Αν οδημοσιογράφοςέχεισυνειδητοποιήσειποια είναι ηδουλειά του...

(Απόσπασμααπό τον ΠΡΟΛΟΓΟτου βιβλίουτου ΚωνσταντίνουΙ. Αγγελόπουλου «ΟΙΑΡΧΟΝΤΕΣ ΤΗΣΠΑΡΑΚΜΗΣ»(ΕκδόσειςΕξάντας, 2008), που πολύτο χαρήκαμε)

«Αν οδημοσιογράφοςέχεισυνειδητοποιήσειποια είναι η δουλειάτου, αναντιλαμβάνεταιότι δεν είναιπαρά έναςμισθωτόςυπηρέτης ενόςσημαντικούαγαθού δημόσιουσυμφέροντος,που είναι ηπληροφόρησητων πολιτών τηςσύγχρονης δημοκρατίαςγια τα δημόσιαπράγματα, καιότι, συνεπώς, εκ τωνπραγμάτωνστέκειαπέναντι στηνπολιτικήεξουσία και όχιδίπλα της, αν οδημοσιογράφοςδενονειρεύεταιπλούτη και πλαστικέςδάφνες«αναγνωρισιμότητας»(αυτής της νέαςμεγάληςαρλούμπας τωνκαιρών μας), ανθέλει να μην έχεισχέσεις με τηνάξεστη,κακόγουστη γκλαμουριάτης νεόπλουτηςΑθήνας και ταδιαφημιστικάτης κυκλώματα,αν δηλαδήεπιθυμεί να μηγελοιοποιείταιαπό τις γκρίζεςδυνάμεις τηςντόπιας πολιτικήςεξουσίας καιαπό το κυρίαρχο«επικοινωνιακό»σύστημα τους,αν θέλει να ζειμε αξιοπρέπειααποκλειστικά απότην εργασίατου, τότε πονάειγια τη χαμηλήποιότητα τηςελληνικήςπολιτικής, πουδιαρκώςφορτώνει τηνκοινωνία (καιτο δικό του επάγγελμα)με βάσανα. Καιθλίβεται μετις εξαιρετικάπεριορισμένεςπλέονδυνατότητεςτης περίφημης«τέταρτης εξουσίας»για ένανθετικό,παρεμβατικόρόλο της υπέρτης κοινωνίαςστα δημόσιαπράγματα.Θλίβεται καιγια τα χάλια κάποιωνδημοσιογραφικώνκύκλων πουέχουν αποφασίσεινα κάνουνκρυφά ή φανερά«παρέα» με μιααξιοθρήνητηεξουσία, πέφτονταςκάποιες φορέςπολύ χαμηλά, συνάπτονταςσχέσεις έωςκαι σταυπόγεια ενόςιδιότυπουπαραπολιτικούυποκόσμου.Πολλά στοιχείατης «νέας εποχής»στον ελληνικόδημόσιο βίοσυντελούν στονααποδυναμώνεταιδιαρκώς η δημοσιογραφία,να χαμηλώνουνοι ποιότητεςτης, να μετατρέπεταισταδιακά σεδιαφημιστικόεργαλείο τηςπολιτικό-επιχειρηματικής«αγοράς» και νάπεριορίζεται ηερευνητική δουλειάτων μάχιμωνδημοσιογράφων.Όσο καλάγνωρίζει από«πρώτο χέρι» τιςδυσπλασίες τουπολιτικούσυστήματος καιτις νέες «επικοινωνιακές»τεχνικές ομάχιμος δημοσιογράφος,άλλο τόσο καλάγνωρίζειεπίσης καιγιατίταλαιπωρούνταικαθημερινάστην Ελλάδα μεεκατό τρόπουςοι εντίμωςεργαζόμενοι,παραγωγικοίπολίτες (οι«απλοί»,λεγόμενοι,πολίτες), και ειδικότεραοι εξ αυτών μηδιαθέτοντες«μέσα» και«γνωριμίες».

Ομάχιμοςδημοσιογράφοςπροσπαθεί λοιπόν,διαπερνώνταςτα στεγανά τηςπολιτικήςεξουσίας, ναπροσφέρει στοκοινό τηνκαλύτερηδυνατήπληροφόρησηκαθώς και μιααναλυτικήπροσέγγιση τωνγεγονότων απόόποιο μέσο ενημέρωσηςτου δίνει λίγοή πολύ αυτή την ελευθερία.Αλλά δεν είναιπάντοτε σε θέσηνα αναφερθείευθέως στα όσαπροσωπικάδιαπιστώνει, ναφωτίσει και ναπαρακολουθήσεισε διάρκειαχρόνου, με νομικάαδιαμφισβήτηταστοιχεία,συγκεκριμένεςαθλιότητες πουακούει ναλέγονται, νασχεδιάζονται ήκαι βλέπει ναδιαπράττονταισυχνά γύρω του,στη δημόσια σκηνή.Σπανίως υπάρχειαπτόαποδεικτικόυλικό με γερή νομικήβάση για μιαδικαστική μάχηπου δεν θαοδηγήσει τελικάτον ίδιο μεβεβαιότητα σεκαταδίκη του.Το «αποκαλυπτικό» ρεπορτάζείναι σπουδαίαυπόθεση,προσφέρεικάποιες φορέςστο κοινόχρήσιμεςπληροφορίεςκαι γνώσεις,προκαλεί κατάκαιρούς «πανικό»με τιςαποκαλύψειςτου σεπολιτικούς κύκλους,σε ελεεινούς«ενδιάμεσους»και σεκρατικοδίαιταεπιχειρηματικάκέντρα,αποτρέπεικάποιεςαθλιότητες, αλλάδυστυχώς αυτήη δυναμικήδημοσιογραφίαέχει τα όριάτης. Οιδιεφθαρμένοι«πολίτες υπεράνωυποψίας», οι ομάδες«ειδικώνσυμφερόντων»και οικατεργαραίοιτης πολιτικήςπου εξευτελίζουντο δημοκρατικόπολίτευμα μετις αποφάσειςκαι τιςσυμπεριφορέςτους, μεαυθαιρεσίεςκαι παρανομίες,γνωρίζουνκαλά πώς νακινούνταιελισσόμενοιμέσ' από υπόγειεςδιαδρομές.Σπάνιαυποφέρουν (καιγια ένα διάστημαμόνο) απόοδυνηρές σεβάρος τουςαποκαλύψεις σκανδάλων,όπως συνέβη καιστην περίπτωσητου μεγάλουσκανδάλου Siemens. Διαθέτουν οικύκλοι αυτοίγερούςμηχανισμούς προστασίας,ώστε, αν κάποιαπράγματα«στραβώσου» γι'αυτούς, ναμπορούν ναμένουν στοαπυρόβλητο.Αρκετοί από αυτούςμάλιστα,παρότικακόφημοι σταμάτια τωνπολλών, κυκλοφορούνστην κοινωνίαθρασείς καικορδωμένοι -ενίοτε καιτιμώμενοιμάλιστα από την«πολιτεία» γιακάποια «αγαθάέργα» πουπροσφέρουν μετο μαύρο χρήματους.

Ξέρει,συνεπώς, ο καλόςμαςδημοσιογράφοςπως αναγκαστικάθα «κρύβει»κάποιαγεγονότα απότους αναγνώστες,από τουςακροατές του, ότιδεν θα μπορεί ναλέει πάντοτε ταπράγματα με το όνοματους,ακριβώς επειδήφτάνει κάποιεςφορές να γνωρίζειτόσο καλάορισμέναθέματα ώστε προσκρούεισε πολύ δυνατές«οχυρώσεις».Αυτό που μπορεί λοιπόνκυρίως νακάνει, είναι ναγράφειρεπορτάζ και σχόλιαγια ναπεριορίζεικατά τοδυνατόν τηναυθαιρεσία τηςεξουσίας, ναυπερασπίζεταιτην τήρηση τηςνομιμότητας,να φωτίζει κάποιαβρόμικαπαρασκήνια, νασπάει κάποτε ταδιαβόητα «απόρρητα»της εξουσίας,να διαλύειτρέχουσεςφαντασιώσειςκαι πλάνες που καλλιεργούνστην κοινωνίαοι πονηροί καιοι ελεεινοίτου πολιτικούσυστήματος.Προσπαθείακόμη να δίνειστο κοινόαληθινάστοιχεία,προκειμένου νασκεφτεί κιαυτό πλέον απ’ την πλευράτου κάποιαπράγματασχετικά με τιςαρνητικέςκαταστάσειςπου έχουνδιαμορφωθείστη χώρα του μετη «βοήθεια» καιτης δικής του ψήφου».