Για δύο άρθρα του κ. Πάσχου Μανδραβέλη για την αντιπαράθεση του υπουργού Δικαιοσύνης με τους δικαστές

του Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλου

Μας εξέπληξε ο κ. Πάσχος Μανδραβέλης με τα δύο άρθρα του στην “Καθημερινή” (12 και 13 Δεκεμβρίου) για την πρόσφατη αντιπαράθεση του υπουργού Δικαιοσύνης με τους δικαστικούς λειτουργούς:

- Χαρακτηρίζει “κριτική” τις επικρίσεις του υπουργού Δικαιοσύνης κατά των δικαστών για την απόφαση για το ‘πόθεν έσχες’ των δικαστικών λειτουργών”.

- Παρουσιάζει ως αληθή τον ισχυρισμό ότι οι δικαστές αρνούνται να υποβάλλουν δήλωση “πόθεν έσχες”.

- Αποδίδει ουσιαστικά προθέσεις σε δικαστικούς λειτουργούς.

- Εμφανίζει τους δικαστικούς ως υπεύθυνους για το πρόβλημα των καθυστερήσεων στην απονομή της δικαιοσύνης.

α. Αποτελούν “κριτική” ή “επίκριση” τα λεχθέντα από τον υπουργό Δικαιοσύνης;

Γράφει ο κ. Μανδραβέλης: “Η καταγγελία (του προέδρου του Σ.τ.Ε) έγινε επειδή ο κ. Σταύρος Κοντονής άσκησε κριτική στην απόφαση του Δικαστηρίου για το ‘πόθεν έσχες’ των δικαστικών λειτουργών” (13.12.17).

“Κριτική”, όμως, δεν είναι οι ευθείες ή έμμεσες υποδείξεις προς τους δικαστικούς, οι προσβλητικές αναφορές, τα υπονοούμενα, οι κατηγορίες, η απόδοση προθέσεων.

Κριτική μιας δικαστικής απόφασης νοείται μόνο όταν ο κρίνων γνωρίζει το σκεπτικό της και προβάλλει επιχειρήματα κατά των επιχειρημάτων της απόφασης.

Για όποιους συμφωνούν με αυτή την έννοια της κριτικής των δικαστικών αποφάσεων, ο κ. Σταύρος Κοντονής δεν “άσκησε κριτική” στην απόφαση του Δικαστηρίου, αλλά:

Κατέκρινε τους δικαστές για την απόφαση αυτή και τους απέδωσε ιδιοτελείς προθέσεις, υπονοώντας ότι οι δικαστές δεν θέλουν το “πόθεν έσχες” για τους εαυτούς τους (“Αυτό που ισχύει για όλους, πρέπει να ισχύει και για τους δικαστικούς λειτουργούς”, είπε και ξαναείπε).

Ενώ μάλιστα γνώριζε ότι η δικαστική αυτή απόφαση ισχύει και για τους δικαστικούς λειτουργούς.

Το καίριο όμως ζήτημα, με το οποίο δεν ασχολείται ο κ. Μανδραβέλης στα δύο άρθρα του (ελπίζουμε κάποτε να το κάνει), είναι αν ο εκάστοτε Υπουργός Δικαιοσύνης νομιμοποιείται να ασκεί κριτική σε κάθε δικαστική απόφαση με την οποία διαφωνεί.

β. Αρνούνται οι δικαστές να υποβάλουν “δήλωση πόθεν έσχες”;

Γράφει ο κ. Μανδραβέλης: “Είναι πρόβλημα η άρνηση των δικαστών να υποστούν τη μοίρα των άλλων δημόσιων λειτουργών, δηλαδή να υποβάλλουν δήλωση ‘πόθεν έσχες’ ” (12.12.17).

Πώς ο κ. Μανδραβέλης γράφει για “άρνηση των δικαστών να υποβάλλουν δήλωση ‘πόθεν έσχες’”, όταν είναι γνωστό πως οι δικαστές επί χρόνια υποβάλλουν δηλώσεις “πόθεν έσχες” και όταν η απόφαση 2649/2017 του Σ.τ.Ε. όριζε πως “όλοι οι υπόχρεοι (και οι δικαστικοί και εισαγγελικοί λειτουργοί) υποχρεούνται να υποβάλλουν ηλεκτρονικά τις δηλώσεις ‘πόθεν έσχες’” (πράγμα που στις 11 Δεκεμβρίου είχε επισημάνει και η Ανακοίνωση της Ένωσης Δικαστικών Λειτουργών του Σ.τ.Ε.);

γ. Προς υπεράσπιση “συντεχνιακών αιτημάτων των δικαστικών” ή προς υπεράσπιση της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης η “έκρηξη” του προέδρου του Σ.τ.Ε.;

Γράφει ο κ. Μανδραβέλης:

- “Η έκρηξη του κ. Σακελλαρίου δεν αφορά την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης· είναι απαίτηση για το ανεξέλεγκτο των δικαστών σε ό,τι αφορά συντεχνιακά τους αιτήματα” (12.12.17).

- “Ο πρόεδρος του Σ.τ.Ε. εξεμάνη για την παρέμβαση του κ. Κοντονή στη γενική συνέλευση της Ενώσεως Εισαγγελέων (…) για μια απόφαση που αφορά (…) τον ίδιο και τους συναδέλφους του (13.12.17).

Δεν αντιλαμβάνεται ο κ. Μανδραβέλης ότι η απόδοση ιδιοτελών προθέσεων σε δικαστές προσβάλλει θανάσιμα την αξιοπρέπεια και την υπόληψή τους;

Πώς θα αντιδρούσε ο ίδιος, αν κάποιος, διαβάζοντας τα γραφόμενά του για το υπόψη ή για άλλα ζητήματα, του απέδιδε ιδιοτελείς προθέσεις;

δ. Ο κ. Κοντονής μέμφθηκε τους δικαστικούς για καθυστερήσεις στην απονομή της δικαιοσύνης, γενικώς, ή για την κατ’ αυτόν, καθυστέρηση σε συγκεκριμένη υπόθεση;

Γράφει ο κ. Μανδραβέλης: Το πρόβλημα των καθυστερήσεων στην απονομή της δικαιοσύνης “δεν περίμενε κανείς τον κ. Κοντονή να ‘παρέμβει στη Δικαιοσύνη’ για να το μάθει...”.

Είπε ο κ. Κοντονής: “Το κρίσιμο βούλευμα (Σημ.: για μια συγκεκριμένη υπόθεση ποδοσφαρικού ενδιαφέροντος) το περίμενε η κοινωνία πάνω από 13 μήνες. Πρωτόγνωρο είναι να υπάρχει τέτοια καθυστέρηση για ένα τόσο  σημαντικό ζήτημα”.

Του απάντησε ο Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων: “Είναι ψέμα να λέγεται ότι το βούλευμα καθυστέρησε 13-14 μήνες. Της εισαγγελικής πρότασης ακολούθησαν αιτήσεις εξαίρεσης (...), για να χρεωθεί η δικογραφία τελικά τον Μάιο του 2017. Εκδόθηκε δηλαδή το βούλευμα σε 6 μήνες…”.

Ο κ. Μανδραβέλης δέχεται ουσιαστικά τη μομφή του Υπουργού Δικαιοσύνης κατά των δικαστών που εξέδωσαν το συγκεκριμένο βούλευμα, αγνοεί την απάντηση του Δικαστή και βρίσκει αφορμή να ψέξει τους δικαστές για τις καθυστερήσεις στην απονομή της δικαιοσύνης.

ΟΜΩΣ, οι καθυστερήσεις στην απονομής δικαιοσύνης οφείλονται κυρίως όχι στους δικαστές αλλά στην πολυνομία, το απαρχαιωμένο νομοθετικό πλαίσιο και την απουσία σύγχρονης υλικοτεχνικής υποδομής, όλα αρμοδιότητας και ευθύνης όχι των δικαστικών αλλά των πολιτικών (Βλ. αναλυτικά ΑΝΤΙΛΟΓΟΙ (www.antilogoi.gr), Ενότητα ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ: “Για τις επιθέσεις Πρωθυπουργού και Υπουργών κατά των Δικαστικών Λειτουργών”, 23.7.17).

ε. Ο κ. Μανδραβέλης στα άρθρα του αυτά αγνοεί τα γεγονότα, αποδίδει ιδιοτελείς προθέσεις σε δικαστικούς λειτουργούς και θεωρεί θεμιτές τις επικρίσεις του υπουργού Δικαιοσύνης κατά δικαστών για αποφάσεις με τις οποίες διαφωνεί.

Πώς να μην εκπλαγούμε;