Ας τελειώνει επιτέλους η φαρσοκωμωδία των “εξεταστικών επιτροπών”!

(Τη λύση την έχει υποδείξει ο καθηγητής Ν. Αλιβιζάτος)

του Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλου

Η γνωστή μας φαρσοκωμωδία με τίτλο «Εξεταστικές-Πρανακριτικές Επιτροπές της Βουλής» θα συνεχιστεί, μετά τις εκλογές, με... νέα επεισόδια (παραπομπή πρώην υπουργών για το Βατοπέδι, εξεταστικές για Ζήμενς, ομόλογα, κυβερνητικές αποφάσεις του 2008-09 για την οικονομία και, αργότερα, για το Μνημόνιο του 2010 και... για ό,τι άλλο ήθελε υπαγορεύσει το κομματικό συμφέρον).

Πρωταγωνιστής-εισαγγελέας στη φαρσοκωμωδία αυτή η εκάστοτε κυβέρνηση, που, με την πλειοψηφία που διαθέτει στη Βουλή, αποφασίζει ποιοι από τους πολιτικούς της αντιπάλους, και πάντοτε μόνο απ’ αυτούς, θα παραπεμφθούν στη Δικαιοσύνη, κατηγορούμενοι για διάπραξη ποινικών αδικημάτων.

Παρότι έχει παγκόσμια αναγνωριστεί ότι κριτές που έχουν σχέσεις πολιτικής, ή άλλης, εξάρτησης –συμμαχίας ή αντιπαλότητας– με τους κρινόμενους αποκλείεται να είναι αντικειμενικοί και να αποδώσουν δίκαιο.

Παρότι στη χώρα μας έχει στην πράξη αποδειχτεί ότι αυτό που επιδιώκεται πάντα με τις “εξεταστικές επιτροπές” είναι να πληγεί ο πολιτικός αντίπαλος και να αποκομισθούν κομματικά οφέλη, όχι να διερευνηθούν αντικειμενικά οι υποθέσεις και "να λάμψει η αλήθεια" ("Ο θεσμός των εξεταστικών επιτροπών δεν προσφέρεται για τη διαλεύκανση σκανδάλων και την απόδοση ευθυνών. Με συμμετοχή κατά πλειοψηφία βουλευτών του κυβερνητικού στρατοπέδου οι εξεταστικές επιτροπές σπανίως προχωρούν σε βάθος. Κατά κανόνα εξυπηρετούν τις επικοινωνιακές ανάγκες όσων ζητούν τη σύστασή τους" επισημαίνει ο καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Ν. Αλιβιζάτος, ("Καθημερινή", 19.10.08)).

Η άσκηση δίωξης κατά υπουργών, για ποινικά αδικήματα που διέπραξαν κατά την ενάσκηση των υπουργικών τους καθηκόντων, πρέπει να γίνεται αποκλειστικά και μόνο από τη Δικαιοσύνη, χωρίς την “αρωγή” κομματικών “εξεταστικών επιτροπών”, αν η πρόθεση είναι η εύρεση της αλήθειας και η απονομή δικαιοσύνης.

Το πώς μπορεί να γίνει αυτό –η απεξάρτηση της δίωξης των υπουργών από τη Βουλή– σήμερα, και μέχρι την αναθεώρηση του σχετικού άρθρου του Συντάγματος, το έχει υποδείξει ο καθηγητής Αλιβιζάτος στο άρθο του “Ποινική ευθύνη υπουργών: υπάρχει λύση”, στην “Καθημερινή” στις 12.7.09. Αντιγράφουμε από το σημαντικό αυτό άρθρο:

“Με την ισχύουσα ρύθμιση (άρθρο 86 Σ. και ν. 3126/2003) ο υπουργός ή πρώην υπουργός που κατηγορείται από τη Βουλή παραπέμπεται τελικά στο ακροατήριο μόνον ύστερα από κύρια ανάκριση, η οποία διεξάγεται με όλα τα δυνατά εχέγγυα, από ανακριτή και δικαστικό συμβούλιο, τα μέλη του οποίου περιβάλλονται με μείζονες εγγυήσεις. Από την άλλη, με τη σημερινή ρύθμιση ο υπουργός απαλλάσσεται αμετακλήτως και μπορεί να επιστρέψει στην κοινωνία (και στην πολιτική) άμωμος και άσπιλος, αν το ίδιο δικαστικό συμβούλιο διαφωνήσει με τη Βουλή και κρίνει ότι οι κατηγορίες εναντίον του δεν ευσταθούν.

Εν όψει των ανωτέρω, ερωτάται: γιατί τα δύο μεγάλα κόμματα να μη συμφωνήσουν ότι κάθε φορά που θα διαβιβάζονται στη Βουλή στοιχεία εναντίον υπουργών ή πρώην υπουργών τους, θα τα υποβάλλουν χωρίς χρονοτριβή στο δικαστικό συμβούλιο της παρ. 4 του άρθρου 86 Σ. προκειμένου αυτό να αποφασίσει την παραπομπή ή όχι των κατηγορουμένων;

Για να γίνει αυτό, Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ χρειάζεται να δεσμευθούν σε ένα πράγμα: ότι οσάκις διαβιβάζονται στη Βουλή στοιχεία κατά υπουργού τους, η τελευταία θα ασκεί μόνον τύποις την προβλεπόμενη από το Σύνταγμα αρμοδιότητά της, δηλαδή θα διώκει τον εγκαλούμενο χωρίς να ερευνά καθόλου την υπόθεση. Και τούτο, χωρίς προηγούμενη συζήτηση, με τυπική απλώς ψηφοφορία, στην οποία, αν τα δύο αυτά κόμματα συμφωνήσουν, θα είναι πολύ εύκολο να συγκεντρωθούν οι απαραίτητες 151 ψήφοι, παρά τη μυστικότητα της ψηφοφορίας.

Με αυτόν τον τρόπο και ο τύπος θα τηρείται (δηλαδή, η άσκηση δίωξης θα γίνεται από τη Βουλή) και η ουσία θα διασφαλίζεται (αφού οι εμπλεκόμενοι θα παραπέμπονται μόνον έπειτα από αμερόληπτη δικαστική κρίση)”.

Η λύση λοιπόν για να σταματήσει η φαρσοκωμωδία των εξεταστικών επιτροπών υπάρχει, είναι απλή και αμέσως εφαρμόσιμη.

Αν τα δύο κόμματα εξουσίας θέλουν πράγματι “ο λαός να μαθαίνει την αλήθεια”, αν θέλουν πράγματι “να πηγαίνουν φυλακή οι κλέφτες” πολιτικοί και να επιστρέφουν “άμωμοι και άσπιλοι στην κοινωνία (και στην πολιτική)” οι τίμιοι, δεν έχουν παρά να την εφαρμόσουν, “εδώ και τώρα”.

Αν δεν το κάνουν, θα δείξουν για άλλη μια φορά την υποκρισία των λόγων τους!