«Τα πριν και τα μετά» της Συμφωνίας με την Ευρωζώνη συνοπτικά

του Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλου

1. Τι έλεγαν πριν από τη Συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου οι Δανειστές μας και τι ο κ. Τσίπρας.

(α) Οι Δανειστές, ομοφώνως και παγίως, μας προειδοποιούσαν πως:

- Για τη συνέχιση της οικονομικής στήριξης της Χώρας, θα έπρεπε «η Ελλάδα, με οποιαδήποτε κυβέρνηση, να τιμήσει τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει με το συμφωνημένο Πρόγραμμα», αφού η στήριξη αυτή παρέχεται με τους όρους του Προγράμματος (και επομένως Δανειακή σύμβαση και Πρόγραμμα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους).

- Η Ελλάδα θα βρισκόταν σε απελπιστική θέση χωρίς τη δική τους οικονομική βοήθεια, αφήνοντας να εννοηθεί πως τυχόν αποδοχή των απαιτήσεων του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν, γι’ αυτούς και την Ευρώπη, χειρότερη από τις συνέπειες μιας αποχώρησης της χώρας μας από την Ευρωζώνη.

(β) Ο κ. Τσίπρας διακήρυττε πως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ:

- Δεν θα αναγνώριζε καμία συμφωνία των προηγούμενων κυβερνήσεων.

- Θα καταργούσε το συμφωνημένο Πρόγραμμα (Μνημόνιο) και τους εφαρμοστικούς του νόμους, θα διαπραγματευόταν με τους Δανειστές μόνο τη Δανειακή σύμβαση (θεωρώντας ότι αυτά τα δύο είναι ανεξάρτητα μεταξύ τους) και θα εφάρμοζε το «Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης», ανεξάρτητα από τη διαπραγμάτευση.

2. Στις 20 Φεβρουαρίου η Ευρωζώνη και η κυβέρνηση Τσίπρα συμφώνησαν πως:

- Παρατείνεται για τέσσερις μήνες η τρέχουσα “Κύρια Σύμβαση Χρηματοπιστωτικής Διευκόλυνσης», με σκοπό την «επιτυχή ολοκλήρωση της αξιολόγησης», στη βάση των όρων της τρέχουσας διευθέτησης, κάνοντας την καλύτερη δυνατή χρήση ευελιξίας που θα μελετηθεί από κοινού από τις ελληνικές αρχές και τους ‘θεσμούς’.

- Θα παρουσιαστεί από την Κυβέρνηση, μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου, μια λίστα μεταρρυθμίσεων «βασισμένων στη σημερινή διευθέτηση», που θα συμφωνηθεί με τους ‘θεσμούς’ μέχρι το τέλος Απριλίου.

- Οι εκταμιεύσεις από το τρέχον Πρόγραμμα του EFSF και το SMP για το 2014 θα γίνουν μόνο μετά την ολοκλήρωση της αξιολόγησης της παραταθείσης συμφωνίας.

- Οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται:

- Να εφαρμόσουν μεταρρυθμίσεις για την ανάπτυξη και την απασχόληση, τον χρηματοπιστωτικό τομέα, την κοινωνική δικαιοσύνη, την αντιμετώπιση της διαφθοράς και φοροδιαφυγής και την αποτελεσματικότητα του δημόσιου τομέα.

- Να τιμήσουν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις προς όλους του πιστωτές πλήρως και εγκαίρως.

- Να διασφαλίσουν «τα κατάλληλα πρωτογενή δημοσιονομικά πλεονάσματα ή τα χρηματοδοτικά έσοδα που απαιτούνται για τη διασφάλιση της βιωσιμότητα του χρέους σύμφωνα με τη δήλωση του Eurogroup του Νοεμβρίου 2012», με τους ‘θεσμούς’ να λαμβάνουν υπόψη τις οικονομικές συνθήκες του 2015, προκειμένου για το πλεόνασμα του έτους αυτού.

- Να απέχουν από οποιαδήποτε ανάκληση μέτρων και μονομερείς αλλαγές στις πολιτικές και δομικές μεταρρυθμίσεις που θα μπορούσαν να επηρεάσουν αρνητικά τους δημοσιονομικούς στόχους, την οικονομική ανάκαμψη ή τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα, όπως αποτιμάται από τους ‘θεσμούς’.

3. Πώς ερμηνεύουν τη Συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου τα δύο μέρη.

(α) Η Κυβέρνηση μας λέει πως με τη Συμφωνία:

- Επιτεύχθηκε ο “διαχωρισμός της Δανειακής σύμβασης από Μνημόνια” και η “απεμπλοκή από Μνημόνια” (Τσίπρας, 25.2.15).

- Δίνεται στην κυβέρνηση “κάθε δυνατότητα να εφαρμόσει το πρόγραμμα της”, δηλαδή το “Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης” (Τσίπρας, 25.2.15).

(β) Οι Δανειστές επισημαίνουν πως με τη Συμφωνία:

- “Η Ελλάδα συμφώνησε να επεκτείνει το υπάρχον Πρόγραμμα διάσωσης” (Μέρκελ, 25.2.15).

- Για να συνεχιστεί η οικονομική βοήθεια στην Ελλάδα, πρέπει η χώρα να εκπληρώσει “όλες τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει έναντι των εταίρων της, στο πλαίσιο του Προγράμματος στήριξης” (Σόιμπλε, 25.2.15).

- “Θα ισχύσουν οι κανόνες αξιολόγησης που ίσχυαν για την προηγούμενη ελληνική κυβέρνηση” (Ντάισελμπλουμ, 25.2.15).

- “Η βάση ολοκλήρωσης της τρέχουσας αναθεώρησης και πιθανών μελλοντικών συμφωνιών θα είναι οι υφιστάμενες δεσμεύσεις στο τρέχον MoU (Μνημόνιο) και στο Memorandum of Economic and Financial Policies (ΜΕFP)” (Ντράγκι, 24.2.15).

(γ) Όλοι συμφωνούν πως η Συμφωνία με την Ευρωζώνη δεν επηρεάζει τη Σύμβαση με το ΔΝΤ, που ισχύει ως έχει συμφωνηθεί για ένα ακόμα χρόνο και που θα μπορούσε να τροποποιηθεί μόνο μετά από επιτυχή αξιολόγηση, και πάλι όχι ουσιωδώς.

4. Τι ακριβώς από όλα αυτά ισχύει το αντιλαμβάνονται αυτοί που διαβάζουν με προσοχή τα (επίσημα) κείμενα.

Εμείς οι άλλοι θα το καταλάβουμε σε λίγο.