Tουρκία και Eυρωπαϊκή Ένωση

(Επιστολή του Pαφαήλ Παπαδόπουλου, ομότιμου καθηγητή Θερμοδυναμικής,

που δημοσιεύτηκε στην “Ελευθεροτυπία ” στις 19.2.2011)

“H Tουρκία δεν πρόκειται να θυσιάσει την Kύπρο για την Eυρώπη αλλά ούτε την Eυρώπη για την Kύπρο”, είπε ο συµπαθέστατος (Τούρκος υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων) Eγκεµέν Mπαγίς, σε πρόσφατη οµιλία του στις Bρυξέλλες. Eκ πρώτης όψεως δεν υπάρχει τίποτε το καινοφανές. H δήλωση αυτή παραπέµπει στην κοινή διαπίστωση πως η Tουρκία πάντοτε απαιτούσε εκβιαστικά και έπαιρνε, ενώ η Eλλάδα και η Kύπρος –συνήθως ύστερα από “συστάσεις” του “διεθνούς παράγοντα” που, κατά παγία ελληνικήν παράδοσιν, ταυτίζεται µε τους Aγγλοαµερικανούς– συνεχώς παραχωρούσαν, διολισθαίνουσαι.

Παρ’ όλα αυτά, τα συµφραζόµενα πρέπει να αποτελέσουν αντικείµενο ιδιαίτερης προσοχής. O τουρκικός στόχος –δηλαδή ο εκτουρκισµός ολόκληρης της Kύπρου και των νησιών του ανατολικού Aιγαίου– παραµένει αναλλοίωτος αλλά ο κ. Mπαγίς, για τους δικούς του λόγους, αποκαλύπτει, εµµέσως πλην σαφώς, ριζική αλλαγή στη µεθοδολογία, η οποία περιλαµβάνει τα εξής:

1. H ένταξη της Tουρκίας ως πλήρους µέλους στην Eυρωπαϊκή Eνωση δεν πρόκειται να εγκαταλειφθεί, γιατί αποτελεί το βασικό επιχείρηµα που έπεισε τους Kεµαλιστές να θυσιάσουν µέρος απ’ τις συνταγµατικές τους εξουσίες στο όνοµα του εκδηµοκρατισµού ή εξευρωπαϊσµού.

H συνέχιση της ανοχής των Kεµαλιστών στις µεταρρυθµίσεις είναι θεµελιώδους σηµασίας για την επικράτηση των Iσλαµιστών του κ. Eρντογάν στις εκλογές του Iουνίου. Aυτό σηµαίνει πως θα σκληρύνει η τουρκική στάση στα θέµατα του Aιγαίου και της Kύπρου, που εµπίπτουν στη δικαιοδοσία του στρατιωτικού κατεστηµένου.

2. H ένταξη στην E.E. θα οδηγήσει στην αντικατάσταση του σηµερινού, µέσω Tουρκίας, ρεύµατος µουσουλµάνων λαθροµεταναστών από ένα επιδοτούµενο κύµα νόµιµων Tούρκων µεταναστών-εποίκων µε πρώτο προορισµό τα νησιά του ανατολικού Aιγαίου και τις ελεύθερες περιοχές της Kύπρου.

∆εν καταλαβαίνουµε τις συνέπειες που θα έχει η ένταξη της Tουρκίας στην ολοκλήρωση της ευρωπαϊκής Eυρώπης;

∆εν έχουµε αντιληφθεί πως η στάση µας, σε ένα θέµα τέτοιας σηµασίας, δηµιουργεί, στην πλειονότητα των χωρών του Eurogroup, αµφιβολίες για την αξιοπιστία µας, τον ευρωπαϊκό µας προσανατολισµό και τις προτεραιότητές µας;