Στη μνήμη τηςαγωνίστριαςΑμαλίαςΚαλυβιώτη, που υπέφερεκαι χάθηκε «εξ’αιτίας σου‘γιατρέ μου’»

(Δύoκείμενα τηςΑμαλίας πουδημοσιεύτηκανστο fakellakibogspot.com, το πρώτοτο Σάββατο 10Απριλίου 2007 καιτο δεύτερο τηνΚυριακή 24Σεπτεμβρίου 2006).

ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΣΟΥ,"ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ".....

Έχωπονέσειαφόρητα, έχωνιώσει τονπανικό νιώθονταςτονανυπέρβλητοπόνο να έρχεται,έχω σκεφτείαμέτρητεςφορές ν’αυτοκτονήσωλόγω του πόνου,έχω περάσειάπειρες ώρεςστο κρεββάτιουρλιάζονταςαπ’ τον πόνο, έχωχρειαστεί γιαμεγάλαδιαστήματα τηβοήθεια τωνάλλων, έχωκαταστραφείοικονομικά,έχωκαταστρέψειοικονομικά τηνοικογενειάμου, έχω υπάρξειβάρος για τηνοικογένειάμου, έχω υπάρξειβάρος για τουςφίλους μου, έχωυποστεί το όποιορίσκο δεκάδωνχειρουργικώνεπεμβάσεων, έχωκάνει τραύματακατακλίσεως,έχω χάσει απολαύσειςαμέτρητες, έχωστερηθείδιασκεδάσεις ,έχω διακόψειτις σπουδές μουπάνω από τρειςφορές, έχωχάσειεκδρομές, έχωστερηθειταξίδια, έχωστερηθεί τηνξενοιασιά στιςκινήσεις λόγωτου πόνου ή τουφόβου του πόνου,δεν έπαιξαεπαγγελματικάβόλλεϋ, δε φόρεσαποτέ μίνιφούστα λόγωτηςατροφίας-λόγωτου πόνου,αντιμετώπισατηναμφισβήτησητου πόνου μου από τουςγιατρούς,αντιμετώπισατηναμφισβήτησητου πόνου μου απότους γονείςμου ήδη πριν απότην εφηβείαμου μεχρι τα 25μου, το παιδικόμου παιχνίδιέχει διακοπείέξι φορές απόάμεση εισαγωγήστο νοσοκομείομε μεταφορά απόασθενοφόρο,έχω νιώσειντροπή για τηνεικόνα τουσώματός μου,έχωαντιμετωπίσειπαράλογηγραφειοκρατεία,έχω υπάρξειθύμαοικονομικής εκμετάλλευσηςαπό γιατρούς,έχω υπάρξειυποψήφιο θύμασεξουαλικήςεκμετάλλευσηςαπό γιατρό, έχωνοσηλευθεί σεβρώμικανοσοκομεία μεαδιάφορους γιατρούςκαι νοσοκόμες,έχω νοσηλευθείσε καθαρά νοσοκομείαόπου ήμουνπελάτισσα καιτο βλέμμα ήτανπάντα στην τσέπηπου μπορούσε καιόχι στο πόδι πουπονούσε, έχω δειτην τύχη τηςυγείας μου ναεξαρτάται απόαδιάφορα πρόσωπακαι αμόρφωτους"επιστήμονες",έχω περιμένει άπειρεςώρες σε ουρέςνοσοκομείων ήΙΚΑ για μια σφραγίδα,έχω υπάρξειάθυρμα τουκάθε αμόρφωτουδημοσιοϋπαλληλίσκου,τις ώρες τουπόνου έχωνιώσει τουςγιατρούς όχιδίπλα μου αλλάαπέναντί μου,έχω καλλιεργήσειήδη από τηνπαιδική μουηλικία κυνισμόκαι έλλειψηεμπιστοσύνηςστο κράτος καιτον κάθε "αρμόδιο",έχω ζητήσειβοήθεια απόανθρώπους πουούτε θακαταδεχόμουννα κοιτάξωεπειδή μελύγισε ο πόνος, δενμπόρεσα ποτέ ναθέσω τηνεργασία μου σεμακροπρόθεσμεςβάσεις λόγωτης ασταθούςυγείας μου,συχνά οισεξουαλικέςμου επαφέςυπήρξανεπώδυνες, έχωκάνει άπειραξενύχτια λόγωτου πόνου,υπήρξαθύμα κατηγοριώναπό τηνοικογένειά μουεπειδή δενακολουθούσατις (άσχετες)οδηγίες τωνγιατρών, έχωαντιμετωπίσεισηψαιμία, έχω"δει" καιάλλες φορές τοθάνατο δίπλαμου, έχω δει τονπόνο τωναγαπημένων μουόταν με βλέπουννα λιώνω, έχωδει το πρόβλημάμου να γίνεταιπηγή ευτυχίαςγια άλλους(γιατρούς,ιδιοκτήτες κλινικών,φυσιοθεραπευτές,ορθοπεδοτεχνικούςπου μούέφτιαξαν τοτεχνητό μέλοςκλπ) , έχω χάσειτην πλήρηαυτονομία μου,δεν εργάζομαικανονικά εδώκαι τρίαχρόνια, έχωπροσπαθήσει πολύσκληρά για ναδεχτώ τη νέαεικόνα τουσώματός μου,έχω αναγκαστείνα μάθωτουλάχιστον ταστοιχειώδηιατρικάζητήματα γιανα αναπληρώσωτην άγνοια τωνγιατρών καιιδίως τωνανεπίβλεπτωνειδικευομένων,έχω χάσειαρκετές φορέςτα μαλλιά μουαναγκαζόμενηέτσι ναανέχομαι ταηλίθια βλέμματαπολλώνπεραστικών(επειδήαποφάσισα να μηχαροποιήσω μετον καρκίνομου ΚΑΙ αυτούςπου πουλούν περρούκες),και η πιο απλή μουκίνηση απαιτείμεγάλη προσπάθεια,ενίοτε καιανοχή πόνου, έχωπεράσει εφιαλτικέςώρες ως δέσμιοκομμάτι κρέαςχωρίς καν φωνήσε εντατικές,συχνά θέλωσυνοδό ακόμηκαι για νακατεβω τιςσκάλες τουσπιτιού μου,κάποιες φορές έχωπαραλύσειπλήρως λόγω τουπόνου, κάποιεςάλλες φορέςέχω χάσειεντελώς τηφωνή μου λόγωτων κοντινώνόγκων καινιώθω και τοβάσανο τηςστέρησης της επικοινωνίαςείμαιαναγκασμένη ναφροντίζω καιγια τηνψυχολογία τωνγύρω μου ώστενα μπορέσουν ναχειριστούν τηνπαρούσακατάστασή μουή και τον επικείμενοθάνατό μου, τιςπερισσότερεςφορές δε μπορώ ναγελάσω γιατιμε πιάνειελεεινός βήχαςπου εξελίσσεταισε εμέτους, δεμπορώ να θυμώσωπολύ γιατί έτσικλείνει η φωνήμου γιατουλάχιστονμια ημέρα,έχουν κορεστείοι αισθήσειςμου όλες από τιςσυνεχείς επισκέψειςσενοσοκομεία,απότις ατέλειωτεςεξετάσεις, απότα αμέτρηταφάρμακα κι έχωαρχίσει να έχωπλέον ψυχοσωματικάσυμπτώματα,αποφεύγω τησυναναστροφή μεπαιδιά όπως π.χ ταλατρεμένα μουανήψια ώστε ναμη τους λείψωπολύ αν πεθάνωσύντομα,αδιαφορώ γιατους πόνους καιτιςταλαιπωρίεςτων άλλωνεπειδή έχω κουραστείτόσο που μόλιςκαι μετά βίαςαντέχω τις δικέςμου, πρέπει νασυναναστρέφομαιμόνο τους μηέχοντεςμεταδοτικάνοσήματα λόγωτου αδύναμουπλέον ανοσοποιητικούμου, η μόνηπρογραμματισμένηεξέλιξη στηζωή μου είναι ηανά 21 ημέρεςταλαιπωρία τηςχημειοθεραπείας,ακόμη κι όταν ηφυσική μουκατάσταση είναισχετικά καλήτο να βγω κάποιαβόλτα είναιρίσκο λόγω τουφόβου τωνεμέτων και τοναιμοπτύσεων, έχωνιώσει το"μαρτύριο" τουνα είμαι πλέονσυνοδηγός στοδικό μουαυτοκίνητο,παρατάω ταφλερτ μου "στημέση" επειδή δεμπορώ ναυποσχεθώ τίποτα,δε μπορώ να πάρωαγκαλιά έναμωρό, έχωστερηθει γιαμεγάλα χρονικάδιαστήματα καιπλέον δια παντόςτη μεγάλη μουαγάπη,το χορό ,έχω ακούσειτρεις φορές(λόγω ακτινοβολιών)το εφιαλτικό"κρακ" πουκάνει ένα οστόόταν σπάζει,αναγκάζομαισυχνά ναπαρηγορώ τουςγύρω μου κάθεπου παίρνω σταχέρια μου μιαβιοψία ή κακάαποτελέσματαάλλωνεξετάσεωνπράγμα που έχωβαρεθεί, έχωδει αμέτρητεςαπλέςαπολαύσεις ναμε προσπερνούν,δε μπορώ ναουρλιάξω....

...ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΣΟΥ,«ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ»

ΕΥΤΥΧΩΣΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙΧΑΜΟΥΡΕΣ...

ΦΟΒΟΜΟΥΝμήπως δενπρολάβαινα ναδημοσιεύσω τιςυπέροχεςεξαιρέσεις , τουςγιατρούς που μεβοήθησαν καιμε βοηθούνακόμη, που με"κράτησαν" σεεποχέςαφόρητες, πουόχι μόνο υπήρξανσοβαροί ωςεπιστήμονες,αλλάκαι αποδείχτηκανανυστερόβουλοι,ανθρώπινοι,δοτικοί, που καμμιάσχέση δενέχουν μετους συνήθειςάσχετους,ανασφαλείς καιπαραδόπιστουςφακελάκηδες,που όχι μόνο δενυπήρξαν ανεπαρκείς, αλλά μούπροσέφερανπολλά καιανεκτίμητα, πολύ πέρααπό τις"υποχρεώσεις"τους.

Τατελευταίαχρόνιαδιασταυρώθηκεο δρόμος μου μεαυτούς τουςανθρώπους, γιατους οποίους ό,τικαι να πω είναιλίγο...

Καιπιο πολύ μεστενοχωρεί οτιδε μπορώ να πωστους ίδιουςτο τι έκανανγια μένα, τησημασία τωνπράξεών τουςκαι το πόσοβαθειά δικούςμου ανθρώπουςτους αισθάνομαι...
Δε μπορώ ναανταποδώσω –ηφροντίδα δενείναιμετρήσιμη.

Μόνοπου θέλω ναξέρουν όσο τοδυνατόπερισσότεροι καιτην άλλη όψη.
Πέρα λοιπόν απότουςπροαναφερθέντες, υπάρχουν και οι άλλοι:

Υπάρχει η ΑΘΗΝΑΒΑΔΑΛΟΥΚΑ, μετο ΙατρείοΠόνου στοΑρεταίειοΝοσοκομείο καιτο ΙατρικόΚέντρο, πουανέλαβε τονπόνο μου μια στιγμήπριναυτοκτονήσωαπό απελπισία. Πουπίστεψε στο οτιήμουναδιάγνωστη κιόχι "τρελλή".Που αντιμετώπισετον αφόρητοπόνο μου άμεσακαι χωρίςκαμιά ιδιαίτερηπαρενέργεια.Που με έκανε νανιώσω για πρώτηφορά οτι δενήμουν μόνηαπέναντι στηφρίκη που λέγεται"επεισόδιανευροπαθητικούπόνου". Που όχιμόνο δεν μεεκμεταλλεύτηκεοικονομικά–αν και πανεύκολαθα μπορούσελόγω τηςαπελπισίας μου–αλλά και, πολύσύντομα, μεδεχόταν στοΙΔΙΩΤΙΚΟΙατρικό ΚέντροΑθηνών(Μαρούσι) χωρίςνα αμοίβεται. Πουόταν έμαθε οτιδιαγνώστηκαστα Γιάννενα,φρόντισε ναεπικοινωνήσειμε πολλούςγιατρούς εκεί,για να τουςεπιστήσει τηνπροσοχή επάνωμου. Που όταν πρωτογνωριστήκαμε,λόγω του πόνουμου αλλά καιτης ιδιότητάςτης (καιγιατρός καικαθηγήτρια)της φέρθηκασχεδόν εριστικά,αλλάτο παρέβλεψε.Που σε κάθε μουδυσκολία είναιεκεί...

Υπάρχει ο ΓΙΑΝΝΗΣΣΑΡΜΑΣ , ονευρολόγος στοΠανεπιστημιακόΙωαννίνων πουμε διέγνωσε.Που δεν έλαβε υπ’όψη τις"γνώμες" τωνπροηγούμενωνγιατρών που τούανέφερα,αλλάμελέτησε μευπομονή τις εξετάσειςμου για νασχηματίσειδική του γνώμη.ΠΟΥ ΜΕΔΙΕΓΝΩΣΕ ΜΕΣΑΣΕ ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ,ΟΤΑΝ ΟΛΟ ΤΟΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΟΑΘΗΝΩΝ ΜΕΕΒΓΑΖΕ"ΤΡΕΛΛΗ" ΕΠΙΔΕΚΑΕΦΤΑ ΧΡΟΝΙΑ.Που μου χάρισεδηλαδή δυοχρόνιαυπέροχης ζωής (ωςτην υποτροπή μου).Που υπήρξεπροσεκτικός,ευγενής και ευπροσήγοροςσε όλη τησυνεργασίαμας. Που, αφού μεδιέγνωσε, απ’ τονενθουσιασμόμου, τονΠΑΡΑΚΑΛΟΥΣΑ νατου κάνω έναδώρο, μέσα απότην καρδιά μουτο ήθελα καιτού το είπα, καιμόνο που δε μεέδιωξε με τιςκλωτσιές!

Που ακόμηκι όταν έφυγααπό τηναρμοδιότητάτου και μεανέλαβαν οιχειρουργοί καιοι ογκολόγοι,εκείνοςπερνούσε από τηνκλινική να μεδει και ναελέγξει ανχρειάζομαικάτι. Που ενώδεν είχε καμιαυποχρέωση, ήτανπαρών όταν οιπαθολογοανατόμοιμούανακοίνωναν τααποτελέσματατης βιοψίας.

Υπάρχει η ΠΕΝΝΥ ΛΙΟΣΗ,ακτινοθεραπεύτριαστον ΆγιοΣάββα, πουπρογραμμάτισετιςακτινοθεραπείεςμου μέσα σε έναβεβαρυμένοπρόγραμμα. Πουσε κάθε μουπρόβλημα ήτανπρόθυμη να απαντήσει.Που ήτανπάντοτε γελαστήκαι φιλική–εωςστοργική!–ακόμη και μέσαστην καθημερινή"τρέλλα" τηςδουλειάς της.Που ήταν απότους λίγους που"έτρεχε" όλητην ημέρα στονοσοκομείο.Που με τη γλύκατης παρουσίαςτης έκανε τη θεραπείαμου ευχάριστη.Που φυσικά πολύαπείχε από το να προσμένει"δωράκια" και"χάρες" ωςαντάλλαγμα.

Υπάρχει η ΛΟΥΙΖΑ ΒΙΝΗ,ακτινοθεραπεύτριαστο ΙατρικόΚέντρο Αθηνών(Μαρούσι), που,παρά τοεξαιρετικάβεβαρυμένο τηςπρόγραμμα, μεδεχόταναμέσως.
Πουέχει γνώσειςκαισατρατηγικήπάνω στηδουλειά της.Που αν και στοΙΔΙΩΤΙΚΟ τηςιατρείο ΔΕΝΔΕΧΤΗΚΕ ΠΟΤΕ ΑΜΟΙΒΗΑΠΟ ΕΜΕΝΑ . Πουανέλαβε καιεπικοινωνούσεμε νοσοκομείοστην Αγγλία,μεσολαβώνταςωστε να κανονιστείεκείχειρουργείομου –μιαδιαδικασία χρονοβόρακαικουραστική.Που πάντα ήτανεστιασμένηταυτόχρονα τόσοστη σωματικήμου υγεία όσοκαι στηνψυχολογική μουκατάσταση,χωρίς νανοιάζεται ούτεγια τα χρήματα,ούτε ναπροβάλλει τοκύρος και τιςγνώσεις της.Που έχειπραγματικάφιλοσοφημένηστάση ζωής...

Υπάρχει ο ΓΙΩΡΓΟΣΚΛΟΥΒΑΣ,ογκολόγος-χημειοθεραπευτήςστο νοσοκομείοΕρρίκοςΝτυνάν, πουπροσπάθησε μέχριτέλους ναπαλέψει τηναρρώστεια μου,ακόμη κι εκείπου ήταν σχεδόνανέλπιδο,ικανοποιώνταςτη μαχητικήμου διάθεση.
Πουπάντα είναιπρόθυμος ναεξυπηρετήσει.Που με ευαισθησία,τιμιότητα καιχιούμορ αντιμετωπίζουμετα δύσκολα. Πουφροντίζειακόμη και γιαταδευτερεύοντα ήκαι τριτεύονταπροβλήματά μουαπό τιςθεραπείες(έμετοι,αδυναμία,κλπ),πράγμα που οι περισσότεροιούτε που θαάκουγαν, και τααντιμετωπίζειμε επιτυχία,ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΤΙΣΘΕΡΑΠΕΙΕΣ ΜΟΥ"ΕΥΚΟΛΕΣ". Πουδέχτηκε νασυνεργαστείκαι με άλλονογκολόγο μετον οποίο είχασυνεργαστείεγώ, χωρίς να προβάλειηλίθιουςεγωισμούς,ανόητηανταγωνιστικότηταή"βεντεττισμό".Που αν και τονεπισκέπτομαι στοιδιωτικό τουιατρείο, στοΙΔΙΩΤΙΚΟνοσοκομείο ΕρρίκοςΝτυνάν,ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑΑΜΟΙΦΘΕΙ. Πουμεσολαβείπολλάκις σεάλλουςγιατρούς να μεεξυπηρετήσουν.Που μέ βλέπεισαν δικό τουάνθρωπο. Που μεκάνει και τοννιώθω δικό μουάνθρωπο.

Υπάρχει ο ΒΑΓΓΕΛΗΣΜΠΡΙΑΣΟΥΛΗΣ,ογκολόγος-χημειοθεραπευτήςστοΠανεπιστημιακόΝοσοκομείοΙωαννίνων. Πουπροσπάθησε νασώσει το μισοχαμένομου πόδι,σεβόμενος τηνεπιθυμία καιτον αγώνα μου.Που μεαντιμετώπισεμε ενδιαφέρονκαι ανθρωπιά.Που ποτέ δενάφησε ναεννοηθεί οτιπεριμένει "κάτι"από εμένα. Που σεκάποιο πρόβλημάμου με την ηλιθιότητακαι τηναπροθυμίαάλλων γιατρώντου νοσοκομείομεσολάβησε καιτο έλυσε. Πουδέχτηκε κι αυτόςνα συνεργαστείμε τον κ. Κλούβα,χωρίς κι αυτόςνα προβάλειηλίθιουςεγωισμούς,ανόητηανταγωνιστικότηταή"βεντεττισμό".

...δεν ξέρωπώς θα δώσω σεαυτούς τουςανθρώπους νακαταλάβουνΠΟΣΟσημαντικοί είναι...και πονάω γι'αυτό.