Το υπαρξιακό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ

του Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλου

1. Στην πρόσφατη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ αναδείχτηκαν πάλι οι σοβαρές διαφορές των θέσεων που εκφράζουν η προεδρική πλευρά απ’ τη μια και η Αριστερή Πλατφόρμα απ’ την άλλη πάνω σε θεμελιώδη ζητήματα, όπως:

- Το χρέος της Χώρας και η «εναλλακτική λύση», αν η Ευρωζώνη δεν δεχτεί τις απαιτήσεις του ΣΥΡΙΖΑ (στο θέμα αυτό ή σε άλλα που ρυθμίζονται από τις κοινοτικές συμφωνίες).

- Το ιδιοκτησιακό καθεστώς των τραπεζών, οι ιδιωτικοποιήσεις κ.λ.π.

- Η εξωτερική πολιτική.

2. Ο κ. Τσίπρας, στην ομιλία του στην Κ.Ε.:

(α) Για το πρώτο ζήτημα: Μίλησε για διαπραγμάτευση, ώστε να επιτευχθεί “μια κοινωνικά βιώσιμη λύση στο θέμα του χρέους” ή μια “ουσιαστική ελάφρυνση του χρέους”.

Σε καμία από τις αρκετές αναφορές του στο χρέος δεν αναφέρθηκε σε “διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους”.

Παρότι η Πολιτική Απόφαση του Ιδρυτικού Συνεδρίου έχει θέσει “ως πρώτο θέμα” τη “διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, “πραγματοποιώντας λογιστικό έλεγχο”.

Και, βεβαίως, ούτε νύξη δεν έκανε για το πώς θα αντιμετωπίσει “τις ενδεχόμενες απειλές και τους εκβιασμούς των δανειστών”.

Παρότι, με την Πολιτική Απόφαση, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δεσμευτεί να αντιμετωπίσει το ζήτημα αυτό “με όλα τα δυνατά όπλα” και να αναμετρηθεί “με οποιαδήποτε εξέλιξη”, “όπως συμπυκνώνει το σύνθημα ‘καμιά θυσία για το ευρώ’ ”.

(β) Για το ιδιοκτησιακό καθεστώς των τραπεζών, τις ιδιωτικοποιήσεις κ.λ.π. (ζητήματα για τα οποία η Πολιτική Απόφαση είναι εντελώς σαφής), δεν θέλησε να κάνει καμιά αναφορά.

(γ) Για την εξωτερική πολιτική είπε το αυτονόητο (που και τα άλλα κόμματα λένε): “Η χώρα χρειάζεται εξωτερική πολιτική που να διεκδικεί δυναμικά (…). Που να προασπίζει και προωθεί ενεργά τα συμφέροντα της Ελλάδας, να ενισχύει το διεθνή της ρόλο και να συνεισφέρει στην ειρήνη και την περιφερειακή σταθερότητα”.

Καμιά κουβέντα για τους “άξονες της εξωτερικής πολιτικής” της Πολιτικής Απόφασης: “Την απεμπλοκή από το ΝΑΤΟ, την κατάργηση των ξένων στρατιωτικών βάσεων, την αποτροπή της στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ…”.

3. Η Αριστερή Πλατφόρμα θύμισε, με το «Κείμενο συμβολής» της, τις θέσεις της Πολιτικής Απόφασης που ο κ. Τσίπρας ήθελε να ξεχάσει, επισημαίνοντας πως:

“Το άμεσο κυβερνητικό μας πρόγραμμα πρέπει να ριζοσπαστικοποιηθεί περιλαμβάνοντας ως αιχμές τα ακόλουθα μέτρα:

- τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους,

- την άμεση θέση των τραπεζών κάτω από δημόσια ιδιοκτησία, δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο,

- τη διακοπή των ιδιωτικοποιήσεων και την κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ, μαζί με το πέρασμα σε δημόσια ιδιοκτησία και έλεγχο των στρατηγικών επιχειρήσεων και κλάδων της οικονομίας”.

- την λήψη άμεσων μέτρων στο πλαίσιο της ριζικής αλλαγής του φορολογικού συστήματος σε βάρος του πλούτου και υπέρ των εργαζόμενων και των μικρομεσαίων στρωμάτων.

Ένα πρόγραμμα που θα ανοίγει το δρόμο για την ρήξη με τον νεοφιλελευθερισμό με αλλαγή του οικονομικού και κοινωνικού προτύπου, σε μια πορεία και κατεύθυνση σοσιαλιστικής προοπτικής για τη χώρα”.

4. Με ανοιχτό το υπαρξιακό πρόβλημα των σοβαρών διαφωνιών στα θεμελιώδη, είναι άξιο απορίας πώς ζητάει εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ.

(α) Με την πλευρά Τσίπρα:

- να αρνείται να πει “ποια είναι η εναλλακτική λύση” σε περίπτωση σύγκρουσης με την Ευρωζώνη,

- να καταψηφίζει την πρόταση της Αριστερής Πλατφόρμας “να συμπεριληφθούν και να συμπληρώσουν το άμεσο πακέτο ρυθμίσεων της Θεσσαλονίκης” τα ανωτέρω αναφερόμενα για τις τράπεζες, τις ιδιωτικοποιήσεις και το φορολογικό σύστημα.

(β) Με την Αριστερή Πλατφόρμα να επισημαίνει πως:

- “οι κυρίαρχοι κύκλοι επιχειρούν να εκτρέψουν τις επιλογές του κόμματος σε άλλες κατευθύνσεις που δεν θα αμφισβητούν το νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό και το σύστημα των διαπλεκόμενων συμφερόντων”,

- “μια προοδευτική ανατροπή στη χώρα οδηγεί αναγκαστικά σε σύγκρουση με τις πολιτικές της ευρωζώνης αλλά και τις νεοφιλελεύθερες επιλογές της Ευρωπαϊκής Ένωσης”,

- “το πρόγραμμά μας θα το πάμε μέχρι τέλους, είμαστε αποφασισμένοι να μην υποκύψουμε σε κανένα εκβιασμό του εγχώριου και ευρωπαϊκού πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου”, καθώς “οι συνεδριακές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ εξεκολουθούν να ισχύουν”.

(γ) Καθώς, με τέτοιες σοβαρές διαφωνίες στα θεμελιώδη ζητήματα, ούτε συγκεκριμένο Πρόγραμμα τετραετίας ούτε “δίκαιο και απλό” Φορολογικό σύστημα ούτε Προϋπολογισμός είναι δυνατό να υπάρξουν (Γι’ αυτό ακριβώς και δεν έχουν μέχρι σήμερα καταρτιστεί).

5. Το υπαρξιακό του αυτό πρόβλημα είναι ανάγκη να το λύσει ο ΣΥΡΙΖΑ το συντομότερο και πάντως πριν από τις εκλογές, για το καλό της Χώρας και του ίδιου.