Υπόθεση Siemens: Το άνοιγμα των λογαριασμών πολιτικών και η αξιοπιστία του πολιτικού κόσμου

Ένα ερώτημα που έχει τεθεί τις τελευταίες μέρες είναι αν η Βουλή ζήτησε από τη Δικαιοσύνη να ενεργήσει για να ανοίξουν οι λογαριασμοί πολιτικών προσώπων που φέρονται να σχετίζονται με την υπόθεση Siemens.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα του Τύπου της 19ης Ιανουαρίου:

- Ο πρόεδρος της Ενώσεως Δικαστών και Εισαγγελέων δήλωσε πως «ουδέποτε η Βουλή ζήτησε να ανοιχθούν λογαριασμοί πολιτικών προσώπων».

- Η Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής που ερευνά την υπόθεση Siemens απάντησε με ομόφωνη ανακοίνωση ότι: «Από πολλών μηνών η Εξεταστική Επιτροπή έχει αρμοδίως ζητήσει τον έλεγχο όλων των περιουσιακών στοιχείων και των λογαριασμών των πολιτικών προσώπων που φέρονται να σχετίζονται με την υπόθεση. Πλήν, όμως, για την πρωτοβουλία αυτή, για την οποία υπήρξε δυσμενής κριτική, ανταπόκριση υπήρξε μόνον από την Τράπεζα Ελλάδος, το ΣΔΟΕ και τη Βουλή, ενώ τα σχετικά αποτελέσματα αποστέλλονται στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και στον Επίτροπο για τον καταλογισμό. Το περισσόν του πονηρού εστί».

Bλέπουμε αμέσως πως ενώ η σχετική με το πιο πάνω ερώτημα δήλωση του προέδρου της Ενώσεως Δικαστών και Εισαγγελέων είναι σαφής, ένα καθαρό «ΟΧΙ», η απάντηση της Εξεταστικής Επιτροπής είναι αμφίσημη. Καταφεύγει στο όντως «εκ του πονηρού περισσόν»: στα αόριστα «από πολλών μηνών», «έχει αρμοδίως ζητήσει», τα ακατανόητα περί «πρωτοβουλίας» της (τι σημαίνει «πρωτοβουλία» μιας Επιτροπής, που έχει εντολή από τη Βουλή να διερευνήσει μια υπόθεση;), «για την οποία υπήρξε δυσμενής κριτική» (από όργανα της Δικαιοσύνης άραγε;) και το άσχετο με το ερώτημα για «ανταπόκριση» (!) «μόνον από την Τράπεζα της Ελλάδος, το ΣΔΟΕ και τη Βουλή».

Αν η Εξεταστική Επιτροπή είχε πραγματικά ζητήσει από τη Δικαιοσύνη το άνοιγμα των λογαριασμών, η απάντησή της θα ήταν απλή, σύντομη και χωρίς υπαινιγμούς: «ΝΑΙ, το ζητήσαμε από τη Δικαιοσύνη με το τάδε έγγραφο προς το τάδε δικαστικό όργανο».

Βλέπουμε στη συνέχεια πως ενώ, με την ανακοίνωση της Εξεταστικής Επιτροπής και με δηλώσεις μελών της, κατηγορούνται, έμμεσα ή άμεσα, δικαστικοί λειτουργοί για σοβαρές παραλείψεις κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους και διασύρεται η Δικαιοσύνη, ο υπουργός Δικαιοσύνης δεν θεωρεί καθήκον του να ερευνήσει το σοβαρό αυτό ζήτημα –και να υπερασπιστεί τους δικαστικούς λειτουργούς, αν έχουν δίκιο, ή να ζητήσει την τιμωρία τους, αν έχουν φταίξει– αλλά το αφήνει να σέρνεται επί τόσες μέρες στην τηλεόραση, το ραδιόφωνο και τις εφημερίδες.

Το πρόσφατο αυτό επεισόδιο δείχνει πως ο πολιτικός κόσμος συνεχίζει, δυστυχώς, τη γνωστή κομματική πρακτική να ρίχνει πάντα τις ευθύνες για τη δική του γενικευμένη ανεπάρκεια και τα βάρη των δικών του παραλείψεων, αστοχιών και αποτυχιών σε άλλους: στα άλλα κόμματα για ό,τι στραβό συμβαίνει στη Χώρα, στη Δικαιοσύνη για τον μη καταλογισμό ευθυνών σε υποθέσεις σκανδάλων, σε ξένες κυβερνήσεις και οργανισμούς για τα οικονομικά μας δεινά, στις «αδυναμίες του φοροεισπρακτικού μηχανισμού» για την ανικανότητα είσπραξης φόρων, στους πολίτες για τη διαφθορά και τις ρουσφετολογικές προσλήψεις...

Έτσι περιμένουν οι πολιτικοί μας να ξαναβρούν τη χαμένη αξιοπιστία τους;