Η σημερινή ¹ραγματικότητα στη Χώρα, οι φταίχτες και η ελ¹ίδα

του Ραφαήλ Μεν. Μαϊό¹ουλου

1.        Η ¹ραγματικότητα μ¹ροστά στην ο¹οία βρίσκεται σήμερα η Χώρα είναι με α¹λά λόγια η εξής:

- Οι γνωστές δανειακές συμφωνίες μας με τα κράτη της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ  ¹εριλαμβάνουν όρους/υ¹οχρεώσεις, ¹ου οι δανειστές μας ε¹έβαλαν τελικά, κατά τις δια¹ραγματεύσεις για τη σύναψή τους, και ¹ου η κυβέρνηση α¹οδέχτηκε αναγκαστικά, αφού ο δανεισμός μας α¹ό τις αγορές ήταν αδύνατος.

- Το ότι κά¹οιοι α¹ό του όρους αυτούς μ¹ορεί να μην είναι οι ǹρέ¹οντεςÈ (ό¹ως ισχυρίζονται ορισμένοι αναλυτές) δεν έχει καμιά ¹ρακτική σημασία, α¹ό τη στιγμή ¹ου εκείνοι ¹ου τους ε¹ιβάλουν ε¹ιμένουν στην τήρησή τους και εμείς δεν έχουμε άλλη εναλλακτική λύση δανεισμού.

ΕξÕ άλλου, αφού το τι είναι οικονομικά Ç¹ρέ¹ονÈ για μια δεδομένη χώρα σε μια δεδομένη χρονική ¹ερίοδο δεν είναι ¹οτέ σίγουρο εκ των ¹ροτέρων (ως γνωστό, η οικονομική ε¹ιστήμη είναι μια Çμη ακριβήςÈ ε¹ιστήμη), είναι ¹ροτιμότερο να δεχόμαστε τις υ¹οδείξεις συγκροτημένων υ¹εύθυνων οργάνων ¹αρά εκείνες των ¹ολυ¹ληθών –σοβαρών ή γραφικών– αναλυτών (¹ολύ ¹ερισσότερο αν τα όργανα αυτά με τις υ¹οδείξεις τους διακινδυνεύουν και δικά τους κεφάλαια).  

- Καμιά κυβέρνηση, είτε η σημερινή είτε ο¹οιαδή¹οτε άλλη (μετά α¹ό εκλογές ή μέσα α¹ό τη σημερινή Βουλή, α¹ό ¹ολιτικούς ή τεχνοκράτες) δεν μ¹ορεί, όσο βρισκόμαστε εκτός αγορών, να ασκήσει οικονομική ¹ολιτική με την ο¹οία δεν συμφωνούν οι δανειστές μας.

- Ανά¹τυξη και μείωση της ανεργίας θα έχουμε μόνο όταν υ¹άρξουν οι γνωστές ¹ροϋ¹οθέσεις: δημιουργία ευνοϊκού ¹εριβάλλοντος για ε¹ενδύσεις, ευνομία, αύξηση ¹αραγωγικότητας, μείωση γραφειοκρατίας...

- Δεν μ¹ορούμε να συνεχίσουμε να ξοδεύουμε ¹ερισσότερα α¹ό όσα εισ¹ράττουμε.

- Το βιωτικό μας ε¹ί¹εδο αναγκαστικά θα μειωθεί σοβαρά τα ε¹όμενα αρκετά χρόνια.

2.        Και ενώ έτσι έχουν τα ¹ράγματα, οι ¹ολιτικές, μιντιακές και συνδικαλιστικές ηγεσίες, ¹ου έφεραν τη Χώρα στο σημερινό της χάλι, συνεχίζουν και σήμερα να συμ¹εριφέρονται με ανεύθυνο και ιδιοτελή τρό¹ο.

α) Τα δύο κόμματα εξουσίας, αντί να δεχτούν ότι και τα δύο έβλαψαν εξÕ ίσου την Ελλάδα (για να λήξει τουλάχιστον έτσι η ανούσια και βλα¹τική ¹αρελθοντολογία), ρίχνουν τις ευθύνες το ένα στο άλλο, ενώ όλοι μας ξέρουμε ¹ως:

- Δεν υ¹άρχει κακό ¹ου έκανε στον τό¹ο το ένα κόμμα ¹ου να μην το έκανε και το άλλο.

- Μαζί Çτα φάγανεÈ, μαζί διέλυσαν την ¹αιδεία, την υγεία, τη δημόσια διοίκηση, τη δημόσια ασφάλεια, την οικονομία, τα ¹άντα.

- Μαζί Çδεν ήθελανÈ την ¹άταξη της φοροδιαφυγής (ό¹ως α¹ό τηλεοράσεως έχουν ¹ει οι Γ. Φλωρίδης και Στ. Μάνος).

- Μαζί εξέθρεψαν τη διαφθορά, ανά¹τυξαν τις ¹ελατειακές σχέσεις, ανέχθηκαν την ε¹ικυριαρχία των μίντια, έκαναν καθεστώς την ανομία...

- Μαζί καταβαράθρωσαν την αξιο¹ιστία της Χώρας στο εξωτερικό.

 Το κυβερνών κόμμα, δυο χρόνια τώρα, είτε κωλυσιεργεί να ¹άρει τα μέτρα ¹ου το ίδιο συμφώνησε με την Ευρώ¹η και το ΔΝΤ είτε τα νοθεύει, με συνέ¹εια να μειώνεται σταθερά η αξιο¹ιστία της Χώρας, να χειροτερεύει η οικονομική της κατάσταση και να α¹αιτούνται συνεχώς δυσμενέστερα μέτρα.

Η μείζων αντι¹ολίτευση μας υ¹όσχεται ¹ως, ως αυτοδύναμη κυβέρνηση (μετά α¹ό μια ή δυο εκλογές), θα ανατρέψει τις συμφωνίες με Çαναδια¹ραγμάτευσηÈ, ¹είθοντας τους δανειστές μας (τα δεκάξι κράτη της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ) να αλλάξουν τις α¹οφάσεις τους και να δεχτούν το δικό της ÇμείγμαÈ μέτρων (Ζά¹¹ειο 2 κ.λ.¹.) ¹ου μέχρι σήμερα σταθερά α¹ορρί¹τουν.

β) Τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ,  με ελάχιστες εξαιρέσεις, με τους υ¹αλλήλους τους μεγαλοδημοσιογράφους (οι ο¹οίοι, ομολογουμένως, δείχνουν αξιοζήλευτη μεταξύ τους ομοφωνία) αντί ενημέρωσης ¹ροσφέρουν σύγχυση, με αντιφατικές, αοριστόλογες, στο ¹όδι ÇαναλύσειςÈ και ÇσχόλιαÈ και ερεθίζουν το θυμικό των τηλεθεατών, με λαϊκίστικα συνθήματα, κραυγές και οιμογές, α¹ρε¹είς χαρακτηρισμούς ξένων ηγετών...

γ) Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, με την ανοχή ή την ενθάρρυνση των ¹ολιτικών και των ΜΜΕ, έχουν μετατρέψει το νόμιμο, και τίμιο, δικαίωμα στην α¹εργία (α¹οχή α¹ό την εργασία) σε ¹αράνομη ¹ράξη εκδίκησης κατά της κοινωνίας (καταλήψεις κτιρίων και εγκαταστάσεων, α¹οκλεισμούς δρόμων με φορτηγά, τρακτέρ, βυτιοφόρα κ.τ.τ.), με το Çε¹ιχείρημαÈ: Çνόμος είναι το δίκιο του α¹εργούÈ (λησμονώντας ¹ού μας οδήγησε, ¹ριν α¹ό μερικές δεκαετίες, ένα ¹αρόμοιο Çε¹ιχείρημαÈ: Çνόμος είναι η σωτηρία της ¹ατρίδαςÈ).   

3.        Υ¹άρχει ελ¹ίδα οι ¹ολιτικοί μας να ¹ράξουν σήμερα ό,τι δεν θέλησαν ή δεν μ¹όρεσαν να ¹ράξουν τόσες δεκαετίες;

- να ¹ετύχουν την εφαρμογή όσων θα συμφωνήσουν με την Ευρώ¹η και το ΔΝΤ;

- να κατανείμουν τα βάρη ¹ου θα ε¹ιβληθούν με δίκαιο τρό¹ο (Με την ¹οσοστιαία μείωση του εισοδήματος να αυξάνεται με την ύψος του. Για ¹αράδειγμα, αν το ετήσιο εισόδημα των 15.000 ευρώ μειώνεται κατά 20%, εκείνο των 150.000 ευρώ να μειώνεται κατά 60%);

- να εξαλείψουν ε¹ί τέλους το αίσχος της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς, ¹ου, εκτός α¹Õ τις καταστροφικές συνέ¹ειες για την οικονομία μας, έχει διεθνώς ντρο¹ιάσει τη χώρα μας; (ǹρώτη φορά βλέ¹ω σε μια χώρα να κυκλοφορεί τόσος ¹λούτος, ο ¹λούτος αυτός να μην ¹ληρώνει φόρους και κανείς να μην κάνει τί¹οτα!È, μας ¹έταξε κατάμουτρα ένας του ΔΝΤ).

- να δώσουν το ¹αράδειγμα (με τη μείωση του αριθμού βουλευτών, την κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης και των ¹ρονομίων, τη μείωση α¹οδοχών κ.λ.¹);

4.        Ελ¹ίδα θα υ¹άρξει, μόνο αν οι έλληνες ¹ολιτικοί εξαναγκασθούν α¹ό τους δανειστές μας, Ευρώ¹η και ΔΝΤ, να εφαρμόζουν όσα συμφωνούν.    

Ο εξαναγκασμός αυτός α¹οτελεί, δυστυχώς, τη μόνη ελ¹ίδα σήμερα για να α¹οκτήσουμε μια σύγχρονη και α¹οτελεσματική δημόσια διοίκηση, ένα Çκράτος του ΝόμουÈ για όλους .

Α¹ό ένα τέτοιο εξαναγκασμό ούτε εμείς οι ¹ολλοί ούτε η Çεθνική κυριαρχίαÈ έχουμε να χάσουμε τί¹οτε. Εκείνοι  ¹ου θα χάσουν είναι οι λίγοι της ¹άσης μορφής αμαρτωλής εξουσίας...