Το πυροτέχνημα Τσίπρα για δημοψήφισμα: Σύγχυση ή ένδειξη αμηχανίας για το αδιέξοδο;

του Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλου

1. Υπόθεση εργασίας: Ας πούμε πως στις εθνικές εκλογές ο κ. Τσίπρας καταφέρνει να συνεργαστεί με τους ΑΝΕΛΛ ή με άλλους, να εξασφαλίσει ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή, να σχηματίσει κυβέρνηση με τους κ.κ. Λαφαζάνη και Καμμένο και να προσέλθει στη διαπραγμάτευση με την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Εκεί, οι θέσεις που θα υποστήριζε θα ήσαν ασφαλώς εκείνες που έχουν εγκριθεί από το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ (ακύρωση των μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων, επαναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων και ακύρωση των επαχθών όρων τους, διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους με πραγματοποίηση λογιστικού ελέγχου, θέση του τραπεζικού συστήματος υπό την ιδιοκτησία και τον έλεγχο του Δημοσίου, ακύρωση των ιδιωτικοποιήσεων, απεμπλοκή από το ΝΑΤΟ κ.α.).

Πρόσφατη περί αυτού διαβεβαίωση του κ. Τσίπρα: “Το πολιτικό μας πρόγραμμα είναι η απόφαση του Συνεδρίου μας. Δεν υπάρχει πρόγραμμα με ονοματεπώνυμο, δεν υπάρχουν προσωπικά προγράμματα”.

2. Στη διαπραγμάτευση, είναι πλέον ή βέβαιο ότι, “άμα τη εμφανίσει” των θέσεων αυτών, ο κ. Τσίπρας θα εισέπρατε, εκτός από (καλυμμένα) μειδιάματα, την (ευγενική) άρνηση της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Θα άκουγε τον μεταφραστή να μεταφράζει:

“Κε πρόεδρε, οι θέσεις που είχατε την καλοσύνη να μας αναπτύξετε παραβιάζουν βασικές αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ανατρέπουν τις επίσημες συμφωνίες που η χώρα σας έχει συνάψει με την Ευρωζώνη και είναι αντίθετες με τη βούληση της συντριπτικής πλειοψηφίας των ευρωπαίων πολιτών.

Λυπούμαστε, αλλά καμία από τις χώρες μας δεν μπορεί να τις δεχτεί.

Σας έχουμε κάνει γνωστό, με πλήθος δημόσιων δηλώσεων αλλά και στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις μαζί σας, ότι θα τηρήσουμε τις συμφωνίες και αποφάσεις μας (περιλαμβανομένης και της δέσμευσής μας για ελάφρυνση του χρέους σας) και θα συνεχίσουμε να σας βοηθάμε και με άλλους τρόπους, μόνο, όμως, εφόσον και εσείς τηρείτε τα συμφωνημένα.

Αυτό επαναλαμβάνουμε και σήμερα και αυτή είναι η πρότασή μας”.

3. Η απάντηση του κ. Τσίπρα στην πρόταση των ευρωπαίων θα έπρεπε να δινόταν αμέσως και να ήταν κατηγορηματικά αρνητική.

Αφού οι θέσεις που θα είχε παρουσιάσει θα ήσαν οι θέσεις του Συνεδρίου, αφού μια τέτοια “σταθερή και περήφανη” στάση υπόσχονταν τόσα χρόνια όλα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αφού μ’ αυτές τις θέσεις θα είχε ζητήσει την ψήφο του λαού, αφού ο λαός αυτές τις θέσεις θα είχε εγκρίνει στις εκλογές και αφού για να κάνει πράξη αυτές τις θέσεις θα τον είχε εκλέξει ο λαός.

4. Το τελευταίο όμως διάστημα, ο κ. Τσίπρας και οι στενοί του συνεργάτες έχουν αρχίσει να προβάλουν κάτι εντελώς διαφορετικό:

Το αν θα γίνει δεκτή ή όχι η “πρόταση” των ευρωπαίων –στην ουσία το αν θα εγκαταλειφθούν ή όχι οι “κόκκινες γραμμές” του ΣΥΡΙΖΑ– δεν θα το αποφασίσει η κυβέρνησή του αλλά ο λαός με δημοψήφισμα!

5. Μα, κε Τσίπρα, οι εκλογές που θα έχουν προηγηθεί δεν θα είναι δημοψήφισμα για το θεμελιώδες αυτό ζήτημα;

Ο δικός σας Γιώργος Σταθάκης μας είπε: “Το μόνο δημοψήφισμα που θα γίνει θα είναι η ημέρα των εθνικών εκλογών”!

Και εσείς μας λέτε πως θα ξανακαλέσετε τον λαό να αποφασίσει πάλι, για το ίδιο αυτό ζήτημα για το οποίο θα έχει ήδη αποφασίσει μόλις πριν από λίγο, με τις εκλογές!

6. Η εξαγγελθείσα πρόθεση για διεξαγωγή δημοψηφίσματος, “στην περίπτωση που τα πράγματα στη διαπραγμάτευση δεν πάνε κατά το ευκταίο”, δεν μπορεί παρά να είναι, για τον κ. Τσίπρα και τους συνεργάτες του:

- είτε προϊόν σύγχυσης,

- είτε ένδειξη πως έχουν αρχίσει να υποψιάζονται το αδιέξοδο των φαντασιώσεών τους: Ότι θα μπορέσουν να επιβάλουν στη σημερινή Ευρώπη τους δικούς τους όρους!

Αδιέξοδο που και οι σύντροφοί τους της Αριστερής πλατφόρμας έχουν εντοπίσει.