Οι πολιτικοίστην τηλεόραση

Γιατις εμφανίσειςπολιτικών στιςτηλεοπτικές εκπομπέςέγραψαν:

ΟΦώτηςΚαλλιαγκόπουλος

στην«Καθημερινή»,στη στήλη «ΣΤΑΣΕΙΣ»με τίτλο «Οκύριοςαντάρτης», στις23.8.08:

«Μεαμόρφωτους,ανεπαρκείς,κινδυνολόγους,ανεύθυνους καιυπερφίαλους ενπολλοίςδημοσιογράφους,ευδοκιμεί τοφρούτο του«αντάρτη», των«πηγών», των«κύκλων» και των«ασφαλώναποκλειστικώνπληροφοριών».Συνήθως, αυτόςο τύπος τουπολύξερου καισυνήθως«τραμπουκίζοντος»δημοσιογράφουμε τηναυτοπεποίθησηστα ύψη, είναιαυτός πουφουσκώνεισυνήθως ταμυαλά τουαντάρτη. Είναικάτι σανσυγκοινωνούνταδοχεία, αν δειςπώςπλησιάζονται π.χ.στη Βουλή. «Εγώτου είπα, αν δεντο αλλάξειςδεν το ψηφίζω!»«Μου το λες στηνκάμερα;» Εδώ οαντάρτηςαρχίζει νακάνει τον δύσκολο,αλλά τοφιντάνιαρχίζει τοψηστήρι,υπαγορεύονταςακόμη και τοπολύτιμο «κιου»στη σωστήτηλεοπτικήασφυκτικήδιάρκεια καιμε τηγαργαλιστικήτηλεοπτικήδιατύπωση που θαδώσει και τηδιάσταση της αιχμηρήςδιαφωνίας.Αυτά δεν είναιυπερβολές για τουςανθρώπους τουχώρου μας, κιείναι δυστυχώςτμήμα τηςγενικότερηςκατάπτωσης καιτης ίδιας τηςπολιτικής ζωής».

ΟΑλέξηςΠαπαχελάς

στην«Καθημερινή»,στη στήλη «ΣΧΟΛΙΟ» μετίτλο «Τηλεαπαξίωσηυπουργών», στις 18.4.07:

«Έχουμεπάλι το θέαμαυφυπουργού, εν μέσωσοβαρήςκρίσης, ναμιλάει με τουςανακρίνοντεςδημοσιογράφουςστον ενικό σεμια ατμόσφαιρααπερίγραπτηςοικειότητος.«Ναι Γιώργο μου»,«Έλα Νίκο μουτώρα», όλα αυτάακούγονται σανμια παρέα πουέχει μάθει νακάνει χαβαλέόλη μαζί. Και οιτηλεπερσόνες κάνουντη δουλειάτους, οιπολιτικοί τιπαριστάνουν;Γιατί πρέπει ναυφίσταται οΕλληναςπολίτης αυτό τοθέαμα, το οποίοαπαξιώνει τονθεσμό τουπολιτικού καιπολύπερισσότεροτου υπουργού;».

ΟΔημήτρης Α.Kαπράνος

στην«Καθημερινή»,στη στήλη «ΕΝΤΟΣΤΩΝ ΤΟΙΧΩΝ» μετίτλο «Περίσυμπεριφοράς», στις4-2-07:

«Νασταθούμε γιαλίγο και στοχάλι των«ειδήσεων» στακανάλια.Είδαμε,έκπληκτοι, δυοβουλευτές (τηςΝ.Δ. και τουΠΑΣΟΚ) να«συζητούν» μεδυο γνωστούς«παραθυράκηδες»,οι οποίοι όχιμόνο τουςειρωνεύονταν,όχι μόνο τουςδιέκοπταν αλλάτους μιλούσανσχεδόνεπιτιμητικάκαι στον ενικό,με τα μικράτους ονόματα.Θαεπαναλάβουμετη θέση τηςστήλης και θα ζητήσουμεκαι πάλι από τουςεκπροσώπους τουλαού στο κοινοβούλιονα σεβασθούντο αξίωμά τουςκαι τον θεσμότον οποίουπηρετούν καινα πουν «δεν πάειάλλο» στο επίπεδοτου διαλόγουπου έχειεπιβάλει ητηλεοπτική μαςδημοκρατία. Νααξιώσουν νατους μιλούνστον πληθυντικό,να τουςσέβονται καινα τους λένε«κυρίους». Κάποιαστιγμή, ητηλεόρασηπρέπει ν’ αρχίσεινα διδάσκεισυμπεριφοράστους πολίτες.Αλλά, θα μου πείτε,για ναδιδάξειςσυμπεριφορά,πρέπει να τηνέχεις μάθεικαι ο ίδιος!»

ΟΧρήστοςΓιανναράς

στην«Καθημερινή»,στη στήλη«ΕΠΙΦΥΛΛΙΔΑ» μετίτλο «Ποιατρομοκρατίατρομοκρατείπερισσότερο;», στις28.1.07:

«Καμιάκυβέρνηση δενείχε και δενέχει τηνικανότητα, τηντιμιότητα καιτη βούληση ναυπερασπίσει τα στοιχειώδητηςδημοκρατίαςκαι τηςανθρώπινης νοημοσύνηςαπό αυτή τηνκρετινικήβαναυσότηταπαραπληροφόρησης.

Καιδέχονταιυπουργοί,βουλευτές,κομματικάστελέχη, μεμοναδικό(προφανέστατο)κίνητρο ναζητιανέψουντηλεοπτική«αναγνωρισιμότητα»,τον συμφυρμότους όχι μόνομεδημοσιογράφουςεξωνημένουςστον πιο χυδαίοκομματισμό,αλλά και μεκάτι θλιβεράσυμπλεγματικάπαιδάρια,αποκυήματακομματικούγενιτσαρισμού,που κρώζουνκονσερβαρισμένααναχρονιστικάιδεολογήματασαν σεπροστάδιοάνοιας. Στις «συζητήσεις»αυτές το «κακό»μπορεί ναεντοπίζεται αφηρημέναστην «εξουσία»,στο «μεγάλοκεφάλαιο» ήστον «ιμπεριαλισμό»,έχει όμωςσυγκεκριμένηενσάρκωση στουςμεροκαματιάρηδεςυπαλλήλους τουκράτους, τους επιφορτισμένους,από τηνκαθολικήκοινωνικήβούληση, ναπροστατεύουντη ζωή, τηνπεριουσία, τησωματική ακεραιότητατων πολιτών».

ΟΘάνοςOικονομόπουλος

στην«Καθημερινή»,στη στήλη «AΝΕΜΟΔΕΙΚΤΗΣ», στις13.10.06:

«Προφανώςκαι υπάρχεικάποια «σύμβαση»μεταξύκαναλιών (και«τηλεαστέρων»)και πολιτικών –δημόσιωνπροσώπων γενικότερα,αλλά κυρίωςπολιτικών: θα σεβγάζουμε, όσοεμπαθής,προκλητικός,διαστρεβλωτήςτηςπραγματικότητας,υβριστής του(παντός!) άλλου,εριστικός καιαν είσαι, αρκείη παρουσία σουνα δίνει«νούμερα».(Γενικά, δηλαδή,αυτό πουμετράει είναι... τα«νούμερα»!) Και,από την άλληπλευρά, ησύμβαση προβλέπει(από όσο κρίνεικανείς από τηνεικόνα πουεκπέμπεται απότουςτηλεοπτικούςδέκτες μας) πωςτο δημόσιοπρόσωπο είναιδιατεθειμένονα παίξει τον«ρόλο» που τακανάλιαπεριμένουν απόαυτό (ακόμη καιαν δεν είναιέτσι στην...καθημερινήπραγματικότητα!),αρκεί... να τον«παίζει» μεαντάλλαγμα τηδόλια «αναγνωρισιμότητα»,την τόσοκρίσιμη για τιςκάλπες, τους...ανασχηματισμούς,τιςεσωκομματικέςισορροπίες.Πρόκειται γιακαθαρήσύμβαση. Με ενδιαφέροντα«μικράγράμματα», γιατουςπαροικούντες τηδημοσιογραφική«Ιερουσαλήμ» ».

ΟΣτάμος Zούλας

στην«Καθημερινή»,στη στήλη «ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ» με τίτλο«Bεζύρηδες καιχατζηαβάτεςστην T.V.», στις 16.10.05:

«Tοπαραμύθι πουεπικαλούνταιοι τηλεοπαθείςυπουργοί καιβουλευτές περίτης

υποχρεώσεώςτους ναενημερώνουν τοκοινό ή να ανταποκρίνονταιστον αναγκαίοπολιτικόδιάλογο, όχι μόνονδεν πείθει πλέον κανέναν,αλλά έχειγίνει καικαταγέλαστο.

Tαπερισσότερα«ειδησεογραφικά» δελτίακαι οι «ενημερωτικές»εκπομπές τωνιδιωτικώνκαναλιών έχουνμεταβληθεί σετηλεοδικεία. Mετον–υποτίθεται–ουδέτεροπαρουσιαστήκαι μια ομάδαδημοσιογράφων-ανακριτώνμε προκατειλημμένηάποψη και κρίση.Οιπροσερχόμενοισε αυτού τουείδους τατηλεοδικείαπολιτικοί,ιδίως του κυβερνώντοςκόμματος,γνωρίζουνπλέον ότι δενέχουν καμίαδυνατότητα ναδιαλεχθούνκόσμια, καμία πιθανότητανα πείσουν καινα επιβάλουν ωςορθή την άποψήτους. H ενοχή καιη καταδίκηείναι εκ τωνπροτέρων δεδομένες,οπότε απομένειστα μέλη τουτηλεοδικείουνα διασύρουνκαι ναεξευτελίσουντον «υπόλογο».Aυτός, είτεαντιμετωπίζειπαθητικά καιαδιαμαρτύρητατη σκαιάσυμπεριφοράτων«κατηγόρων» του,είτε προσπαθείνα τουςαντιμετωπίσειμε ανάλογούφος. Και στις δύοπεριπτώσεις οιστόχοι τουτηλεοδικείουέχουν επιτευχθεί.Αν ο «υπόλογος»συμπεριφερθείπρος τους «δικαστάς»του, όπως οXατζηαβάτηςστον Bεζύρη,τότε έχουμετον θρίαμβοτου νέου αυτούείδους της«δημοσιογραφίας»επί τηςεξουσίας. Αν ο«δικαζόμενος»προσπαθήσει ναμιμηθεί τησυμπεριφοράτων «κατηγόρων»του τότε ηεκπομπήμεταβάλλεταισε σκυλοκαβγά,με αποτέλεσμα ητηλεθέαση ναεκτιναχθεί σταύψη.

Φυσικάοεκτραχηλισμόςμιας μερίδοςτηλεοπτικών δημοσιογράφωνδεν είναι κάτιτο νέο. Ωστόσο,το φαινόμενοήταν μέχριτώρα κάπωςπεριορισμένοκαι ενδημούσεστα μικρότερακανάλια. Hδη,όμως,εμφανίζεταιεπικίνδυναεπιδημικό, αφούέχει προσβάλει,λιγότερο ήπερισσότερο,τουςμεγαλύτερους–καιθεωρούμενουςσοβαρότερους–ιδιωτικούςσταθμούς.Αρχίζει,δηλαδή, να αποκτάένανκυριαρχικόρόλο στον τρόποασκήσεως τουδημοσιογραφικούελέγχου καιτης κριτικής,διαπλάθονταςέτσι μια νέασχέση τουπολιτικού με τομέσο ενημερώσεως.Σχέση, η οποία αφ’ενός τείνειστον εκφυλισμόκάθε αρχής καιαξιώματος, αφ’ετέρου δεαναβαθμίζει σεόργανα μιαςυπέρτατηςεξουσίας τασυγκεκριμένα MMEκαι τουςδημοσιογράφουςπου τα υπηρετούν».