Να μη συνεχιστεί το θέατρο των Εξεταστικών Επιροπών, αλλά να εφαρμοστεί η πρόταση του καθηγητή κ. Ν. Αλιβιζάτου

του Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλου

1. Τα μέχρι σήμερα επεισόδια του σίριαλ “Εξεταστικές Επιτροπές της Βουλής”, με τελευταία την αθώωση από τη Δικαιοσύνη και των δεκατεσσάρων παραπεμφθέντων “συμμετόχων” του Βατοπεδίου (Μετά δύο Εξεταστικές και μία Επιτροπή Προκαταρκτικής Εξέτασης ουδείς Υπουργός παραπέμφθηκε στο Δικαστήριο!) και το φιάσκο της Εξεταστικής Επιτροπής για τα δάνεια κομμάτων και ΜΜΕ, έχουν αποδείξει πως:

Αυτό που επιδιώκεται με τις Επιτροπές αυτές είναι να πληγούν οι πολιτικοί αντίπαλοι της εκάστοτε κυβέρνησης και να αποκομιστούν κομματικά οφέλη, όχι να διερευνηθούν αντικειμενικά οι υποθέσεις και να αποδοθεί δικαιοσύνη (Κριτές που έχουν σχέσεις συμμαχίας ή αντιπαλότητας με τους κρινόμενους δεν μπορούν να είναι αντικειμενικοί και να αποδώσουν δίκαιο).

Την πραγματικότητα αυτή την έχει επισημάνει και ο καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Ν. Αλιβιζάτος, γράφοντας:

-“Ο θεσμός των εξεταστικών επιτροπών δεν προσφέρεται για τη διαλεύκανση σκανδάλων και την απόδοση ευθυνών. Με συμμετοχή κατά πλειοψηφία βουλευτών του κυβερνητικού στρατοπέδου οι εξεταστικές επιτροπές σπανίως προχωρούν σε βάθος. Κατά κανόνα εξυπηρετούν τις επικοινωνιακές ανάγκες όσων ζητούν τη σύστασή τους” ("Καθημερινή", 19.10.08).

- “Υπό καμιά εκδοχή, το άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου δεν καταλαμβάνει το προνόμιο να κρίνονται οι εμπλεκόμενοι από τους ομοίους τους και όχι από ένα ανεξάρτητο και αμερόληπτο δικαστήριο” (“Καθημερινή” 12.7.09)

2. Υποτιμώντας τη νοημοσύνη των πολιτών ο κ. Τσίπρας, με τις νέες Εξεταστικές επιτροπές του, υπόσχεται και πάλι να κάνει την αλήθεια “να λάμψει” και να “ρίξει φως” σε πλήθος υποθέσεων… των δύο τελευταίων δεκαετιών και πλέον!

Το σίγουρο είναι πως θα μας προσφέρει θέαμα. Θα απολαύσουμε νέα επεισόδια-φαρσοκωμωδίες Εξεταστικών, όπου σε κάθε επεισόδιο:

- Θα βλέπουμε στα Κανάλια τους βουλευτές-εισαγγελείς των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να μεταχειρίζονται τους μάρτυρες σκαιώς ή με συμπάθεια, ανάλογα με το τι εκείνοι καταθέτουν.

- Θα ακούμε τους βουλευτές-εισαγγελείς των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αλλά και τους βουλευτές-συνήγορους της Αντιπολίτευσης, να βγάζουν πύρινους λόγους κατά των κομματικών τους αντιπάλων, για να κερδίσουν πόντους στο επικοινωνιακό παιχνίδι.

- Θα βλέπουμε κάθε Εξεταστική να καταλήγει σε τόσα Πορίσματα και τόσες “αλήθειες” όσος και ο αριθμός των κομμάτων στη Βουλή!

- Θα διαβάζουμε, στα κομματικά Πορίσματα κάθε Εξεταστικής όχι ένα αλλά πολλά “ιστορικά” της “ερευνόμενης” υπόθεσης, σε καθένα απ’ τα οποία θα τονίζονται τα γεγονότα και τα τμήματα των μαρτυρικών καταθέσεων που συμφέρουν κάθε κόμμα και θα αποσιωπώνται τα υπόλοιπα.

- Θα βλέπουμε, στο τέλος κάθε επεισοδίου, την κομματική πλειοψηφία στη Βουλή να οριστικοποιεί και τυπικά το αποφασισμένο απ’ την αρχή, την παραπομπή των κομματικών της αντιπάλων στο Δικαστικό Συμβούλιο.

Τί κι αν το Δικαστικό Συμβούλιο, ή το Δικαστήριο, απαλλάξει αργότερα τους κατηγορηθέντες αντιπάλους της κομματικής πλειοψηφίας της Βουλής;

Η «δουλειά» θα έχει γίνει! Και το δημοσιογραφικό Όργανο του Κόμματος θα ξαναστείλει το υποτιμητικό για τη Δικαιοσύνη μήνυμα: «Σκάνδαλο χωρίς ενόχους»!

3. Υπάρχει όμως τρόπος, στα πλαίσια του ισχύοντος Συντάγματος, η δίωξη Υπουργών, για ποινικά αδικήματα που διέπραξαν κατά την ενάσκηση των υπουργικών τους καθηκόντων, να απεξαρτηθεί από τις διαβλητές Εξεταστικές επιτροπές της Βουλής και να ασκείται αποκλειστικά και μόνο από τη Δικαιοσύνη;

Υπάρχει και τον έχει υποδείξει πριν από οκτώ χρόνια ο καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Ν. Αλιβιζάτος, με το άρθρο του “Ποινική ευθύνη υπουργών: υπάρχει λύση” στην “Καθημερινή” στις 12.7.09.

Αντιγράφουμε από το σημαντικό αυτό άρθρο (η υπογράμμιση δική μας):

“Με την ισχύουσα ρύθμιση (άρθρο 86 Σ. και ν. 3126/2003) ο υπουργός ή πρώην υπουργός που κατηγορείται από τη Βουλή παραπέμπεται τελικά στο ακροατήριο μόνον ύστερα από κύρια ανάκριση, η οποία διεξάγεται με όλα τα δυνατά εχέγγυα, από ανακριτή και δικαστικό συμβούλιο, τα μέλη του οποίου περιβάλλονται με μείζονες εγγυήσεις. Από την άλλη, με τη σημερινή ρύθμιση ο υπουργός απαλλάσσεται αμετακλήτως και μπορεί να επιστρέψει στην κοινωνία (και στην πολιτική) άμωμος και άσπιλος, αν το ίδιο δικαστικό συμβούλιο διαφωνήσει με τη Βουλή και κρίνει ότι οι κατηγορίες εναντίον του δεν ευσταθούν.

Εν όψει των ανωτέρω, ερωτάται: γιατί τα δύο μεγάλα κόμματα να μη συμφωνήσουν ότι κάθε φορά που θα διαβιβάζονται στη Βουλή στοιχεία εναντίον υπουργών ή πρώην υπουργών τους, θα τα υποβάλλουν χωρίς χρονοτριβή στο δικαστικό συμβούλιο της παρ. 4 του άρθρου 86 Συντάγματος προκειμένου αυτό να αποφασίσει την παραπομπή ή όχι των κατηγορουμένων;

Για να γίνει αυτό, Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ (Σημ. ΡΜΜ: όταν γράφτηκε το άρθρο, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ σήμερα) χρειάζεται να δεσμευθούν σε ένα πράγμα: ότι οσάκις διαβιβάζονται στη Βουλή στοιχεία κατά υπουργού τους, η τελευταία θα ασκεί μόνον τύποις την προβλεπόμενη από το Σύνταγμα αρμοδιότητά της, δηλαδή θα διώκει τον εγκαλούμενο χωρίς να ερευνά καθόλου την υπόθεση. Και τούτο, χωρίς προηγούμενη συζήτηση, με τυπική απλώς ψηφοφορία, στην οποία, αν τα δύο αυτά κόμματα συμφωνήσουν, θα είναι πολύ εύκολο να συγκεντρωθούν οι απαραίτητες 151 ψήφοι, παρά τη μυστικότητα της ψηφοφορίας.

Με αυτόν τον τρόπο και ο τύπος θα τηρείται (δηλαδή, η άσκηση δίωξης θα γίνεται από τη Βουλή) και η ουσία θα διασφαλίζεται (αφού οι εμπλεκόμενοι θα παραπέμπονται μόνον έπειτα από αμερόληπτη δικαστική κρίση)…”

4. Η λύση λοιπόν για να σταματήσει η φαρσοκωμωδία των Εξεταστικών επιτροπών και να ασκείται η ποινική δίωξη Υπουργών από τα αρμόδια δικαστικά όργανα χωρίς την “αρωγή” των διαβλητών αυτών Επιτροπών, υπάρχει, είναι απλή και αμέσως εφαρμόσιμη.

Αν τα δύο μεγάλα κόμματα, αλλά και τα άλλα μικρότερα, θέλουν πράγματι “ο λαός να μαθαίνει την αλήθεια” και “να απονέμεται δικαιοσύνη” στις υποθέσεις που εμπλέκονται Υπουργοί, δεν έχουν παρά να αρχίσουν χωρίς χρονοτριβή να την εφαρμόζουν.