Ανοχή του λαού για την εφαρμογή της Συμφωνίας με την Τρόικα

δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ και ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ

Του Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλου

1. Το κύριο ζήτημα δεν είναι να δεσμευτεί ο κ. Σαμαράς για την τήρηση της Συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου (αυτό θα βρεθεί τρόπος να γίνει).

Είναι η Συμφωνία, όπως θα ολοκληρωθεί το επόμενο τρίμηνο, να εφαρμοστεί όχι μόνο πριν αλλά και μετά τις εκλογές.

Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς την ανοχή των πολιτών.

Και η ανοχή των πολιτών δεν μπορεί να ζητηθεί παρά μόνο εφόσον:

- τα μέτρα είναι δίκαια,

- οι πολιτικοί «δώσουν το παράδειγμα» στις θυσίες που απαιτούνται και που οι ίδιοι ζητούν από τον λαό,

- οι πολίτες ενημερωθούν ειλικρινά για το πού βρισκόμαστε και το πού πάμε.

2. Τα μέτρα, μέχρι σήμερα:

- δεν είναι δίκαια,

- δεν είναι «επώδυνα για τον λαό», όπως, γενικά και αόριστα, πολιτικοί και ΜΜΕ επιμένουν να λένε.

- είναι εξοντωτικά για τους φτωχούς, δυσβάσταχτα για τους λιγότερο φτωχούς και ανύπαρκτα για τους πλουσιότερους.

- είναι άδικα, γιατί μειώνουν κατά το ίδιο ποσοστό το εισόδημα του εργαζόμενου των 15.000 ευρώ το χρόνο και εκείνου των 30.000, 60.000 ή 100.000 ευρώ (Όταν, για παράδειγμα, μειώνεις το εισόδημα του πρώτου κατά 20% (αφήνοντάς του για να ζήσει 12.000 ευρώ), δίκαιο είναι να μειώσεις το εισόδημα του δεύτερου κατά 25%, του τρίτου κατά 30% και του τέταρτου κατά 40% (αφήνοντάς τους και πάλι τα διπλάσια ως πενταπλάσια εκείνων που αφήνεις στον πρώτο)).

- είναι άδικα, γιατί επιβάλλουν στους λιγότερους, τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, να πληρώνουν τους φόρους των περισσότερων, των φοροφυγάδων, μεγάλων και μικρών, σύμφωνα με την πρακτική δεκαετιών, που οι πολιτικοί μας «δεν ήθελαν» να αλλάξουν (κατά τη δημόσια, προς τιμή τους, ομολογία των κ.κ. Μάνου και Φλωρίδη).

3. «Παράδειγμα» στους πολίτες δεν δίνεται:

Μέχρι σήμερα, δεν έχουμε δει τους πολιτικούς μας:

- να μειώνουν τον αριθμό των βουλευτών σε 200 (όπως είχε προτείνει ο ίδιος ο κ. Σαμαράς),

- να καταργούν τη βουλευτική τους σύνταξη (μεταφέροντας τα χρόνια της βουλευτικής θητείας στα ασφαλιστικά τους ταμεία),

- να καταργούν τα διάφορα προνόμιά τους (ακόμα και η (δήθεν) «φρούρησή» τους συνεχίζει μέχρι σήμερα να βαρύνει τους φορολογούμενους),

- να μειώνουν όσο θα ’πρεπε τις αποδοχές τους,

- να παραχωρούν στο κράτος, οι πλουσιότεροι απ’ αυτούς, μέρος της μεγάλης κινητής και ακίνητης περιουσίας τους, σήμερα που «η πατρίδα βρίσκεται σε πόλεμο»,

- να καταργούν την ντροπή του δανεισμού των κομμάτων (με «δανεικά κι αγύριστα», σε βάρος των φορολογούμενων), που έχει συσσωρεύσει χρέος 250 εκατ. ευρώ (ένα προσχέδιο νόμου, που ο κ. Ραγκούσης, προς τιμή του, κατάρτισε, ο διάδοχός του στο Υπουργείο Εσωτερικών κ. Καστανίδης το καταχώνιασε στα συρτάρια του!)...

4. Ενημέρωση σοβαρή των πολιτών για την κατάσταση της Χώρας και τις προοπτικές της δεν υπάρχει.

- Δεν μας δόθηκε ποτέ ένα εκλαϊκευμένο κείμενο, που να παραθέτει και να εξηγεί τα κύρια στοιχεία που προσδιορίζουν την οικονομική κατάσταση της Χώρας, τα κύρια σημεία των Συμφωνιών, τι αναμένουμε από την εφαρμογή τους, ποιες οι συνέπειες της μη εφαρμογής τους κ.λ.π.

- Δεν ακούσαμε να μας εξηγούνται όλα αυτά υπεύθυνα και συστηματικά από αρμόδιους, υπεύθυνους γνώστες των θεμάτων.

- Η «ενημέρωσή» μας γίνεται από τα ηλεκτρονικά κυρίως ΜΜΕ, στα καθιερωμένα τηλεοπτικά «παράθυρα» των φωνασκιών και της αταξίας, απ’ όπου παρελαύνουν πολιτικοί, προπαγανδιστές, δημοσιογράφοι, καθηγητές, «αναλυτές», σοβαροί ή σοβαροφανείς ή γραφικοί, ημιμαθείς ...

- Και όσο περισσότερο, με τέτοιο τρόπο, «ενημερωνόμαστε», τόσο περισσότερο μπερδευόμαστε, τόσο η σύγχυσή μας μεγαλώνει!

5. Αποτελεί εθνικό καθήκον, αλλά και ζήτημα προσωπικής και εθνικής αξιοπρέπειας, οι υπουργοί και οι βουλευτές των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση (για να επιτευχθεί εκείνο που τα ίδια αυτά κόμματα αποφάσισαν: «η υλοποίηση των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής της Ευρωζώνης της 26ης Οκτωβρίου καθώς και η εφαρμογή της οικονομικής πολιτικής η οποία συνδέεται με αυτές τις αποφάσεις») να «κατέβουν στον λαό» (αντί να τον αποφεύγουν ή να κρύβονται) και να τον ενημερώσουν υπεύθυνα για το πού ακριβώς βρισκόμαστε σήμερα και πώς πρέπει να πορευτούμε, ώστε να μετατρέψουμε την κρίση σε ευκαιρία και να αλλάξουμε τη Χώρα.

Προϋπόθεση, όμως, για να τους ακούσει ο λαός είναι να του προσφέρουν ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ και ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ!