Πάρτε τα μέτρα που ο τόπος χρειάζεται,

ανεξάρτητα από το αν τα ζητάει ή όχι η Τρόικα

(Επιστολή του Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλου, που δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή» στις 16.2.2010)

Υπερβολική και ατυχής υπήρξε η επίδειξη οργής της κυβέρνησης για τα λεχθέντα από τους εκπροσώπους της Τρόικα για το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων και αξιοποίησης της δημόσιας ακίνητης περιουσίας.

Με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο (α) να διαλαλεί urbi et orbi ότι έχουμε φτάσει σε τέτοιο σημείο, ώστε κάποια «κακά παιδιά»-υπάλληλοι της Τρόικα να τολμούν «να παρεμβαίνουν στα εσωτερικά ζητήματα της χώρας» (β) να κομπάζει για το αυτονόητο: «εντολές παίρνουμε από τον ελληνικό λαό» και (γ) να παίζει με τις λέξεις («αξιοποίηση», «εκποίηση», «πώληση»;).

Και με τον πρωθυπουργό να προβαίνει σε «διαβήματα» προς τους προϊσταμένους των «κακών παιδιών» (για να τα «μαλώσουν» και να τα συμβουλέψουν να μην το ξανακάνουν;).

Και όλα αυτά, ενώ το περί ου ο λόγος πρόγραμμα είχε συζητηθεί και συμφωνηθεί κατά τις διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με την Τρόικα!

Το ότι όλη αυτή η ανακατωσούρα μπορεί να βλάψει τη Χώρα –με τα αντιφατικά μηνύματα που στέλνει στις αγορές για την πραγματική μας βούληση να επιταχύνουμε τη δραστική μείωση του δημόσιου χρέους, ώστε να αρθεί το συντομότερο το εμπάργκο δανεισμού που μας έχει επιβληθεί– φαίνεται να μην απασχολεί τους αρμόδιους της κυβέρνησης, αλλά ούτε και της μείζονος αντιπολίτευσης. Αρκεί που υπηρετεί τις γνωστές «επικοινωνιακές ανάγκες» στην εσωτερική αγορά!

Η κρισιμότητα των περιστάσεων, όμως, απαιτεί οι ηγεσίες των δύο κομμάτων να σταματήσουν τα επικοινωνιακά παιχνίδια και να έρθουν σε συνεννόηση, ώστε να υλοποιηθούν ΤΩΡΑ αυτά που τα κόμματά τους δεν θέλησαν, ή δεν τόλμησαν, να κάνουν στη διάρκεια των τριάντα τελευταίων χρόνων, αυτά που η ανάγκη επιβάλλει και που ο τόπος χρειάζεται σήμερα, ανεξάρτητα από το αν τα ζητάει ή όχι η Τρόικα:

- τη ριζική αναθεώρηση του φορολογικού συστήματος, για να κατανέμονται τα βάρη με ισότητα,

- την επιτάχυνση των διαρθρωτικών αλλαγών στη δημόσια διοίκηση, την οικονομία, την παιδεία, την υγεία (με δραστική μείωση του κράτους, αποκρατικοποιήσεις, αξιοποίηση της ακίνητης δημόσιας περιουσίας, κατάργηση των άχρηστων οργανισμών και επιχειρήσεων και όλα τα άλλα, γνωστά πλέον σε όλους μας).

Προκειμένου να γίνει δυνατή μια τέτοια συνεννόηση:

- Ο κ. Παπανδρέου και το κόμμα του, αλλά και ο κ. Σαμαράς και το δικό του κόμμα, ας σταματήσουν να ρίχνουν τις ευθύνες (για το «ποιος φταίει που καταλήξαμε στην Τρόικα») οι μεν στους δε κι ας δεχτούν –έστω κι αν δεν είναι αλήθεια, έστω κι αν δεν το πιστεύουν– ότι φταίνε όλοι τους το ίδιο.

- Ο κ. Σαμαράς ας μη μιμηθεί τον κ. Παπανδρέου που, στις αρχές 2009, απέρριψε το αίτημα του τότε πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή για συνεννόηση, προκειμένου να αντιμετωπιστεί στη χώρα μας η διεθνής οικονομική κρίση, “σε ένα πλαίσιο έξι στοιχειωδών παραδοχών” (αντιμετώπιση των συνεπειών της στο πλαίσιο των αποφάσεων της Ε.Ε, περιορισμό του χρέους και του ελλείμματος, άσκηση κοινωνικής πολιτικής εντός των δημοσιονομικών ορίων, ειδικές δράσεις για κλάδους και ομάδες πληθυσμού που πλήττονται από την κρίση, αυτοσυγκράτηση όλων ως προς τις διεκδικήσεις τους).

Μόνο αν έτσι πολιτευθούν οι δύο αρχηγοί και τα κόμματά τους θα μπορέσει να υπάρξει ελπίδα ότι θα ξεπεράσουμε τη σημερινή κρίση και θα αποκτήσουμε κάποτε ένα σύγχρονο κράτος. Αλλιώς…