Για το οικονομικό και αντιμεταρρυθμιστικό του πρόγραμμα, όχι για το χρέος, η ρήξη Τσίπρα με την Ευρωζώνη

του Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλου

1. Ο κίνδυνος της σύγκρουσης με την Ευρωζώνη δεν προέρχεται από τη γνωστή θέση του ΣΥΡΙΖΑ για το ζήτημα του χρέους (διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους κ.λ.π.).

Για το πρόβλημα του χρέους θα βρεθεί μια λύση (επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του, μείωση του επιτοκίου κ.λ.π.) που ο κ. Τσίπρας δεν θα μπορέσει να μην την αποδεχτεί (γνωστές οι δηλώσεις Σταθάκη και άλλων).

Ο κίνδυνος προέρχεται από την άρνηση του κ. Τσίπρα να αναγνωρίσει τις Συμφωνίες των προηγούμενων κυβερνήσεων με την Ευρωζώνη και τη «δέσμευσή» του να μη ζητήσει παράταση του ισχύοντος Προγράμματος, αλλά να το καταργήσει και να εφαρμόσει το «Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης», «άμεσα και ανεξάρτητα από τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές”!

2. Τις απαιτήσεις αυτές του κ. Τσίπρα είναι αδύνατο να τις δεχτούν οι κυβερνήσεις και τα κοινοβούλια των χωρών της Ευρωζώνης.

Αφού, πέραν άλλλων, το «Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης» επιφέρει αύξηση των δαπανών και μείωση των εσόδων του κράτους, ενώ προβλέπει αύξηση του ελέγχου και της συμμετοχής του κράτους στην οικονομία, έλεγχο της ιδιοκτησίας και της διοίκησης των Τραπεζών, ανατροπή των μεταρρυθμίσεων και ιδιωτικοποιήσεων που έχουν ήδη ξεκινήσει κ.τ.τ. και αγνοεί παντελώς την αύξηση της παραγωγικότητας (χακτηριστικό ότι η λέξη “παραγωγικότητα” δεν αναφέρεται ούτε μια φορά σ’ αυτό!).

Με δυο λόγια, το “Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης”:

- τινάζει στον αέρα τη δημοσιονομική ισορροπία και τις μεταρρυθμίσεις (που χωρίς αυτά δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη της οικονομίας, βελτίωση της θέσης των πολιτών και μείωση της ανεργίας) και τελικά οδηγεί σε τρισχειρότερη και μόνιμη λιτότητα,

- αντίκειται, σε πολλά σημεία του, στο Κοινοτικό Κεκτημένο και τις Συμφωνίες που έχει υπογράψει η Ελλάδα με την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

3. Τις απαιτήσεις του κ. Τσίπρα τις έχουν ήδη απορρίψει οι ηγέτες της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την απόρριψή τους την έχουν ήδη διαμηνύσει με επαναλαμβανόμενες πανόμοιες δημόσιες δηλώσεις τους:

- “Η (οποιαδήποτε) κυβέρνηση οφείλει να σεβαστεί τις δεσμεύσεις της Ελλάδας προς τους άλλους ευρωπαίους πολίτες για τη συνέχιση της δημοσιονομικής πειθαρχίας και των μεταρρυθμίσεων που έχουν συμφωνηθεί”.

- «Πρώτα θα γίνει η διαπραγμάτευση με την Τρόικα για την ολοκλήρωση του ισχύοντος Προγράμματος, θα ακολουθήσει η διαπραγμάτευση για την προληπτική γραμμή πίστωσης και τελευταία θα διεξαχθεί η διαπραγμάτευση για τη διευθέτηση του χρέους».

4. Όσο για τη «δέσμευσή» του να μη ζητήσει παράταση του Μημονίου (μετά τη λήξη του στο τέλος Φεβρουαρίου), ο κ. Τσίπρας έκανε σ’ αυτήν, πριν από λίγες μέρες, μια... μικρή διόρθωση πορείας.

Όπως “διευκρίνισε η Κουμουνδούρου”, “όποια παράταση ενδεχομένως τεθεί στο τραπέζι δεν θα αφορά συζήτηση για επιβολή και εφαρμογή μέτρων, αλλά μόνο για συνολική διαπραγμάτευση του χρέους και της δανειακής σύμβασης”!

(α) Προς διασκέδασή μας μάλλον η θολή αυτή διατύπωση για την παράταση!

Από ποιον, πότε και για πόσο χρονικό διάστημα περιμένει ο κ. Τσίπρας “ενδεχομένως να τεθεί στο τραπέζι” η “όποια” παράταση; Από… την Εσθονία άραγε ή μήπως από τη Σλοβενία;

(β) Φαντάζεται ο κ. Τσίπρας πως, κατά τη “διαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης”, η “συζήτηση” θα γίνει χωρίς αναφορά στους όρους χορήγησης του δανείου;

Αναμένει να συμβεί το παγκοσμίως αδιανόητο, να δίνουν οι δανειστές δάνεια χωρίς όρους;

Και, μάλιστα, ποιοι δανειστές; Δεκαέξι λαοί της Ευρωζώνης, που κάποιοι απ’ αυτούς δανείζονται με τετραπλάσια επιτόκια απ’ αυτά με τα οποία μας δανείζουν!

5. Συμπερασματικά

Ρήξη με την Ευρωζώνη θα συμβεί όχι για το χρέος αλλά για το οικονομικό και αντιμεταρρυθμιστικό του πρόγραμμα, αν ο κ. Τσίπρας επιμείνει στην εφαρμογή του.

Αν δεν επιμείνει, θα υπάρξει ρήξη του κ. Τσίπρα όχι με την Ευρωζώνη αλλά με την Αριστερή Πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ.