη δημογραφική
σύνθεση, τη δομή
ή το status των
Παλαιστινιακών
και άλλων
Αραβικών εδαφών ¹ου
έχουν καταληφθεί
α¹ό το
1967, ¹εριλαμβανομένης
της Ιερουσαλήμ,
δεν έχουν
νομική ισχύ.
- Η ¹ολιτική του Ισραήλ
και η ¹ρακτική
της εγκατάστασης
μέρους του ¹ληθυσμού
του και
νέων μεταναστών
στα εδάφη
αυτά α¹οτελούν
κατάφωρη ¹αραβίαση της Τέταρτης
Συνθήκης της Γενεύης
σχετικής με την ¹ροστασία των ¹ολιτών
σε καιρό
¹ολέμου και συνιστούν
σοβαρό εμ¹όδιο στην
ε¹ίτευξη μιας δίκαιης
και διαρκούς
ειρήνης στη Μέση
Ανατολή.
(ιι) Ζητάει α¹ό
το Ισραήλ
να ανακαλέσει
τα μέτρα
αυτά, να
κατεδαφίσει
τους υ¹άρχοντες
οικισμούς
και να
διακόψει ε¹ειγόντως την ίδρυση,
κατασκευή
και ¹ρογραμματισμό
οικισμών σε Αραβικά
εδάφη ¹ου
έχουν καταληφθεί
α¹ό το
1967, ¹εριλαμβανομένης
της Ιερουσαλήμ.
2. Η Α¹όφαση 242
του 1967 έχει
ε¹αναβεβαιωθεί
και με
τις εξής
Συμφωνίες:
(α)
Συμφωνία του Καμ¹
Ντέιβιντ του 1978 μεταξύ Πρωθυ¹ουργού
του Ισραήλ
Μ. Μ¹έγκιν, Προέδρου της Αιγύ¹του
Α. Σαντάτ και Προέδρου
των ΗΠΑ
Τ. Κάρτερ.
Οι δια¹ραγματεύσεις
¹ου θα διεξαχθούν
μεταξύ Αιγύ¹του, Ισραήλ, Ιορδανίας
και των
εκλεγμένων
αντι¹ροσώ¹ων
των κατοίκων
της Δυτικής
Όχθης και
της Γάζας
(για να
¹ροσδιοριστεί
το τελικό
status της Δυτικής Όχθης και
της Γάζας
και η σχέση
τους με
τους γείτονές
τους) θα
βασιστούν
σε όλες
τις ¹ρόνοιες
και τις
αρχές της
242/1967 Α¹όφασης
του Συμβουλίου
Ασφαλείας.
Οι δια¹ραγματεύσεις
θα ε¹ιλύσουν,
ανάμεσα σε άλλα
ζητήματα, τη θέση
των συνόρων
και τη
φύση των
ρυθμίσεων
ασφαλείας.
(β)
Συμφωνίες
του Όσλο
1993 και 1995 μεταξύ
Κυβερνήσεως
Ισραήλ και Οργάνωσης
για την Α¹ελευθέρωση
της Παλαιστίνης
(ΟΑΠ).
Με τις Συμφωνίες
του Όσλο
ξεκίνησε
η Διαδικασία
του Όσλο,
για την
ε¹ίτευξη συνθήκης ειρήνης βασισμένης
στις Α¹οφάσεις
242/1967 και
338/1973 του Συμβουλίου
Ασφαλείας.
Η Διαδικασία
του Όσλο,
¹ου άρχισε
με την
αναγνώριση
του Κράτους
του Ισραήλ
α¹ό την
ΟΑΠ και
την αναγνώριση
της ΟΑΠ
ως αντι¹ροσώ¹ου
του Παλαιστινιακού
λαού και
συνομιλητή
στις δια¹ραγματεύσεις,
και ¹ου
συνεχίστηκε
με άλλες
συμφωνίες,
δεν ολοκληρώθηκε.
(γ)
Σύσκεψη Κορυφής του Καμ¹
Ντέιβιντ το 2000 μεταξύ
Πρωθυ¹ουργού
Ισραήλ Μ¹άρακ,
Προέδρου ΟΑΠ Αραφάτ
και Προέδρου
ΗΠΑ Κλίντον.
Στη συμ¹ερασματική
Τριμερή Δήλωση σημειώνεται
¹ως οι δύο ηγέτες
συμφώνησαν
οι δια¹ραγματεύσεις
τους να
διεξαχθούν
¹άνω στις
εξής αρχές:
- Σκο¹ός των
δια¹ραγματεύσεων
είναι να
τεθεί ένα
τέλος στις
δεκάδες διενέξεων και να ε¹ιτευχθεί μια δίκαιη
και διαρκής
ειρήνη.
- Οι δια¹ραγματεύσεις
βασισμένες
στις Α¹οφάσεις
242/1967 και
338/1973 του Συμβουλίου
Ασφαλείας
είναι ο μόνος δρόμος
για την
ε¹ίτευξη μιας τέτοιας
συμφωνίας
και η διεξαγωγή
τους θα
γίνει σε
¹εριβάλλον
ελεύθερο ¹ιέσεων, βίας
και α¹ειλών
βίας.
3. Ο Πρόεδρος Κάρτερ το
2006, στο βιβλίο
του ÒΠαλαιστίνη,
Ειρήνη όχι Α¹αρτχάιντÓ
*, συμ¹έρανε και ¹ροειδο¹οίησε:
α. Η
ειρήνη θα έρθει
στο Ισραήλ
και τη
Μέση Ανατολή
μόνο όταν:
-
η Ισραηλινή
κυβέρνηση θελήσει να συμμορφωθεί
με το διεθνές δίκαιο, με
τον ÒΟδικό
Χάρτη (Roadmap) για την
ΕιρήνηÓ ** και να τιμήσει τις δικές
της ¹ροηγούμενες
δεσμεύσεις,
με την
α¹οδοχή των νόμιμων
συνόρων του Ισραήλ,
-
όλοι οι
Άραβες γείτονες θελήσουν να δεσμευθούν
ότι θα
τιμήσουν το δικαίωμα
του Ισραήλ
να ζήσει
εν ειρήνη.
β. Θα α¹οτελέσει
τραγωδία
–για
τους Ισραηλινούς,
τους Παλαιστίνιους
και τον
κόσμο ολόκληρο– εάν η ειρήνη α¹ορριφθεί και ένα σύστημα κατοχής, α¹αρτχάιντ, και συνεχούς
βίας ε¹ιτρα¹εί
να ε¹ικρατήσει.
4. Το συμ¹έρασμα
και η ¹ροειδο¹οίηση
ισχύουν και σήμερα!
* Δεν έχει
μεταφραστεί
στα ελληνικά
(αν δεν
κάνουμε λάθος).
** Το κείμενό
του είχε
ολοκληρωθεί
α¹ό το
ÒΔιεθνές ΚουαρτέτοÓ (ΟΗΕ, ΗΠΑ,
Ευρω¹αϊκή Ένωση, Ρωσία)
τον Α¹ρίλιο
2003 και οι
δια¹ραγματεύσεις
διεκό¹ησαν
οριστικά χωρίς α¹οτέλεσμα
τον Σε¹τέμβριο
2008.