Τι μας θύμισε η παραίτηση των δύο οικονομικών εισαγγελέων

(του Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλου)

Η προ ημερών παραίτηση των δύο οικονομικών εισαγγελέων μας θύμισε:

(1) τι έγραφε, τον Σεπτέμβριο 2007, ο Επίτιμος πρόεδρος του Αρείου Πάγου κ. Στέφανος Ματθίας για τη συμπεριφορά των ελληνικών κομμάτων απέναντι στα Δικαστικά όργανα,

(2) τι δήλωνε ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης κ. Χάρης Καστανίδης (α) τον Απρίλιο 2010, όταν η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου απέρριψε το αίτημά του να ακυρωθεί η απόφαση του (ενδεκαμελούς) Ανωτάτου Δικαστικού Συμβουλίου που δεν είχε κάνει δεκτό ερώτημά του για τη θέση σε προσωρινή αργία του πρώην ανακριτή της υπόθεσης Siemens κ. Ν. Ζαγοριανού και (β) τον Απρίλιο 2011, όταν ο Πρόεδρος και ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κ.κ. Γ. Καλαμίδας και Ι. Τέντες αρνήθηκαν να προσέλθουν στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής για “συζήτηση” ζητημάτων δικαιοσύνης.

1. Επιστολή του κ. Στέφανου Ματθία, Επίτιμου προέδρου του Αρείου Πάγου, που δημοσιεύτηκε στην « Καθημερινή» στις 16.9.2007 με τίτλο «Κομματικές επιθέσεις κατά των ανώτατων δικαστηρίων»

«Με απογοήτευσε η κατά του Αρείου Πάγου ανοίκεια επίθεση εκπροσώπων του ΠΑΣΟΚ, που χαρακτήρισαν ως «δικαστικό πραξικόπημα» τη μη ανακήρυξη της κ. Φ. Γεννηματά λόγω κωλύματος εκλογιμότητάς της. Οι ίδιοι εκπρόσωποι διατύπωσαν και υπόνοιες κομματισμού του ανώτατου αυτού δικαστηρίου! Ανάλογες επιθέσεις έχουν γίνει και στο πρόσφατο παρελθόν, από κομματικούς εκπροσώπους και υπουργιύς όλων των κομμάτων, σε βάρος όχι μόνο του Αρείου Πάγου, αλλά και του Συμβουλίου της Επικρατείας και του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου, με αφορμή πάντοτε αποφάσεις τους που δεν ήταν αρεστές στο κόμμα.

Τέτοιες πρακτικές μαρτυρούν πολιτική ανωριμότητα. Υπονομεύουν μια κρατική λειτουργία από άλλη ισότιμη και εμφανίζουν το κράτος αναξιόπιστο και σπαρασσόμενο. Επομένως οι πρακτικές αυτές είναι ασυμβίβαστες προς τη συνταγματική μας τάξη. Και τούτο ανεξάρτητα αν η επίμαχη δικαστική απόφαση είναι ορθή ή όχι, ζήτημα συχνά αναμφίβολο. Η ορθότητα ή μη της απόφασης μπορεί να αμφισβητηθεί με απροκατάληπτη κριτική. Σε καμιά περίπτωση δεν επιτρέπεται να αποτελέσει ευκαιρία διασυρμού.

Ωστόσο, τα ελληνικά κόμματα μένουν προσκολλημένα στην αήθη τακτική τους, χαρακτηρίζοντάς την ως «κριτική», ενώ αποτελεί ωμή απόπειρα κατασυκοφάντησης. Προκειμένου να υπηρετήσουν κάποιο διαβατικό συμφέρον ή να δημιουργήσουν εντυπώσεις, δεν διστάζουν, όταν κάποια απόφαση των ανώτατων δικαστηρίων τους φαίνεται κομματικά ασύμφορη, να προσβάλλουν τα δικαστήρια αυτά με εκφράσεις καταφρονητικές, διατυπώνοντας ενίοτε και υποψίες για σκοτεινές διασυνδέσεις…

Πιστεύουν ότι αποτρέπουν έτσι το πολιτικό κόστος από τη δυσμενή γι’ αυτά δικαστική απόφαση. Όμως, δείχνουν απλώς την ανευθυνότητά τους και χάνουν την αξιοπιστία τους».

2. Δηλώσεις του πρώην υπουργού Δικαιοσύνης κ. Χ. Καστανίδη

α) όταν η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, τον Απρίλιο 2010, απέρριψε το αίτημά του για ακύρωση της απόφασης του ενδεκαμελούς Ανωτάτου Δικαστικού Συμβουλίου να μη θέσει σε προσωρινή αργία τον πρώην ανακριτή της υπόθεσης Siemens κ. Ν. Ζαγοριανό:

“Δεν μπορώ να υποχρεώσω κανένα σε αυτοσεβασμό, όπως και κανέναν δεν μπορώ να υποχρεώσω να διεκδικεί τον σεβασμό της κοινωνίας” (Προφανώς, ο ένας, ο και πολιτικός κ. Χ. Καστανίδης, δεν μπορεί να υποχρεώσει τους, πενήντα, ανώτατους δικαστικούς …, αν και θα το ήθελε!).

β) όταν, τον Απρίλιο 2011, ο Πρόεδρος και ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κ.κ. Γ. Καλαμίδας και Ι. Τέντες αρνήθηκαν να προσέλθουν στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής για “συζήτηση” ζητημάτων δικαιοσύνης:

«Ένιοι εκ των ανωτάτων δικαστικών λειτουργών δεν έχουν κατανοήσει ότι κατά το Σύνταγμα η πρώτη εξουσία είναι η νομοθετική» (“Δεύτερη” δεν είπε ποια είναι, ούτε σε ποιο άρθρο του Συντάγματος βρήκε την ιεραρχική κατάταξη των τριών εξουσιών!).