Για τον “πόλεμο” που “το μιντιακό σύστημα έχει κηρύξει στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ”

του Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλου

1. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ισχυρίζεται πως το “μιντιακό σύστημα” του “έχει κηρύξει πόλεμο”.

Και εμείς απορούμε:

- Για ποιον πόλεμο εναντίον του μιλάει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, όταν οι άνθρωποι του “μιντιακού συστήματος” αποφεύγουν να θέσουν ερωτήματα που θα τον φέρουν σε δύσκολη θέση, όταν επιχειρούν επιμόνως να μας πείσουν πως “μετασχηματίζεται” σε κόμμα του κεντροαριστερού χώρου και όταν του φέρονται με ιδιαίτερα ευνοϊκό τρόπο σε σχέση με τα άλλα κόμματα; (στις τηλεοπτικές εκπομπές, ιδίως, η υπέρ αυτού διαφορά στο ύφος τους απέναντι στους συμμετέχοντες, στον χρόνο του λόγου τους και στη δυνατότητα... διακοπών του λόγου των άλλων είναι ολοφάνερη).

- Μήπως και η (αποκαλυπτική) “συνέντευξη” που πήρε ο Γ. Αυτιάς του ΣΚΑΪ από τον Αλ. Τσίπρα, στς 9.2.13, εντάσσεται στον πόλεμο αυτό;

2. Ερωτήματα που το “μιντιακό σύστημα” αποφεύγει να θέσει στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ:

- Πώς εξηγείτε το γεγονός ότι όλες οι κυβερνήσεις με προβλήματα σαν τα δικά μας, ακόμα κι αυτές που δεν έχουν Μνημόνια, εφαρμόζουν μέτρα σαν τα “μνημονιακά”, ενώ και κυβερνήσεις χωρών εκτός Ευρώπης (ΗΠΑ, Ρωσσίας, Κίνας κ.α) μας ζητούν να εφαρμόσουμε το συμφωνημένο Πρόγραμμα;

- Ποια κόμματα στην Ελλάδα, Ευρώπη ή αλλού αποδέχονται τις απόψεις σας για κατάργηση του Μνημονίου κ.λ.π., εκτός από τους Ανεξάρτητους Έλληνες, τη Χρυσή Αυγή και κάποια μικρά αριστερά κόμματα της Ευρώπης;

- Ρωτήσατε τον Λούλα γιατί, παρότι αριστερός, εφάρμοσε τις “βάρβαρες νεοφιλελεύθερες πολιτικές” του ΔΝΤ για να βγάλει τη Βραζιλία από την κρίση;

- Γιατί δεν αρχίσατε την “αναζήτηση συμμαχιών” από τις ευρωπαϊκές χώρες, με πρώτες τις χώρες της Ευρωζώνης, αλλά επιλέξατε τις ΗΠΑ και χώρες της λατινικής Αμερικής;

- Τί απαντάτε σ’ αυτούς που λένε πως η Ευρωζώνη δεν θα δεχτεί την κατάργηση του Μνημονίου με συνέχιση της χρηματοδότησής μας (καθώς τότε την ίδια μεταχείριση θα αξίωναν και οι άλλες χώρες με μνημόνια κι αυτό θα οδηγούσε τελικά στη διάλυσή της) και πως, αν της τεθεί το δίλημμα, θα προτιμήσει το μικρότερο γι’ αυτήν κακό, την οικειοθελή έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη;

- Σε ποια συγκεκριμένα μέτρα για την αναδιάρθρωση του κράτους και την προσέλκυση επενδύσεων και σε ποιες ιδιωτικοποιήσεις θα προχωρούσατε και ποια κλειστά επαγγέλματα θα “ανοίγατε”, αν γινόσασταν κυβέρνηση;

- Πώς ζητάτε εκλογές “το συντομότερο δυνατό”, ισχυριζόμενοι ότι είσαστε έτοιμοι να κυβερνήσετε, όταν, όπως έχετε δημόσια ομολογήσει, δεν έχετε ακόμα καταλήξει σε συγκεκριμένο Πρόγραμμα για την έξοδο της Χώρας από την κρίση;

- Σχετικά με τη διαφθορά, δεν δικαιολογείτε το φακελάκι και δεν προσφέρετε άλλοθι στους διεφθαρμένους υπαλλήλους, όταν δηλώνετε:“Όταν εξαθλιώνεις τον δημόσιο υπάλληλο, πρέπει να βρει ένα τρόπο να ζήσει”;

- Τι απαντάτε σ’ αυτούς που λένε ότι με τη στάση σας οδηγείτε τη Χώρα στην απομόνωση και την απόλυτη καταστροφή, ενώ με την τήρηση του συμφωνημένου Προγράμματος ανάκαμψης υπάρχει ελπίδα να βγούμε από την κρίση;

3. Το “μιντιακό σύστημα” επιχειρεί να μας πείσει πως, με τα ταξίδια στη λατινική Αμερική, Γερμανία και ΗΠΑ, “ο Τσίπρας άλλαξε πρόσωπο”, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ “μεταλλάσσεται” σε κόμμα του κεντροαριστερού χώρου κ.τ.τ.

Για παράδειγμα, ακούμε τον Π. Τσίμα του MEGA και των ΝΕΩΝ να αναφωνεί, μετά τη συνάντηση Τσίπρα-Σόιμπλε, “σήμερα είναι μια καινούργια μέρα!” (15.1.13), βλέπουμε τον Α. Κωβαίο του ΒΗΜΑΤΟΣ να γράφει για “στροφή 180 μοιρών” (13.1.13), τον Ν. Ξυδάκη της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ να διαπιστώνει “Η οικοδόμηση ενός ισχυρού κεντροαριστερού πόλου, φαίνεται να πέφτει στους ώμους του πρώην μικρού, αριστερού ΣΥΡΙΖΑ” (10.2.13), τον Δ. Οικονόμου του ΣΚΑΪ να διακρίνει “ένα διαφορετικό ΣΥΡΙΖΑ, μετά τα ταξίδια του Τσίπρα” (12.2.13)...

Και εμείς οι αφελείς διερωτώμαστε πώς γίνεται οι ανιχνεύοντες τη “μετάλλαξη” του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ να παραβλέπουν:

(α) τα πρόσφατα επίσημα κείμενά του (Πολιτική Απόφαση Κεντρικής Επιτροπής 3.2.13, Διακήρυξη 2.12.12) που επιβεβαιώνουν τις διακηρυγμένες στα προηγούμενα (Επικαιροποιημένο Προεκλογικό Πρόγραμμα 1.6.12, Εκλογικό Πρόγραμμα 29.4.12) δεσμεύσεις του:

- να ακυρώσει τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς τους νόμους στη Βουλή,

- να επαναδιαπραγματευτεί τις δανειακές συμβάσεις,

- να αντιμετωπίσει “το ενδεχόμενο απειλών ή εκβιασμών για διακοπή της χρηματοδότησης, έξοδο από το ευρώ κ.α. με όλα ανεξαιρέτως τα όπλα”, αναμετρούμενος “ακόμη και με τη χειρότερη έκβαση”, “όπως ήθελε να συμπυκνώσει το σύνθημα που χρησιμοποιήσαμε ‘καμιά θυσία για το ευρώ’ ”,

- να θέσει το τραπεζικό σύστημα υπό την ιδιοκτησία και τον έλεγχο του Δημοσίου,

- να  αναστείλει τις ιδιωτικοποιήσεις και να επαναφέρει υπό δημόσιο έλεγχο τις επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας που έχουν ιδιωτικοποιηθεί ή βρίσκονται σε διαδικασία ιδιωτικοποίησης;

(β) τις πολυπληθείς συνεντεύξεις, άρθρα και δηλώσεις (παλαιότερες και πρόσφατες, αμέσως προ και μετά τα ταξίδια Τσίπρα), όπου ο πρόεδρος και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ επιμένουν στις δεσμεύσεις αυτές;

Πώς γίνεται να μην αντιλαμβάνονται ότι τυχόν απόπειρα κάποιων του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ να τον απεμπλέξουν από τη μοιραία φαντασίωση “ΟΧΙ στο Μνημόνιο ΝΑΙ στο Ευρώ” θα σημάνει τη διάσπαση και τη συρρίκνωσή του;

4. Πόλεμος εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ήταν μήπως και η “συνέντευξη” που πήρε ο Γ. Αυτιάς του ΣΚΑΪ από τον Αλ. Τσίπρα στις 9.2.13; (που πολύ μας διασκέδασε με τις χαριτωμένες ερωτήσεις, τις επιδοκιμαστικές αναφωνήσεις του δημοσιογράφου στα λεγόμενα του κ. Τσίπρα και τις εκατέρωθεν φιλοφρονήσεις).

Οι “ερωτήσεις” που θαυμάσαμε;

- Είστε ικανοποιημένος, κε Πρόεδρε, από το αποτέλεσμα που έφερε ο κ. Σαμαράς, 18,5 δις ευρώ, ή εσείς θα λέγατε “Έχω ένα λαό που υποφέρει, δώστε στον λαό αυτό μια ελπίδα”;

- Στα ακίνητα, θα πάρετε απ’ αυτούς που έχουν μεγάλη περιουσία για να δώσετε στους φτωχούς;

- Το Μνημόνιο ζητάει 4 δις, άλλα 2,5 δις θα επιβληθούν, ποιος θα τα πληρώσει, κε Πρόεδρε;

- Ο Αλέξης Τσίπρας λέει σήμερα στη μεσαία τάξη, που αυτή τη στιγμή διαλύεται, “μη φοβάσαι από μένα, γιατί εγώ δεν θα σου βάλω περισσότερους φόρους”, έρχεται να πει στον συνταξιούχο, τον εργαζόμενο, τον μισθωτό “εγώ δεν θα σου μειώσω άλλο τη σύνταξη, αλλά θα στη συμπληρώσω” και σ’ αυτόν που παίρνει 580 ευρώ “έχεις ελπίδες να πάρεις μεγαλύτερο μισθό απ’ την πολιτική μου”;

Οι επιδοκιμαστικές αναφωνήσεις του δημοσιογράφου και οι αμοιβαίες φιλοφρονήσεις για τον διεξαχθέντα “διάλογο” που απολαύσαμε;

- Είναι πολύ σημαντικό αυτό που λέτε, κε Πρόεδρε! Είναι σημαντική η σημείωσή σας!

- Πόσο δίκιο έχετε! Ο Ν. Ξυδάκης λέει στην “Καθημερινή” σήμερα αυτό που λέτε τώρα εσείς...

- Είμαι σκληρός απέναντί σας, αλλά αυτή είναι η θέση μου κε Πρόεδρε!

Τσίπρας: Είναι ευχάριστο, γιατί αλλιώς θα ήταν μονόλογος!

- Είπατε, είπα, σε κάποια σημεία συγκρουστήκαμε με σφοδρότητα, σε κάποιες στιγμές ήρθαμε σε πίεση...!

Τσίπρας: Αυτό που κάναμε σήμερα, χωρίς στημένες ερωτήσεις...!

5. Ο αντικειμενικός παρατηρητής διαπιστώνει πως “το μιντιακό σύστημα” όχι μόνο δεν “έχει κηρύξει πόλεμο στον ΣΥΡΙΖΑ” αλλά, αντιθέτως, του φέρεται ευνοϊκότερα απ’ ό,τι στα άλλα κόμματα.