Κυ¹ριακό: Να
διδαχθούμε α¹ό,
αντί να
ε¹αναλαμβάνουμε,
τα λάθη μας!
(Ε¹ιστολή του Ραφαήλ Πα¹αδό¹ουλου,
ομότιμου καθηγητή Θερμοδυναμικής,
γενικού γραμματέα της εν Λονδίνω Ελληνικής Αντιδικτατορικής
Ε¹ιτρο¹ής (1967-74),
¹ου δημοσιεύτηκε
στην κυ¹ριακή
εφημερίδα
ÒΟ ΦιλελεύθεροςÓ
τον Αύγουστο
2009)
Συμφωνώ με την ά¹οψη του συνεργάτη σας κ. Γ. Σέρτη (ÒΦÓ 23.7.09) ¹ως οι ετήσιοι ¹ανηγυρισμοί στην Αθήνα για την α¹οκατάσταση της Δημοκρατίας ¹ρέ¹ει να σταματήσουν. Αυτό θα ήταν ένα σημαντικό βήμα για να αξιωθούμε κά¹οτε να γιορτάσουμε την α¹οκατάσταση της ενότητας της εθνικής μας ιστορίας ¹ου είναι εκ των ων ουκ άνευ στην αντιμετώ¹ιση των τουρκικών ε¹ιδιώξεων. Η α¹οκατάσταση της Δημοκρατίας ήταν συνέ¹εια της καταργήσεώς της η ο¹οία συνδέεται σε σημαντικό –αν όχι καθοριστικό– βαθμό με τις μεθοδεύσεις των άσ¹ονδων φίλων στο Κυ¹ριακό ¹ου είχαν τόσο τραγικές συνέ¹ειες για τον Ελληνισμό της Κύ¹ρου, αλλά και αυτόν της Κωνσταντινου¹όλεως, της Ίμβρου και της Τενέδου.
ΚατÕαρχάς –γιατί α¹ό κά¹ου ¹ρέ¹ει να αρχίσει κανείς– υ¹ήρξε ο εκβιασμός ¹ου ασκήθηκε στην ηγεσία της εξουθενωμένης –και υ¹οτελειακά εξαρτημένης α¹ό τους Αγγλοαμερακανούς– Ελλάδας της δεκαετίας του 50 και κατÕε¹έκταση στην τότε ηγεσία του Κυ¹ριακού Ελληνισμού. Το ¹ροϊόν του εκβιασμού είναι οι συνθήκες ÒΑνεξαρτησίας και εγγυήσεωνÓ του 1959, με τις ο¹οίες δρομολογήθηκε η τριχοτόμηση του νησιού (η διχοτόμηση ήταν μέρος των Συνθηκών του 1959 με την εγκατάσταση των Ò κυρίαρχωνÓ Βρετανικών βάσεων αλλά και με τους κανόνες ¹ου ¹ροβλέ¹ονται για τις σχέσεις ανάμεσα στον Βρετανό Διοικητή των Βάσεων και την κυβέρνηση της ÒανεξαρτήτουÓ Κυ¹ριακής Δημοκρατίας).
Οι διακοινοτικές συγκρούσεις του 1963-4 –ανα¹όφευκτη συνέ¹εια του δοτού Συντάγματος της Ζυρίχης– ¹ολλα¹λασίασε τις υστερικές κραυγές των γνωστών κύκλων για την υ¹αγωγή της Κύ¹ρου στον έλεγχο του ΝΑΤΟ με ¹αραμερισμό –ή και εξόντωση– του Μακαρίου, τον ο¹οίο χαρακτήριζαν Fidel Castro της Μεσογείου. Α¹οτέλεσμα των μεθοδεύσεων αυτών ήταν το Σχέδιο Acheson.
Η αλληλουχία –και ενότητα– των γεγονότων ¹ου ακολούθησαν δικαιολογεί το συμ¹έρασμα ¹ως η άρνηση του Γεωργίου Πα¹ανδρέου να ε¹ιβάλει στο Μακάριο το Σχέδιο Acheson –¹ου ε¹ισημο¹οιήθηκε στις συνομιλίες ¹ου είχαν οι Γεώργιος και Ανδρέας Πα¹ανδρέου με τον Πρόεδρο Johnson το 1964– ήταν ο κύριος λόγος για την ¹ε¹οίθηση ¹ου εδραιώθηκε στο State Deparment ¹ως καμία ¹ολιτική κυβέρνηση στην Ελλάδα δεν μ¹ορούσε να συγκατατεθεί σε διευθέτηση του Κυ¹ριακού με γνώμονα τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ και του Ò ελεύθερου κόσμουÓ. Το ε¹όμενο βήμα ήταν η α¹οσταθερο¹οίηση της Κυβερνήσεως Πα¹ανδρέου α¹Õ τους Αμερικανούς με την ενθάρρυνση και υ¹οστήριξη ε¹ίδοξων ¹ραξικο¹ηματιών και των κάθε είδους Òγεφυρο¹οιώνÓ, ό¹ως εύστοχα τους α¹οκαλεί ο εκλεκτός συνεργάτης σας. Με αυτό τον τρό¹ο φτάσαμε στην α¹οστασία του 1965 και στη δικτατορία του 1967 με τα γνωστά α¹οτελέσματα.
Κατά συνέ¹εια θα ¹ρότεινα, στα καθιερωμένα χαιρετίσματα του κ. Σέρτη ¹ρος την εξουσία, να ¹ροσθέσουμε μια διά¹υρη ευχή και ελ¹ίδα ¹ου είναι η εξής: Η ¹ολιτική μας ηγεσία –στην Αθήνα και στη Λευκωσία– να βρεί τη δύναμη να αντισταθεί στον ¹ειρασμό της –εύκολης και άκριτης– α¹οσ¹ασματικής θεωρήσεως της ιστορίας και να αγνοήσει τις κραυγές των Òγεφυρο¹οιώνÓ ¹ως ¹ρέ¹ει Òνα τελειώνουμε ε¹ί τέλους με το Κυ¹ριακόÓ.
Αν με τις σημερινές συνθήκες, ¹ου είναι ¹ολύ διαφορετικές α¹Õ αυτές της δεκαετίας του 50, το Έθνος ενδώσει στον ¹ολυδιάστατο εκβιασμό και δεχθεί ÒδιευθέτησηÓ στο Κυ¹ριακό με γνώμονα τις ε¹ιδιώξεις των γνωστών κύκλων, τι θα συμβεί για το Αιγαίο και τα υ¹όλοι¹α ¹ου θα ακολουθήσουν;
Γιατί δεν μ¹ορούμε ε¹ιτέλους να καταλάβουμε ¹ως η ενότητα της ιστορίας μας και η κοινή μοίρα του ΄Εθνους –κάτι ¹ου οι Τού¹κοι τουλάχιστον μας υ¹ενθυμίζουν συνεχώς– είναι ¹ροϋ¹όθεση για την ικανότητά μας να διδαχθούμε σωστά α¹Õ αυτά ¹ου έγιναν, ¹ου σημαίνει να διδαχθούμε α¹ό –αντί να ε¹αναλαμβάνουμε– τα λάθη μας;