Η “Λέσχη Συζητήσεων ΚΙΝΑΛ” και το χρέος του ΠΑΣΟΚ προς τους πολίτες ενόψει εκλογών

του Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλου

1. Ο πολίτης που θεωρεί πως το κύριο προαπαιτούμενο για να μην μπει η Χώρα σε περιπέτειες μετά τις εκλογές της 7ης Ιουλίου είναι ο σχηματισμός σταθερής κυβέρνησης τετραετίας ρωτάει τη ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ, προκειμένου να αποφασίσει σε ποιά από τις δύο παρατάξεις θα δώσει την ψήφο του: “Είστε διατεθειμένοι να συμπράξετε στον σχηματισμό μιας σταθερής κυβέρνησης που θα αναλάβει το γιγάντιο έργο της ανόρθωσης της Χώρας;”.

Η ΝΔ έχει ήδη απαντήσει και η απάντησή της είναι καταφατική.

Η απάντησή του ΚΙΝΑΛ είναι: Δεν μπορούμε να σας απαντήσουμε πριν δούμε το αποτέλεσμα των εκλογών.

Το αίτημα του πολίτη και η απάντηση του ΚΙΝΑΛ, ξανά με απλά λόγια.

- Πολίτης: “Απαντείστε μου, παρακαλώ, πριν ψηφίσω”.

- ΚΙΝΑΛ: “Ψήφισε πρώτα και μετά σου απαντάμε”!

Προφανές το άτοπο της συμπεριφοράς του ΚΙΝΑΛ προς τον πολίτη.

2. Στο ζήτημα των μετεκλογικών συνεργασιών, οι αξιωματούχοι του ΚΙΝΑΛ συμπεριφέρονται ως μέλη μιας Λέσχης Συζητήσεων και όχι ως μέλη ενός Πολιτικού Κινήματος.

(α) Έχουν χωριστεί σε ομάδες, από τις οποίες τρεις οι επικρατέστερες.

- Η πρώτη θεωρεί πως για τα βασικά πολιτικά ζητήματα (θεσμικά, οικονομικά, κοινωνικά…) μπορεί να υπάρξει συμφωνία με τη ΝΔ και, συνακόλουθα, πως μπορεί και πρέπει να υπάρξει κυβερνητική σύμπραξη των δύο κομμάτων.

- Η δεύτερη θεωρεί πως για τα βασικά πολιτικά ζητήματα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πιο κοντά στο ΚΙΝΑΛ από τη ΝΔ και, συνακόλουθα, πως μαζί του “τα ξαναλέμε” μετά τις εκλογές”.

- Η τρίτη θεωρεί πως το ΚΙΝΑΛ πρέπει να ανατρέψει “το διχαστικό δίπολο ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ”.

(β) Ιδού λίγα, από τα πολλά και αντικρουόμενα μεταξύ τους, που έχουν πει για το ζήτημα αυτό αξιωματούχοι του ΚΙΝΑΛ.

- Δηλώνει η Πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ και του ΠΑΣΟΚ Φ. Γεννηματά: Μετά τις εκλογές θα αποφασίσουμε αν θα δώσουμε “ψήφο ανοχής στη Νέα Δημοκρατία”.

- Της απαντάει ο Γραμματέας Επικοινωνίας του ΚΙΝΑΛ Στ. Μαλέλης: “Δεν θα πρέπει να υπάρξει ούτε ψήφος ανοχής σε κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη” (“Δηλαδή να πάμε να στηρίξουμε μία κυβέρνηση που θα φέρει τον όλεθρο, όπως θα είναι η κυβέρνηση Μητσοτάκη;”), αφού “ο χώρος της ευρύτερης προοδευτικής Αριστεράς είναι ο όμορος χώρος μας, εκεί είναι οι σύντροφοί μας” και αφού ο ίδιος “ποτέ δεν θα κρατούσα ίσες αποστάσεις ανάμεσα στη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ”.

Και προχωράει παραπέρα: “Δεν θα φοβηθούμε να πάμε και σε επόμενες εκλογές για να μην πουλήσουμε τις αρχές μας. Θέλουμε προοδευτική διακυβέρνηση. Αν αυτό δεν βγαίνει την επόμενη μέρα δεν θα φοβηθούμε να πάμε σε εκλογές”.

- Δηλώνει ο Ν. Ανδρουλάκης: “Αν το βράδυ των εκλογών ο λαός μας τιμήσει με ένα σημαντικό ποσοστό, οφείλουμε να μπούμε στην κυβέρνηση τιμώντας την ψήφο του. Αλλά με μια προγραμματική συμφωνία και ιεραρχημένες προοδευτικές προτεραιότητες (…). Αν, όμως, ο λαός δεν μας τιμήσει και μας αποδοκιμάσει, τότε εμείς πρέπει να μείνουμε στην αντιπολίτευση”.

- Υπόσχεται ο Γ. Παπανδρέου: “Μετά τις εκλογές, τα ξαναλέμε με τον ΣΥΡΙΖΑ” (και τον “συμπαθή και χαρισματικό πρωθυπουργό”), δηλώνοντας αντίθετος “σε συγκυβέρνηση με τη Ν.Δ.” (Ποιος Παπανδρέου; Ο εγκαταλείψας το ΠΑΣΟΚ που τον είχε τιμήσει αναδεικνύοντάς τον αρχηγό του και πρωθυπουγό, για να γίνει αρχηγός ενός κομματιδίου).

- Οριοθετεί τον “δικό τους αγώνα” ο Π. Χρηστίδης: “Ο δικός μας αγώνας είναι να ανατρέψουμε το σκηνικό του διχαστικού διπόλου ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ”, αφού “η σύγχρονη Κεντροαριστερά δεν χωράει στα δήθεν μέτωπα που επιχειρούν να την εντάξουν”.

- Προειδοποιεί ο Α. Λοβέρδος: “Δεν θα αφήσουμε τη Χώρα να πέσει στα βράχια”.

- Δηλώνει η Ε. Χριστοφιλοπούλου: “Εμείς στο ΚΙΝΑΛ είμαστε αντι-ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπάρχει περίπτωση να συγκυβερνήσουμε, να συμπράξουμε”.

- Παρεμβαίνει ο Ε. Βενιζέλος, τονίζοντας την ανάγκη καθαρού πολιτικού στίγματος: “Υπάρχει μέτωπο Δημοκρατίας κατά του πραξικοπήματος που επιχειρείται. Είναι άλλο οι διαφορές με τον συντηρητικό χώρο κι άλλο πράγμα η αντίκρουση με τους σκευωρούς. Κι έρχονται κι άλλα. Δεν θα στοχεύουν μόνο όσους είναι κατά του γλοιώδους φλερτ με τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά ολόκληρη τη δημοκρατική παράταξη. Η πολιτική πρόταση της προοδευτικής παράταξης πρέπει να είναι σαφής”.

3. Αντί για όλα αυτά τα αντιφατικά, το ΚΙΝΑΛ θα μπορούσε και θα έπρεπε να αρθρώσει ένα καθαρό λόγο, περίπου έτσι:

“Μετά τις εθνικές εκλογές δεν θα συνεργαστούμε με τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί ‘είμαστε σε πόλεμο με τον τυχοδιώκτη, νεοκομμουνιστή Τσίπρα και την παρέα του’ και γιατί ‘η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει υπηρετήσει συγκεκριμένα συμφέροντα στο εσωτερικό και στο εξωτερικό όσο καμία άλλη κυβέρνηση’ (Φ. Γεννηματά), γιατί ‘η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κανένα αξιακό φραγμό, δεν πιστεύει κάπου, πιστεύει μόνον στην άσκηση και τη νομή της εξουσίας’ (Ε. Βενιζέλος), γιατί ‘η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε η πιο δημαγωγική, ανίκανη και καταστρεπτική κυβέρνηση της μεταπολίτευσης’ (Α. Λοβέρδος), γιατί ‘ο ΣΥΡΙΖΑ εγκαινιάζει νέα κοινοβουλευτικά ήθη που απαξιώνουν πλήρως τους θεσμούς`’ (Ν. Ανδρουλάκης), γιατί…., γιατί…, γιατί…

Με τη ΝΔ θα συνεργαστούμε, εάν συμφωνήσουμε στα βασικά πολιτικά ζητήματα (θεσμικά, οικονομικά, κοινωνικά…), πράγμα που μπορεί να επιτευχθεί, καθώς αυτά για τα οποία συμφωνούμε μαζί της είναι πολύ περισσότερα από αυτά για τα οποία διαφωνούμε”.

4. Αν αυτά τα καθαρά λόγια έλεγε το ΚΙΝΑΛ πριν από τις εκλογές, πολλοί πολίτες από αυτούς που πιστεύουν πως για να βγεί η Χώρα από την πολύπλευρη –οικονομική, κοινωνική, ηθική– κρίση στην οποία βρίσκεται σήμερα, χρειάζεται να κυβερνηθεί από μια κυβέρνηση συνεργασίας ΝΔ και ΠΑΣΟΚ (όπως επιτυχώς έγινε το 2012-14 με την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, που Τσίπρας και Γ. Παπανδρέου τόσο συκοφάντησαν και συνεχίζουν να συκοφαντούν) θα ανταποκρίνονταν στο κάλεσμα του ΚΙΝΑΛ να το “τιμήσουν με ένα σημαντικό ποσοστό”.

Αλλιώς, ίδωμεν!