Ηδιαφθορά θακαταπολεμηθείμόνο αν οιτίμιοι πολιτικοίσχηματίσουνένα ευρύδιακομματικόμέτωπο εναντίοντης,παραμερίζονταςυποχρεώσειςκομματικήςπειθαρχίας καιδεσμούς φιλίας

(Επιστολήτου Ραφαήλ Μεν.Μαϊόπουλου, πουστάθηκε στην“Καθημερινή”στις 1.3.02)

Γιατο, και πάλι,επίκαιροζήτημα τηςδιαρκώςεξαπλούμενηςδιαφθοράς – μετις δυό όψειςτης, της “μεγάληςδιαπλεκόμενης”και της “ μικρήςκαθημερινής”διαφθοράς, πουκαθεμιά τουςστηρίζει τηνάλλη και στηρίζεταιαπ' αυτήν – ας μουεπιτραπούνλίγες σύντομεςσκέψεις.

1. Έχειεδραιωθείπλέον στηνκοινωνία μας ηπεποίθηση ότι η
διαφθοράαποτελείσήμερα για τηχώρα μας μιαπραγματικότητα,με μεγάλη
έκταση καιβάθος, και όχιέναπεριορισμένηςσημασίαςαρνητικόφαινόμενο.

Ηπεποίθηση αυτήέχει εδραιωθείαπό:

• τηνκαθημερινήπροσωπικήεμπειρία τωνπολιτών, στις συναλλαγέςτους μεΥπηρεσίες τουΔημοσίου καιτων Δημόσιωνεπιχειρήσεωνκαιοργανισμών.

• τον,αναντίστοιχομε τα νόμιμαεισοδήματατους, τρόπο ζωής,που διάγουνκάποια στελέχητης “Εξουσίας” –πολιτικής,δημοσιογραφικής,συνδικαλιστικήςκ.λ.π – και τωνΔημόσιωνεπιχειρήσεωνκαιοργανισμών.

• τοναποκλεισμότίμιων καιεξαιρετικάικανών στελεχώντου Δημόσιουτομέα απόθέσεις μεμεγάλο οικονομικόαντικείμενο(πουεμφανίζεται ωςεκσυγχρονισμόςτου παλιότερου“'συστήματος”επιλογήςστελεχών μεκομματικά κριτήρια!).

• τουςπικρούς “καρπούς”της διαφθοράς– τα ποιοτικώς ανεπαρκήκαι πανάκριβαέργα, τουςαπελπιστικάβραδείςρυθμούςπροόδουοποιασδήποτεαπόπειραςεκσυγχρονισμού,τη σκόπιμασυντηρούμενηγραφειοκρατία– που τουςγεύεταικαθημερινά καιτουςακριβοπληρώνειο Έλληναςπολίτης.

2. Ομέσος πολίτηςέχει πλέοναντιληφθεί πωςη διαφθορά, μετη
διάβρωση τουκοινωνικούιστού και τηναπειλούμενηδιαμόρφωσημιάς
νεολαίας χωρίςιδανικά, αποτελείσήμερα τοκεντρικό πολιτικόπρόβλημα της
δημοκρατίαςμας και τονκύριο κίνδυνογια το μέλλοντου τόπου.

Διαπιστώνεικαθημερινά πωςσε καθεστώςεκτεταμένηςκαιδιαπλεκόμενηςδιαφθοράς,αναιρείταικάθε προσπάθειαπροόδου, πως σ' ένα τέτοιοκαθεστώς ούτευγεία ούτεπαιδεία, ούτεδικαιοσύνηούτε ασφάλεια,ούτεοικονομικήανάπτυξη ούτεεθνική άμυναείναι δυνατόννα υπάρξουν.

3.Σχετικά με τονέλεγχο τηςδιαφθοράς, πώςμπορεί να γίνειπιστευτή ηδικαιολογίατηςεκτελεστικήςεξουσίας, ότιαδυνατεί –αυτή πουνομοθετεί, πουδιορίζει τιςηγεσίες τηςδημόσιαςΔιοίκησης, τηςΔικαιοσύνης,των Δημόσιωνεπιχειρήσεων,που ορίζει τηνυπηρεσιακήτύχη τωνστελεχών τους,που διαθέτειελεγκτικάόργανα, αυτή που,με λίγα λόγια,διαθέτει όλητην εξουσία –να ελέγξειτους,λίγους η πολλούς,διεφθαρμένουςυπαλλήλους;

Επίπλέον, πώς ναγίνει λογικάαποδεκτό ότι ηεκτελεστικήεξουσία, που δενμπορεί, όπωςδηλώνει, ναπράξει το έλασσον,τον έλεγχο της “μικρήςκαθημερινής”διαφθοράς,μπορεί, όπωςισχυρίζεται,να πράξει τομείζον, τον έλεγχοτης“μεγάληςδιαπλεκόμενης”διαφθοράς;

Έτσιή αλλιώς, όμως, ηδικαιολογίααυτή δεναποτελεί, στηνκαλύτερηπερίπτωση, ομολογίαανεπάρκειαςκαι, στηχειρότερη,ομολογίασυνενοχής;

Πέρααπό ταερωτηματικάαυτά, ουποψιασμένοςπολίτης έχεισήμερααντιληφθεί ότιη “μικρή καθημερινή”διαφθοράγεννιέται καισυντηρείται απ’τη “μεγάληδιαπλεκόμενη”και πως η πρώτη δεθα εξαλειφθείαν δενκαταπολεμηθείη δεύτερη.

4. Ηεξάπλωση τηςδιαφθοράςμπορεί νααναχαιτιστεί μόνοαν οι τίμιοιπολιτικοί, όσοιδεν έχουν μπειστον “κύκλο τηςδιαφθοράς”,πιστέψουν ότι ηδιαφθοράαποτελεί σήμεραθανάσιμοκίνδυνο για τηΧώρα, αν παύσουννα αυταπατώνταιότι, σεκαθεστώςγενικευμένηςκαι διαπλεκόμενηςδιαφθοράς,είναι δυνατόνα αποδώσουν κάποιοέργο, πέρα απ' αυτόπου το “ΜεγάλοΑφεντικό” τουςεπιτρέπει, κι αναποφασίσουν νασχηματίσουν έναευρύδιακομματικόμέτωποεναντίον της,αγνοώνταςαξιώματα ή“καρέκλες” καιπαραμερίζονταςυποχρεώσειςκομματικήςπειθαρχίας καιδεσμούς φιλίας.

Έναςτέτοιοςανένδοτοςπόλεμος τωντίμιων πολιτικώνμας κατά της Διαφθοράςθα αποτελούσεύψιστη τιμή γι’αυτούς καιμέγιστηυπηρεσία στοντόπο!