Τακόμματα νααρχίσουν τηνκάθαρση από τηδική τουςαυλή 

(Eπιστολήτου Ραφαήλ Μεν.Μαϊόπουλου, πουστάλθηκε στην“Καθημερινή”στις 8.7.08)

1.Η κοινή λογικήκαι ηκαθημερινήεμπειρία μας λένε:

α.Η διαφθορά στηχώρα μας “είναιδομική,διάσπαρτη,διακομματική,εγκάρσια,βαθιά” και“αγγίζει τονχαμηλόβαθμοκρατικόλειτουργό, μετον οποίοσυναλλάσσεταιο πολίτης, αλλάφτάνει καιστις κορυφέςτηςδικαιοσύνηςκαι τηςεκκλησίας, σεπολιτικά πρόσωπακαι κόμματα”(δανείζομαιτον πολύεύστοχοπροσδιορισμότου πλάτους καιβάθους τουφαινομένου τουΝ. Ξυδάκη, “Κ” 28.6.08).

β.Οιχρηματιζόμενοιπολιτικοί,στελέχηΔημόσιων Υπηρεσιών(κεντρικών καιδημοτικών) καιΔημόσιων Οργανισμών,συνδικαλιστές,δημοσιογράφοικλπ “ανήκουν” σεόλους τουςπολιτικούςχώρους.

Εξαγοράζονταιοι μεν για ναυποβάλουν τιςκατάλληλεςεισηγήσεις ήνα λάβουν τιςσχετικέςαποφάσεις, οι δεγια νασιωπήσουν καινα μηνδημιουργήσουν“προσκόματα” σεαναθέσεις,διαχείρισησυμβάσεων κλπ.

γ.Αυτούς πουχρηματίζονταιτουςαναγνωρίζει οκόσμος από τοντρόπο ζωής τους, τοναναντίστοιχομε τα νόμιμαεισοδήματάτους (είναιεκείνοι που“πλούτισαν μέσασε λίγα χρόνια”,εκείνοι πουαιφνιδίωςμετακόμισαναπό τις αστικέςσυνοικίες σταπλούσιαπροάστια τηςΑθήνας, εκείνοιπου μετά το πέραςτης πολιτικήςτουςσταδιοδρομίαςζούνπλουσιοπάροχαχωρίς ναασκούνεπάγγελμα...).

2.Στην κατάστασηπου έχουνφτάσει σήμερατα πράγματα, ανοι ηγεσίες τωνπολιτικώνκομμάτωνεπιθυμούν πραγματικά ναπολεμήσουν τηδιαφθορά, θαπρέπει, αντί ναρίχνουν ηκαθεμιά τιςευθύνες στιςάλλες, ναομολογήσουνθαρραλέα τιςαμαρτίες τουπαρελθόντοςκαι:

α.να πάρουνσυγκεκριμένα θεσμικάμέτρα (δενχρειάζεται νακοπιάσουν πολύγι’ αυτό, ταμέτρα είναιγνωστά, είναι εκείναπου με επιτυχίαεφαρμόζουν οιχώρες μεχαμηλό επίπεδοδιαφθοράς),

β.με πάγιεςεσωτερικέςδιαδικασίες,να ζητούν από ταστελέχη τους“ναδικαιολογούντον τρόπο ζωήςτους” και ναθέτουν εκτόςτης (πολιτικής,διοικητικής, συνδικαλιστικής)ηγεσίαςεκείνους με μηεπαρκείς εξηγήσεις, 

γ.νααπομονώνουνκάθε στέλεχόςτους για τοοποίο ο κόσμοςαναρωτιέται με νόημα“αυτός πού ταβρήκε τα λεφτά;”(σ’ εκείνους που δέχονταινα έχουν δίπλατους, και νακαλύπτουν έτσι τουςπαρανόμωςπλουτίσαντεςσυναδέλφους ήσυντρόφουςτους, θαθυμήσουμε ότι“οι σιωπούντεςσυναινούν” καιότισυναινούντες γίνονταισυνένοχοι και,ως συνένοχοι,χάνουν το δικαίωμανα λένε πως “δενείμαστε όλοιίδιοι”).

3.Όσον αφοράστις ανοίκειεςαόριστεςεπιθέσεις κατάλειτουργών τηςΔικαιοσύνης, τις οποίεςμε περισσήευκολίαεξαπολύουνκατά καιρούςπολιτικέςηγεσίες, στελέχηκομμάτων καιδημοσιογράφοιπου δεν κρύβουντις κομματικέςτουςσυμπάθειες:

α.Οι δικαστέςκαιεισαγγελείςείναιυποχρεωμένοινα λειτουργούνμε βάση τοΣύνταγμα καιτους νόμους,χωρίς ναλαβαίνουνυπόψη τουςπολιτικέςσκοπιμότητες,δημοσκοπήσεις,“απαιτήσεις τωνπολιτών γιαδιαφάνεια” κλπ,χωρίς ναβιάζονται ούτεκαι νακαθυστερούν,και οι πράξειςκαι αποφάσειςτουςκαταγράφονταιεπισήμως καιυπόκεινται στονπροβλεπόμενο απότον Νόμοέλεγχο.

β.Όποιος λοιπόνθεωρεί ότικάποιοςδικαστικόςλειτουργός “δενέκανε καλά τηδουλειά του”, ήυπέπεσε σεοποιοδήποτε παράπτωμακατά τηνάσκηση τωνκαθηκόντωντου, έχει υποχρέωσηνα καταφύγειστα αρμόδιαόργανα και να ζητήσειτον έλεγχότου.   

γ.Ασεβείς, όμως,και αόριστεςεπιθέσεις, μεχαρακτηρισμούςτου τύπου “επίορκοιδικαστές”,“δικαστές πουενεργούν ωςκομματικέςμαριονέτες”,“δικαστές πουεκτελούν τασχέδια που σχεδιάζονταισε κομματικάυπόγεια”, “οιδιάφοροι Σανιδάδες”,“ο κυρεισαγγελέας”,πουενεργούνταιαπό κάποιουςπολιτικούς,συνδικαλιστέςκαι δημοσιογράφους,δεν μπορεί ναγίνουναποδεκτές σεμια ευνομούμενηδημοκρατία.

δ.Δεναντιλαμβάνονταιάραγε οιασεβούντες ότιοι πολίτεςέχουν πλέονεδραιωμένη τηνπεποίθηση πως ο υβριστικόςτους λόγοςεκστομίζεταικάθε φορά πουενέργειες ήαποφάσειςδικαστικώνλειτουργών δενείναι της(κομματικής)αρεσκείας τουςκαι πως οιγενικολογίεςεπιστρατεύονταιελλείψει στοιχείωνικανών ναστηρίξουν τιςκατηγορίες τους;Ότι οι πολίτεςέχουνμεγαλύτερηεμπιστοσύνη στηνκρίση τωνοργάνων της“συντεταγμένης”Δικαιοσύνης απ’ό,τι στις“ιδιοτελείς”κατά περίπτωσηαποφάνσεις τωνευκαιριακώντιμητών της;

4.Οι πολιτικοί,κύριοιυπεύθυνοι γιατην εξάπλωσητης διαφθοράςστη χώρα μας, αςεγκαταλείψουνεπιτέλους τιςκατ’ αλλήλωνανόητεςεπιθέσεις καιας κάνουν τοκαθήκον τους:να αναλάβουναπό κοινού, μεειλικρίνειακαιαποφασιστικότητα,το έργο τηςεξυγίανσης, αρχίζονταςτην κάθαρσηπρώτα πρώτα “απότην αυλή τους”, και νααφήσουνανενόχλητη τηΔικαιοσύνη νακάνει το δικότης καθήκον, ναβρει κα νατιμωρήσει τουςενόχους τωνσυγκεκριμένωνυποθέσεων πουέχουν αχθεί, ήπου θα αχθούν,ενώπιόν της.