Οι υπαίτιοι για τη σημερινή οικονομική κατάσταση της Χώρας

(Επιστολή του Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλου που στάλθηκε στην “Καθημερινή” στις 22.2.2010)

Στο άρθρο του με τίτλο “Ο διεθνής διασυρμός και η αυτομαστίγωση” (“Κ” 21.2.10), ο συνεργάτης της “Καθημερινής” κ. Στάμος Ζούλας υπήρξε:

- ακριβής στη, σύντομη αναγκαστικά, απεικόνιση της πορείας μας προς τη σημερινή οικονομική κρίση κατά την περίοδο των τελευταίων τριάντα χρόνων (στο τέλος της οποίας το δημόσιο χρέος, από το 28% του ΑΕΠ το 1981, έφτασε στο 125 %),

- αντικειμενικός, στην κρίση του ότι υπαίτιοι για τη σημερινή οικονομική κατάσταση της Χώρας είναι και τα δύο κόμματα που μας κυβέρνησαν όλα αυτά τα χρόνια,

- δίκαιος, στην... επιμέτρηση της “ποινής” (ανάλογα με τη διάρκεια διακυβέρνησης της Χώρας από το κάθε κόμμα).

Στα όσα σωστά γράφει ο κ. Ζούλας, ας μου επιτραπούν κάποιες παρατηρήσεις:

1) Στους υπαίτιους για τη σημερινή κρίση πρέπει να προστεθούν και οι (διοικητικοί και δημοσιογραφικοί) “άρχοντες” του Τύπου, έντυπου και ηλεκτρονικού, που, στην πλειοψηφία τους, όχι μόνο δεν υποστήριξαν αλλά χλεύασαν, αντιτάχθηκαν ή πολέμησαν σκληρά όλες σχεδόν τις απόπειρες –ακόμα και τις πιο δειλές– για στοιχειώδη βελτίωση των θεσμών και αλλαγή της νοοτροπίας μας και που υπέθαλψαν τον λαϊκισμό, το πνεύμα της ήσσονος προσπάθειας, το απαραβίαστο των πάσης φύσεως (κακώς) “κεκτημένων”...

2) Τις εξαίρετες επιδόσεις του δημόσιου χρέους στο “άλμα εις ύψος” τις οφείλουμε και στη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, που μας κόστισε 11,2 δισ. ευρώ, επισήμως, ή 20 δισ., σύμφωνα με ανεπίσημες κυβερνητικές πηγές (σε “ιλιγγιώδη ποσά φαραωνικού τύπου, τα οποία ήδη έχουν σχέση με την εκτόξευση του δημοσίου χρέους και του ελλείμματος της Χώρας” είχε αναφερθεί και ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης σε συνέντευξή του στον Ανδρέα Παπαδόπουλο (“Κυριακάτικη Αυγή”, 5.9.04), όπως μας θύμισε ο “Ιός” της “Ελευθεροτυπίας” (20.2.10)).

3) Με την Εξεταστική Επιτροπή όχι μόνο “θα βγουν τα άπλυτά μας στη φόρα”, αλλά και η ίδια η Βουλή των Ελλήνων θα γίνει περίγελος διεθνώς, με την, κατά τη γνωστή “παράδοση”, έκδοση πέντε (κομματικών) πορισμάτων, που ακόμη και “στα νούμερα” θα διαφωνούν μεταξύ τους (αφού, όπως όλοι έχουμε πλέον μάθει, οι εξεταστικές επιτροπές συγκροτούνται για να λάμψει η... κομματική “αλήθεια” και όχι για να “απαντηθούν ερωτήματα” ούτε, πολύ περισσότερο, για να... “πάνε κάποιοι φυλακή”).

4) Εκτός από τα πεπραγμένα του παρελθόντος, τα δύο κόμματα εξουσίας είναι συνυπεύθυνα (με διαφορετικό, φυσικά, βαθμό ευθύνης) και για το ότι η (αναγκαία) μείωση των αποδοχών στον δημόσιο τομέα δεν εφαρμόζεται με δικαιοσύνη (οι πλουσιότεροι να επιβαρύνονται περισσότερο και οι φτωχότεροι λιγότερο) ούτε με διαφάνεια (να γίνεται εύκολα φανερό ποια είναι τελικά η μείωση για κάθε ποσό συνολικών αποδοχών).

Οι απαιτήσεις αυτές για δικαιοσύνη και διαφάνεια θα εξασφαλίζονταν, αν η μείωση γινόταν (α) κατά τον ίδιο τρόπο, για όλους ανεξαιρέτως, περιλαμβανομένων των υπουργών, βουλευτών, περιφερειαρχών νομαρχών, δημάρχων κ.λ.π. (β) επί των συνολικών αποδοχών, και όχι επί των επιδομάτων και (γ) κατά ποσοστό που θα άρχιζε από το μηδέν, για συνολικές αποδοχές κάτω ενός ορίου, και θα αυξανόταν, πέραν του ορίου αυτού, προοδευτικά, ανάλογα με το ποσό των συνολικών αποδοχών.