“Επανίδρυση/εκσυγχρονισμόςτου Κράτους”,αλλά με ποιους;

Κοινήείναι ηπεποίθηση τωνπολιτών ότι οκρατικός μηχανισμός(κεντρικήδιοίκηση,τοπικήαυτοδιοίκηση,δημόσιοιοργανισμοί καιεπιχειρήσεις...)είναι, εδώ καιδεκαετίες, ομεγάλοςασθενής πουεμποδίζει τηνπρόοδο καιανάπτυξη τηςΧώρας, κοινήκαι η απαίτησήτους για τηγιατρειά του.

Γνωστέςκαι μονότοναεπαναλαμβανόμενες,πριν από κάθεεκλογικήαναμέτρηση,και οιυποσχέσεις τωνκομμάτων για“αναδιοργάνωση”ή “εκσυγρονισμό”ή “επανίδρυση”του Κράτους.

Πώς όμωςνα ελπίζουμεότι κάτι μπορείνα αλλάξει στοναγενή προς τονπολίτη,ακριβοπληρωμένοκαι αναποτελεσματικόκρατικόμηχανισμό,όταν οιυπεύθυνοι επιμένουνστις ίδιεςπρακτικέςδεκαετιών,αρνούμενοι ναδιδαχτούν απ’ότι συμβαίνειγύρω τους, στηνΕυρώπη καιαλλού;

Οιπολιτικοί, πουχρησιμοποιούντον δημόσιοτομέα για νααποκομίζουνκομματικάκέρδη(ψηφαλάκια), ναχτυπάνε τους πολιτικούςτουςαντιπάλους καινα προωθούν τιςσυμμαχίες τουςστο παιχνίδιτης διαπλοκής,που μονίμωςαντιδρούν σεκάθε προσπάθειαβελτίωσης πουοι “άλλοι”επιχειρούν, πουαναθέτουν τα  κρίσιμαπόστα στουςυπηρετούντεςτο κόμμα ή τουςίδιους...

Οισυνδικαλιστές, που ωςκύρια αποστολήτους βλέπουντην αύξηση τηςεπιρροής τουκόμματος, πουαπαιτούν με ταλόγια τηναξιοκρατία καιδέχονται ή προωθούν μετις πράξειςτους τηναναξιοκρατία,που έχουνταυτίσει ταδικαιώματα τωνεργαζομένων μετα δικά τουςδικαιώματα, πουμιλάνε συνεχώςγια “δικαιώματα”και ποτέ για“υποχρεώσεις”...

Οιδιοικήσεις, που θεωρούνότι οιενέργειές τουςπρέπει να είναιαρεστές σ’αυτούς που τουςδιόρισαν(εγχώριανοοτροπία, άγνωστηστιςπροηγμένεςχώρες), που έχουνπαραδώσει μέροςτης εξουσίαςτους στουςσυνδικαλιστέςκαι που τουπόλοιπο δενμπορούν να τοασκήσουν χωρίςτη σύμφωνηγνώμη τωντελευταίων, ήκαι τηςδιαπλοκής...

Οιεργαζόμενοι, που έχουνβολευτεί στηνασφάλεια τουΔημοσίου, που, έναντιπινακίουφακής, έχουνεκχωρήσει ταδικαιώματάτους στουςσυνδικαλιστές,που έχουν συνηθίσειστην πρακτικήτης “ελάσσονος”προσπάθειας, πουδεν τουςαρέσουν οιαλλαγές πουτους ξεβολεύουν...

Τα Μ.Μ.Ε., πουπεριμένουνκάποιοσκάνδαλο (ή“σκάνδαλο”), γιανα ασχοληθούνμε τον δημόσιοτομέα (και πάλιμε στόχο όχιτην ανεύρεσητης αλήθειαςαλλά το χτύπημαόσων δενσυμπαθούν), που,για τους δικούςτουςιδιοτελείςλόγους, βάζουνστο στόχαστρότους κάποιουςκαι στηρίζουν,καλύπτουν καιπροβάλλουνάλλους (τουςίδιους πάνταμέτριους), πουστις εκατοντάδεςσελίδες καιεκπομπές τους  δεν χωράνεέρευνες που θαμας μάθουν πώςείναι οργανωμένοςκαι πώςλειτουργεί οδημόσιοςτομέας στιςπροηγμένες χώρες...

Είναιπροφανές ότι σ’όλα αυτάυπάρχουνεξαιρέσεις. Μπορούνόμως οιεξαιρέσεις ναφέρουναποτέλεσμα; Στηδημοκρατίααποφασίζει ηπλειοψηφία και όσοοι πολίτες δενδίνουν στουςκαλύτερους τηνπλειοψηφίακάθε κόμματος,αλλαγή δεν θαυπάρξει.